Ήταν 26 Οκτωβρίου 1954 όταν στην Τασκένδη ακούστηκε το πρώτο κλάμα ενός μωρού, που έμελλε να αποδειχτεί τεράστιο ποδοσφαιρικό ταλέντο.
Ο Βασίλης Χατζηπαναγής από το 1975 μέχρι το 1991 έμελλε να χορτάσει τους Έλληνες ποδοσφαιρόφιλους μπάλα με τα ζογκλερικά του, φορώντας την φανέλα του Ηρακλή.
Το ότι δεν κατάφερε να ενισχύει την εθνική μας ομάδα, παραμένει ένα… απωθημένο δεκαετιών, αφού με τον Χατζηπαναγή το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα θα μπορούσε να είχε πετύχει σαφώς περισσότερα εκείνα τα χρόνια.
Με την βοήθεια του Βάσια ο Ηρακλής πήρε το κύπελλο του 1976, έγινε φιναλίστ άλλες δυο φορές στον θεσμό, ενώ ο Ηρακλής, που κατέκτησε και το βαλκανικό κύπελλο το 1985, έπαιζε για χρόνια θαυμάσιο ποδόσφαιρο.
Ο Χατζηπαναγής ανακηρύχθηκε ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής των τελευταίων 50 ετών από την ΕΠΟ.
Ο άνθρωπος που έβαζε γκολ ακόμα κι από το κόρνερ τιμήθηκε με την συμμετοχή στην Μικτή Κόσμου το 1984 σε αγώνα με την Κόσμος της Ν. Υόρκης. Το παιχνίδι έγινε τον Ιούλιο, υπό το βλέμμα 40.000 θεατών και παρουσία χιλιάδων ομογενών. Ο Χατζηπαναγής, όπως και ο Θωμάς Μαύρος, επιλέχθηκαν να αγωνιστούν δίπλα σε κορυφαίες μορφές του παγκόσμιου ποδοσφαίρου όπως ο Μπεκενμπάουερ, ο Κίγκαν, ο Μάγκατ, ο Κέμπες.
Δείτε τι συνέβη κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του Βάσια σε εκείνο το παιχνίδι της Μικτής Κόσμου, αλλά και τι δήλωσε χρόνια μετά ο ίδιος ο Χατζηπαναγής γι’ αυτή την αξέχαστη στιγμή…