Μία μόνιμη καραμέλα που πιπιλάμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι ότι δεν βγαίνουν ταλέντα από τις Ακαδημίες των ομάδων, με αποτέλεσμα το πρωτάθλημα να έχει γεμίσει με ξένους ποδοσφαιριστές. Φτάσαμε στο σημείο να κάνουμε τον σταυρό μας, επειδή -λόγω κρίσης- δόθηκε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη σε παιδιά που προέρχονται από τα σπλάχνα των συλλόγων. Και πάλι όμως το πρόβλημα της παραγωγής Ελλήνων ποδοσφαιριστών δεν λύθηκε. Γιατί η ρίζα του κρύβεται αλλού. Και συγκεκριμένα μέσα μας...

Εξηγούμαστε για να μhν παρεξηγούμαστε. Η αφορμή για το συγκεκριμένο σχόλιο δόθηκε από τη συνομιλία που είχε ο... υπογράφων με Έλληνα ομογενή, κάτοικο Λονδίνου και υπερήφανο οπαδό της ΑΕΚ, ο οποίος ευτύχησε να δει τον 6χρονο γιο του να επιλέγεται από μία εκ των καλύτερων Ακαδημιών στην Αγγλία. Αυτή της ιστορικής Γουέστ Χαμ. Ο λόγος για τον Έιμπι Σαββάρη και τον γιο του Ορλάντο (η μητέρα του είναι Βραζιλιάνα). Όσα διηγήθηκε ο πατέρας του μικρού φέρελπι ποδοσφαιριστή, ο οποίος κάνει μεγάλα όνειρα για το μέλλον, αποτελούν τροφή για σκέψη, για τον κάθε Έλληνα που έχει ανάλογες φιλοδοξίες για το δικό του παιδί.

Ποδόσφαιρο με σάμπα

Ο μικρός Ορλάντο λοιπόν ξεκίνησε σε ηλικία των 3 ετών με την “The Hill Soccer Club”. Εκεί ξεχώρισε με τη μία και τον έβαζαν να παίζει με 5χρονα. Μετά ο πατέρας του τον πήγε στην Ακαδημία του παλαίμαχου παίκτη της Λιντς, Νέιθαν Ίνο. Η Ακαδημία ονομάζεται Turnstyle Football club. Η καινοτομία της συγκεκριμένης σχολής είναι ότι μαθαίνουν στα πιτσιρίκια μπάλα υπό τους ήχους της Σάμπα. Συνδυάζουν με απλά λόγια την ψυχαγωγία με το ποδόσφαιρο. Ο επόμενος σταθμός για τον Ελληνοβραζιλιάνο ήταν η Baileys Elite Academy (του ΤρέιβορΜπέιλι), όπου για να μπει στην Ακαδημία έπρεπε να δώσει ένα b-test (τεστ αντοχής), στο οποίο κέρδισε παιδιά που τον περνούσαν τέσσερα χρόνια. Μετά από 5 μήνες, τον είδε ο αρχισκάουτερ της Γουέστ Χαμ, Χακάν Χουσεΐν και πλέον βρίσκεται στις Ακαδημίες της ιστορικής ομάδας του Λονδίνου. Ο Έιμπι όπως εξομολογήθηκε προτίμησε τη Γουέστ Χαμ από Τότεναμ, Μπρέντφορντ, Γουότφορντ και ΚΠΡ, οι οποίες ενδιαφέρθηκαν εξίσου για τον μικρό, επειδή έχει το καλύτερο όνομα όσον αφορά τις Υποδομές στην Αγγλία. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι από εκεί έχουν βγει μεγάλα ονόματα όπως ο Ρίο Φέρντιναντ, ο Φρανκ Λάμπαρντ, ο Τζο Κόουλ, ο Γκλεν Τζόνσον, ο Μάικλ Κάρικ, ο Ζερμαίν Ντεφόε και άλλοι πολλοί.

Ο Ορλάντο (παιδάκι δεξιά) με τον αδερφό του και τον αρχισκάουτερ της Γουέστ Χαμ, Χακάν Χουσεΐν

Περνούν διαρκώς από κόσκινο

Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ. Γιατί εδώ βρίσκεται το ζουμί της υπόθεσης, αφού πριν επιλεχτεί ο Ορλαντίνιο, έπρεπε να περάσει μία διαδικασία διαλογής. Ο μικρός Σαββάρης πέρασε πρώτα από τo development squad. Από τα 28 παιδιά που είχαν στην ομάδα ανάπτυξης (από Μάιο μέχρι Ιούλιο πέρσι), κράτησαν 2. Ο ένας ήταν ο Ορλάντο, ο οποίος προβιβάστηκε και προπονείται πλέον στις εγκαταστάσεις της Γουεστ Χαμ (στο Chadwell Heath). Εκεί έχουν περίπου 20 από τα καλύτερα 6χρονα, 7χρονα, 8χρονα, τα οποία μαθαίνουν τα μυστικά της μπάλας με τους καλύτερους προπονητές. Φυσικά δωρεάν. Επίσης δίνουν οδηγίες για σωστή διατροφή, υγεία και διδάσκουν sports psychology.

Μέσα σε όλα αυτά που μαθαίνουν, οι μικροί πρέπει να δουλέψουν τα μειονεκτήματά τους. Η συνεχής βελτίωση είναι κάτι, το οποίο πρέπει να γίνει στα πιτσιρίκια συνήθεια, καθώς περνούν διαρκώς από κόσκινο. Αν δουν πως τα παιδάκια δεν ανταποκρίνονται, τους αποκλείουν και φέρνουν τα επόμενα καλύτερα από τα development squads. Όταν γίνουν 8 χρονών δένουν με συμβόλαιο τους εκκολαπτόμενους επαγγελματίες και τους προσέχουν όσον μπορούν για να μην φύγουν από τον σύλλογο.

Η αντίπερα... όχθη

Την ίδια ώρα που στην Αγγλία διαλέγουν την αφρόκρεμα από τόσο μικρές ηλικίες, τί γίνεται στην Ελλάδα; Η γνώμη ενός ανθρώπου που έχει περάσει από Ακαδημίες μεγάλων ομάδων του κέντρου και του οποίου την ταυτότητα θέλουμε να κρατήσουμε κρυφή για ευνόητους λόγους είναι βαρυσήμαντη. Μήν ψάχνετε σύννεφο για να πέσετε. Θεωρείται σίγουρο ότι αυτά που θα διαβάσετε, όχι μόνο τα ξέρετε, αλλά μπορεί να έχετε γίνει μάρτυρες παρόμοιων περιστατικών. Εξομολογείται λοιπόν ο άνθρωπός μας, για διάφορα θέματα που προκύπτουν στις ελληνικές Υποδομές:

«Το πρώτο πρόβλημα στην ανεύρεση και ανάδειξη ταλέντων είναι ο γονιός και μετά οι προπονητές. Υπάρχουν πατεράδες που νομίζουν ότι οι γιοι τους είναι Πελέ, Μαραντόνα, Μέσι ή Κριστιάνο Ρονάλντο και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι το παιδί δεν ξέρει μπάλα. Εκεί δημιουργούνται και “ζητήματα” μεταξύ προπονητών και των συγγενών του παιδιού. Έρχονται γονείς και κλαίγονται στους τεχνικούς, γιατί δεν παίζει το δικό τους παιδί. Υπάρχουν βέβαια και κόουτς που δεν το έχουν. Ούτε μάτι, ούτε κρίση, ούτε τίποτα. Με γλύψιμο πήραν τη θέση, έτσι επιβιώνουν.

Έπαιρνε 5000 ευρώ το κεφάλι για παίκτες που έφερνε στην Ακαδημία

Όσον αφορά τις μεγάλες ομάδες, Ακαδημίες ίσον μίζες. Γνωρίζω ότι σε μεγάλη ομάδα της Super League γνωστός προπονητής έπαιρνε 5000 το κεφάλι... Ο πατέρας που έχει τη φαντασίωση να δει τον γιο του ποδοσφαιριστή, θα τα σκάσει. Επίσης όταν 12χρονο του έχει ο μπαμπάκας μάνατζερ επειδή νομίζει ότι αξίζει συμβόλαια δεν είναι φυσικό το παιδί να την ψωνίσει; Έχουν χαθεί παίκτες έτσι. Είναι γνωστός τις πάσει ότι πατέρας... λαμπρού ποδοσφαιριστή ήταν η αιτία για να μην είχε την ανάλογη συνέχεια η καριέρα του. Γνωρίζω ποδοσφαιριστή που παίζει σε ομάδα Κ17, που ο πατέρας τού έφτιαξε σάιτ στο ίντερνετ και πλήρωσε εφημερίδες για να γίνει δημοσίευμα ο... παιχταράς.

Για την καβλάντα του γονέα

Στον κόσμο των Ακαδημιών υπάρχουν δύο σχολές: αυτή του εξωτερικού και αυτή του Ελληνάρα. Για παράδειγμα, παίκτης μου δοκιμάστηκε στην Άρσεναλ, άρεσε στον Βενγκέρ, αλλά δεν τον άφησαν οι δικοί του να πάει στο Νησί. «Θα τον βλέπετε τρεις φορές τον χρόνο, Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρι», τους είπαν στο Λονδίνο. Γι' αυτόν τον λόγο δεν έμεινε το παιδί εκεί. Οι γονείς στάθηκαν τροχοπέδη στο μέλλον του παιδιού, ο οποίος για να γίνει μεγάλος και τρανός πρέπει κακά τα ψέμματα να δουλέψει και όχι να τον έχουμε εδώ να παίζει για την... καβλάντα του κάθε γονέα.

Γι'αυτό δεν βγάζουμε παίκτες στην Ελλάδα».

Είναι ηλίου φαεινότερο, ότι στο θέμα ανάδειξης ποδοσφαιριστών απέχουμε έτη φωτός από τους Άγγλους και άλλους ευρωπαϊκούς λαούς. Όσα χρόνια και να περάσουν, η Ελλάδα ακόμα και στις Ακαδημίες δεν μπορεί να υιοθετήσει καθαρές διαδικασίες, οι οποίες αν ίσχυαν θα άλλαζαν την εικόνα του ποδοσφαίρου μας. Ταλέντα έχουμε πάρα πολλά. Χάνονται όμως γιατί καταλυτικό ρόλο παίζει κακή νοοτροπία του Έλληνα, την οποία περνάει ο γονιός στο παιδί.

Καλά είναι τα χρήματα, αλλά όσα και αν επενδυθούν, αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς δεν πρόκειται να δούμε το προϊόν μας να βελτιώνεται. Στη Βρετανία δίνεται προσοχή στα από πολύ μικρά. «Είναι μεγάλο Business», όπως παραδέχτηκε ο πατέρας Σαββάρης. Μάλιστα για πολλές οικογένειες βελτιώνονται οι συνθήκες ζωής λόγω της ευκαιρίας που έχει ένας μικρός ποδοσφαιριστής να γίνει επαγγελματίας. «Αν δούνε πως έχει μέλλον μετά τα 8 σε προσέχουν. Προσέχουν και την οικογένειά σου. Δηλαδή έχω ακούσει πως μερικά ταλέντα από πόλεις εκτός Λονδίνου, που είχαν οι γονείς τους οικονομικά προβλήματα, τους έφερναν στην πόλη και τους έβρισκαν σπίτι αλλά και δουλειά», είπε.

Θέλετε να δούμε επιτέλους μπάλα στην Ελλάδα και να καμαρώνουμε για το θέαμα που μπορεί να παράξει το άθλημα; Αντιμετωπίστε σοβαρά το ποδόσφαιρο. Μήν το βλέπετε σαν χαβαλέ.

 

ΥΓ: Έιμπι, εύχομαι ο Oρλαντίνιο, να παίξει εκεί που ονειρεύεται. Θέλει στην Τσέλσι; Με το καλό να γίνει κάτοικοςStamford Bridge. Η ΑΕΚ θα τον περιμένει...

Χρήστο Κωνσταντινίδη ΑΕΚ