Κατ΄αρχάς, ο Ολυμπιακός δεν ήταν άλλος. Ο ίδιος που έπαιξε την Τρίτη με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την καθάρισε σαν αυγό στο πρώτο ματς για τους "16" του Champions League, ΑΚΡΙΒΩΣ ο ίδιος ήταν κι αυτός που ξεκίνησε στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Μπορεί, εξαιτίας του προηγούμενου αγώνα, βέβαια, να μην είχε την απόλυτη φρεσκάδα, ωστόσο μην είμαστε και υπερβολικοί. Πέντε μέρες πέρασαν από το προηγούμενο ματς και δεν μεσολάβησε και κανένα ταξίδι. Δεν έχασε από κούραση ο Ολυμπιακός στο ντέρμπι. Κι εδώ που τα λέμε, δεν έχασε απλώς. Εκτέθηκε και μέσα στο σπίτι του!

Από την άλλη, σαφώς και ο Παναθηναϊκός δεν είναι καλύτερος από τη Γιουνάιτεντ. Από καμία άποψη; Σχεδόν από καμία. Άλλο επίπεδο, άλλο ρόστερ, άλλα λεφτά, άλλη φανέλα, άλλο, άλλο, άλλο... Κι όλα με το μέρος της Γιουνάιτεντ. Τι έγινε, λοιπόν, κι η πανάκριβη Γιουνάιτεντ των αστέρων με τη βαριά φανέλα έχασε με κάτω τα χέρια 2-0, ενώ ο Παναθηναϊκός της φτώχειας πέρασε πανηγυρικά από το "Καραϊσκάκη" με το επικό 3-0;

Ο Παναθηναϊκός που είδαμε στο ντέρμπι ήταν ομάδα. Ή, μάλλον, ΟΜΑΔΑ! Διαβασμένη σε όλες τις λεπτομέρειες και με όλους τους παίκτες να έχουν το μαχαίρι στα δόντια. Αντριλίκι πούλησε ο Παναθηναϊκός στο "Καραϊσκάκη". Μαγκιά. Τρώγανε σίδερα τα παιδαρέλια του Αναστασίου, ενώ ο παιχταράς Μπεργκ έδινε δωρεάν μαθήματα απλού και αποτελεσματικού ποδοσφαίρου. Η Γιουνάιτεντ ήταν απλώς αδιάβαστη, με παίκτες που βαριούνταν, μια ομάδα(;) υπό διάλυση και αποδείχθηκε μάλλον εύκολη λεία για τον σοβαρό, διαβασμένο και αποτελεσματικό Ολυμπιακό εκείνης της βραδιάς.

Τον Ολυμπιακό που ξέχασε όλα αυτά τα στοιχεία στο προηγούμενο παιχνίδι, μένοντας στις δάφνες του θριάμβου του. Ομάδα κορεσμένη (πιθανώς και κουρασμένη, αλλά είπαμε πως δεν ήταν αυτό το θέμα), που δεν είχε "δουλέψει" πάνω στο παιχνίδι, τις αδυναμίες και τις ικανότητες του αντιπάλου, με ύφος μπλαζέ, με τη σιγουριά ότι "αφού κερδίσαμε ολόκληρη Γιουνάιτεντ, σιγά μη μας γλιτώσει ο πτωχός Παναθηναϊκός". Εκ του αποτελέσματος, δεν ήταν έτσι.

Εκτός κι αν έχετε αντίθετη άποψη...

Sportdog Team