Αναλυτικά το άρθρο του:

Το επίτευγμα είναι τρο-μα-κτι-κό, κι όποιος ενδεχομένως φαντάζεται πως ο Α.Μ. το κατάφερε με το παρασκήνιο, απλώς είναι "για το ίδρυμα". Το επίτευγμα δεν είναι, μονάχα, ότι μια νεοφώτιστη ομάδα (δίχως το παραμικρό σε "προϊστορία", κύρος, στίγμα, φανέλλα) έπαιξε το ποδόσφαιρό της, ένα ποδόσφαιρο με ταυτότητα. Κάτι τέτοιο το ‘χουμε ξαναδεί, κατά καιρούς, από νεοφώτιστους. Το επίτευγμα είναι ότι έπαιξαν το ποδόσφαιρό τους, με καταπληκτική αντοχή στην πίεση.

Εν οίδα, στο τέλος της ημέρας. Ότι "ο παράγοντας με τα αρχικά Α.Μ." (που γράφουν και τα ρεπορτάζ για τα "διεφθαρμένα" της UEFA) έδωσε προς κάθε ενδιαφερόμενο το πιο δυναμικό μάθημα, πώς φτιάχνεται μια ομάδα στο ποδόσφαιρο. Τόσο που, νεοφώτιστη στη Σούπερ Λιγκ, καταλήγει να μπαίνει πεντάδα και να ετοιμάζεται για πλέι οφ με Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ. Πόσο... έδινε όλο αυτό, στο ξεκίνημα της σεζόν τον περασμένο Αύγουστο; Πολλά, προφανώς. Πάρα πολλά. Και, σίγουρα, μόνον ο Α.Μ. μπορεί να το είχε παίξει!

Με μαγκιά, τόση ώστε να μη μασάνε απέναντι σε ονόματα, έδρες, ο,τιδήποτε. Και με τη νοοτροπία, να μη ικανοποιούνται στα λίγα και καλά. Μία σωτηρία. Ένα κολακευτικό πλασάρισμα. Δυο επαινετικές κουβέντες στις εφημερίδες. Αλλά να σκέφτονται ψηλά και να διεκδικούν, όσο παίρνει, αυτά τα υψηλά. Το επίτευγμα δεν θέλησε να το αμφισβητήσει, θα ‘ταν έως κουτό άλλωστε, ούτε καν ο βασικός συντελεστής του "με τα αρχικά Σ.Τ." που εμένα, όσο στενοχωρημένος ήταν στην Ξάνθη, άλλο τόσο μου φάνηκε (αν καλά το είδα) ανακουφισμένος.

Το ταμείο της ΠΑΕ όχι και τόσο, αλλ’ η δική του ζωή και η δική του δουλειά μάλλον διευκολύνεται. Από τη στιγμή που έφερε το μάξιμουμ, το πέντε στα πέντε, το να μη παίξει τα έξι ματς στα πλέι οφ, πολύ περισσότερο το ν’ αποφύγει τη θερινή περιπέτεια των ευρω-προκριματικών, συνιστά σαφέστατη προστασία από αχρείαστη φθορά. Είν’ η φθορά που μπαίνει στη διαδικασία να υποστεί (στα πλέι οφ σίγουρα, στα ευρω-προκριματικά θα εξαρτηθεί κι απ’ την ΑΕΚ και τον Ατρόμητο) ο Ολυμπιακός Βόλου. Μια δοκιμασία, ενόψει της επόμενης περιόδου, ακόμη πιο δύσκολη απ’ ό,τι (πολύ δύσκολο) εφέτος κατάφεραν.

Ο Παναθηναϊκός έκλεισε την κανονική περίοδο, με άλλη μία "αναμενόμενη" ήττα. Μετά τη Λάρισα, οι Σέρρες. Μετά τις Σέρρες (πώς όχι;) ο Βόλος. Ο Α.Μ. τους είχε τόσο σίγουρους που ετοίμασε λαμπιόνια, συλλεκτικά τι-σερτ, συσκότιση και φωταγώγηση, πυρσούς, όλο το σετ.

Από τον Φεβρουάριο όταν οι “πράσινοι” ξεκίνησαν να διαπληκτίζονται με τον Βαγγέλη Μαρινάκη (πράγμα δικαιολογημένο αν θυμηθούμε το Καραϊσκάκη, κατανοητό αν σκεφτούμε ότι αυτός, ο Ολυμπιακός, είναι ο αιώνιος αντίπαλος, ο άξιος για να διαπληκτίζεται ένας Παναθηναϊκός) κατέληξαν, Απρίλιο μήνα, διολισθαίνοντες να διαπληκτίζονται με τον Ολυμπιακό Βόλου! Άντε, και του χρόνου με καμιά Κέρκυρα ή κάναν Παναιτωλικό...

Μία τελευταία σημείωση. Άκουσα ότι στην ΑΕΛ, πριν από το ματς του Εργοτέλη στις Σέρρες, για κάποιον λόγο ρωτούσαν αν η ομάδα απ’ το Ηράκλειο θα βγάλει στη Μακεδονία την "κρητική λεβεντιά". Τώρα που στο εμφατικό 0-4 πήραν την απάντηση που γύρευαν και (θα) ησύχασαν, είναι πια ο καιρός να ψάξουν για τη δική τους χαμένη (θεσσαλική) λεβεντιά. Εννοείται πως δεν τίθεται το παραμικρό θέμα σύγκρισης, άλλο ΑΕΛ άλλο Εργοτέλης.

Αλλά, εδώ και σήμερα, η ΑΕΛ "δεν κάνει" ούτε στο στόμα της να πιάνει τον Εργοτέλη. Περισσότερο θα ωφελούσε ένα σκονάκι, μια ξεπατικωτούρα, πώς το κάνει ο Εργοτέλης κι έφτασε να χαρεί τη θέση-ρεκόρ της δικής του ταπεινής ιστορίας...

Πηγή: contra.gr

Ολυμπιακός Βόλου Superleague