Ο Βαγγέλης Μαρινάκης φαίνεται πως έχει τελικά τον τρόπο του. Οταν οι διαπραγματεύσεις φτάνουν σε οριακό σημείο, τότε ο πρόεδρος του Ολυμπιακού αναλαμβάνει δράση. Κάτι σαν τον Κέβιν Σπέισι δηλαδή στο «the negotiator» του 1998, όπου συμπρωταγωνιστούσε με τον Σάμουελ Τζάκσον. Τη στιγμή που όλα φτάνουν στο όριο ο γόρδιος δεσμός λύνεται πάντα με το σπαθί.
Για τρίτη φορά από την ημέρα που ανέλαβε τα ηνία ο Μαρινάκης πέτυχε αυτό που ήθελε. Ο Κέβιν Μιραλάς είπε «ναι» μέσα σε πέντε λεπτά, όταν την προηγούμενη εβδομάδα χρειάστηκαν δέκα ολόκληρες ώρες μεταξύ των ανθρώπων του Ολυμπιακού και του μάνατζερ του Βέλγου για να... μην υπάρξει τελικά συμφωνία. Τώρα αυτός που έβαλε περισσότερο νερό στο κρασί ήταν ο παίκτης, που συμφώνησε με πολύ λιγότερα χρήματα από αυτά που αξίωνε μόλις ελάχιστα εικοσιτετράωρα πριν.
Η αρχή για τον Μαρινάκη είχε γίνει το καλοκαίρι, όταν χρειάστηκε να μπει ο ίδιος (κάτι που επίσης ο Κόκκαλης είχε πράξει στις επαφές με τον Λε Γκουέν, χωρίς όμως επιτυχία) στο αεροπλάνο και να πάει μέχρι την Ισπανία να πείσει και να φέρει για τον πάγκο τον Ερνέστο Βαλβέρδε.
Το δεύτερο κρας τεστ ήταν πάλι στο «πόκερ» που παίχτηκε με τον Ισπανό τεχνικό. Η στάση αναμονής στο «μένω-φεύγω» του Βαλβέρδε και η «διαρροή» προς τα έξω της συμφωνίας με τον Κούπερ, έκαναν μια διαπραγμάτευση ωρών να κλείσει σε μερικά λεπτά.
Το ίδιο τώρα και με τον Μιραλάς. Δέκα ώρες μιλούσε την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή ο μάνατζέρ του με τους εκπροσώπους του Ολυμπιακού. Στο τέλος όχι μόνο δεν υπήρξε συμφωνία, αλλά ο Ενροτό παραπονέθηκε για το air condition και το φαγητό.
Τελικά δεν χρειάστηκε ούτε αστακός ούτε χαβιάρι για να συμφωνήσουν χθες οι δύο πλευρές, παρά μόνο πέντε λεπτά, τα οποία βέβαια είναι ικανά να χαρίσουν αρκετούς πόντους στο image του Βαγγέλη Μαρινάκη.