Ηταν που ήταν χύμα (ρευστό, κρέμεται κάθε στιγμή, εδώ και καιρό, από μια κλωστή), έγινε και τσουβαλάτο το έτσι κι αλλιώς τοξικό ποδοσφαιρικό μας περιβάλλον μετά το χθεσινοβραδινό ΠΑΟΚ - ΑΕΚ στην Τούμπα...
Ο κάκιστος Σιδηρόπουλος και οι απαράδεκτοι βοηθοί του, ο Πάνου και ο Καρσιώτης, τα κάνανε τόσο μαντάρα που έδωσαν το δικαίωμα και στις δύο ομάδες να ουρλιάζουν, στους οπαδούς τους να τσακώνονται στείρα και στους πολλούς παρατηρητές να κοιτούν απορημένοι χάνοντας το τόπι και την ουσία του...
Για τα καλοκαιρινά όνειρα με το «σεντόνι» έπαιζαν στη Θεσσαλονίκη, αλλά αντί να το ματώσουν με ποδόσφαιρο οι 22 ποδοσφαιριστές, το «μάτωσαν» αυτοί και οι παρατρεχάμενοι του αγώνα με οτιδήποτε άλλο πλην μπάλας...
Το καταξέσκισε στο φινάλε ο MVP (!) Γκαρσία με τα μπουνίδια -psycho και σε συμπεριφορά και σε δηλώσεις και νομίζω ότι οι κατ' επανάληψη εκρήξεις του χρήζουν ιατρικής βοήθειας-, πάλευαν να το διαλύσουν από την αρχή οι «άρχοντες» (ο Θεός να τους κάνει) και οι γνωστοί ηλίθιοι με τις δολοφονικές φωτοβολίδες...
Με πέναλτι που δεν δόθηκε στον Λίνο (από τον Μανωλά στο 23') ξεκίνησε η τρικυμία του Σιδηρόπουλου, συνεχίστηκε με το ανύπαρκτο φάουλ-χέρι του Ντιόπ στο 29' για να ισοφαρίσει ο ΠΑΟΚ, κορυφώθηκε με την αποβολή λάθος παίκτη (Μάκου αντί Γεωργέα με δεύτερη κίτρινη) και το ναυάγιο ολοκληρώθηκε με τρεις πεντακάθαρες φάσεις που δόθηκαν οφσάιντ (Σαλπιγγίδης, Λεονάρντο, Δέλλας)...
Τόσο χαμένα τα 'χε ο διαιτητής (ήταν εμφανές και στη μικρή διακοπή στο α' ημίχρονο) που και για τη φάση του 88' θα μπορούσε να γίνει κουβέντα (χέρι του Αθανασιάδη σε κεφαλιά του Δέλλα, αλλά μάλλον σωστά ακούσιο) και για τα αίματα του Δέλλα που θα τα προκάλεσε... κουνούπι, αφού η αγκωνιά του Κοντρέρας δεν τιμωρήθηκε ούτε ως φάουλ!
Με τόσες παρεμβάσεις, λοιπόν, από δω κι από κει, πώς να γίνει σοβαρή ποδοσφαιρική κουβέντα για την επιστροφή του ΠΑΟΚ στην κορυφή, για την πρώτη ήττα της ΑΕΚ εδώ και καιρό, για τη βελτίωση ή την επιδείνωση συγκεκριμένων τομέων και στις δύο ομάδες, για τις κινήσεις των προπονητών; Στο βρόντο...
Η κουβέντα για άλλη μια φορά θα πάει στο «όχι εγώ, εσύ», «όχι εσύ, ο άλλος», στη Super League του Μαρινάκη και των συμμάχων του, στην ΕΠΟ, στη βία που ενοχλεί όταν είναι εναντίον μας, αλλά δεν λέμε κιχ όταν προέρχεται από μας και πάει λέγοντας! Κρίμα. Είχε όλες τις ποδοσφαιρικές προϋποθέσεις για να είναι ένα όντως καλό ματς, έστω και στο φινάλε της σεζόν. Κρίμα, δεν υπάρχει ελπίδα...