Αυτοί που ξέρουν από μπάλλα. Να το λέμε κι αυτό. Κάθε ομάδα έχει και τους αχαχούχα οπαδούς. Που πάνε στο γήπεδο και ή, βρίζουν κατεβάζοντας πολυελαίους ή, φεύγουν τρισευτυχισμένοι από την Τούμπα, χωρίς να έχουν πάρει μυρωδιά από το παιχνίδι.

Ποια είναι η αλήθεια. Κάθε χρόνο ο ΠΑΟΚ κουράζει. Κάθε χρόνο ξεκινάει τη σαιζόν μ' έναν ενθουσιασμό που στη συνέχειαν ξεφουσκώνει επειδή ο «προγραμματισμός» ήταν μια προχειρότητα και μισή. Δεν φθάνει να πεις «Είμαστε ΠΑΟΚ», «Είμαστε Παναθηναϊκός», «Είμαστε Ολυμπιακός». Χαίρω πολύ για τη γνωριμία.

Ο ΠΑΟΚ είναι μέγεθος τεράστιο, όμως λειτουργεί σαν προσφυγικό σωματείο. Καμμία οργάνωση, λόγια πολλά, λεφτά στον αέρα. Ας αφήσουμε το κομμάτι το τεχνοκρατικό, το διοικητικό, που χαρακτηρίζει κατ' εξοχήν την εταιρεία, την ΠΑΕ. Να δούμε το αγωνιστικό κομμάτι. Το πως η ομάδα θα κάνει τη «νέα αρχή». Το πως θα κτίσει τον «νέο ΠΑΟΚ».

Βγαίνουν στον αέρα ονόματα παικτών, που κανένα δεν κάνει για τον πρώτο ρόλο στην ομάδα. Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ είναι ότι δεν έχει ομάδα, δηλαδή δεν έχει ένα σκελετό ενδεκάδας, που θα χρειαστεί ενίσχυση. Και ο κορμός της ομάδας λείπει και ο καπετάν-ένας παίκτης απουσιάζει.

Έναν Πάμπλο Γκαρσία θέλει ο ΠΑΟΚ. Άσχετο αν θα είναι αμυντικός χαφ, όπως ήταν ο Ουρουγουανός ή, επιτελικός μέσος, ακόμα και σέντερ-μπακ. Η πρωταρχική ανάγκη του ΠΑΟΚ είναι ο παίκτης που θα δίνει κατεύθυνση και ρυθμό στην ομάδα. Όχι έναν Κάτσε, ένα καλό εργαλείο, ένας χρησιμότατος εργάτης, που θα τρέξει, που θα παλαίψει.

Ο Πάμπλο Γκαρσία ήταν ό, τι καλύτερο στον ΠΑΟΚ, διότι απειλούσε την καρδιά του και τον πνεύμονά του. Τέτοιον παίκτη να κόψει το λαιμό του να βρει ο ΠΑΟΚ, και γύρω απ' αυτόν να κτίσει την ομάδα. Με τους κατάλληλους περιφερειακούς, όχι να τραβάει κουπί ο νέος Γκαρσία και καεί μια ώρα αρχύτερα.

ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟΣ για δωροδοκία τιμωρημένου παίκτη (!!!), γράφει ο apodytiriakias.gr