Πέθανε αυτό το μοντέλο

Στη θέση του Βαγγέλη Μαρινάκη θα είχα αποφασίσει μια μικρή αύξηση στις τιμές των εισιτηρίων διαρκείας του Ολυμπιακού της νέας σεζόν. Οχι επειδή θα σκεφτόμουν όπως ο κλασικός ο Ελληνας ο παράγοντας του ποδοσφαίρου, δηλαδή για να εκμεταλλευτώ την επιθυμία των φίλων του Ολυμπιακού να δουν Champions League. Ούτε μόνο για να μειώσω τη «χασούρα», δηλαδή την τρύπα που, φαντάζομαι, θα έχει το business plan της περιόδου 2011-'12. Κυρίως για να εκπέμψω σαφές μήνυμα προς τους υποστηρικτές του Ολυμπιακού, να κάνω ένα βήμα για να αλλάξουν νοοτροπία, ώστε να αρχίσω να δημιουργώ και σε αυτό το πεδίο την προοπτική να καταφέρει η ομάδα να ζήσει από τα έσοδά της.

Θα είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει αυτό ο Μαρινάκης. Οχι τυχοδιωκτικά, για να εκμεταλλευτεί τη στιγμή, τη συγκυρία της αγοράς του ποδοσφαίρου, δηλαδή το ΔΝΤ. Οχι δηλαδή μόνο επειδή αυτή την εποχή είναι ο μοναδικός εκ των ιδιοκτητών μιας μεγάλης ΠΑΕ που μπορεί να ισχυριστεί ότι έχει επενδύσει πολλά χρήματα, ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο, στο ποδόσφαιρο. Είχε δικαίωμα να το κάνει διότι αυτή την εποχή οι φίλοι του Ολυμπιακού ζουν στη νιρβάνα που δημιουργεί η φάση του κλαμπ. Την ώρα που τρέμει το φυλλοκάρδι των οπαδών των άλλων ομάδων για την επόμενη ημέρα, την εποχή που κάποιοι εξ αυτών ανησυχούν ακόμη και για το αν η ομάδα θα υπάρχει, κι όχι μόνο για το αν αυτή θα είναι ανταγωνιστική, οι φίλοι του Ολυμπιακού έχουν βγει στις βιτρίνες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου για ψώνια. Διαλέγουν ανάμεσα στα ονόματα που διαβάζουν στα media και ζουν με την απαίτηση από τον πρόεδρο να «τα σπρώξει» για «μεγάλα ονόματα». Ισως είναι οι μόνοι που δεν έχουν βάλει στο πετσί τους την αντίληψη ότι αυτό το μοντέλο λειτουργίας μιας ΠΑΕ δεν έχει απολύτως καμία προοπτική. «Εχει ο πρόεδρος λεφτά», σου απαντούν και δεν ανησυχούν καθόλου.

Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που θα μπορούσε από μόνος του να οδηγήσει τον Μαρινάκη στην επιλογή να «σηκώσει» τις τιμές των εισιτηρίων διαρκείας. «Θέλετε, μάγκες, ακριβές μεταγραφές; Θέλετε να τα χώνω; Ε, επειδή οι καιροί άλλαξαν και το χρήμα δεν ρέει άφθονο, βάλτε πλάτη κι εσείς», θα ήταν η εξήγηση. Και το κρυμμένο μήνυμα θα ήταν το «αρχίστε να βάζετε κι εσείς κάτι παραπάνω, διότι διαφορετικά θα κουραστώ κι εγώ να χώνω όπως όλοι οι υπόλοιποι και μετά ο Ολυμπιακός θα γίνει σαν τους άλλους».

Δεν μπορώ να εκτιμήσω ποιας ανταπόκρισης θα τύγχανε αυτή η εξήγηση. Είμαι, όμως, βέβαιος ότι αν σήμερα ο μέσος οπαδός του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ, του Αρη άκουγε έναν επιχειρηματία του βεληνεκούς του Μαρινάκη να κάνει το «αν πληρώσετε λίγο ακριβότερα το διαρκείας συγκριτικά με πέρυσι, θα φτιάξω ένα ρόστερ προδιαγραφών Champions League», θα ανταποκρινόταν. Επειδή όλοι αυτοί έχουν, περισσότερο ή λιγότερο, ανησυχήσει για το μέλλον της αγαπημένης τους ομάδας.

Με πολλά από όσα λέει και κάνει αναφορικά με την οργάνωση της ΠΑΕ, ο Μαρινάκης έχει δείξει την αντίληψή του πάνω σε αυτό. Θέλει να φτιάξει έναν Ολυμπιακό που θα αυξήσει τα έσοδά του, ώστε να αποκτήσει την άνεση, ο Ολυμπιακός, να συντηρεί μια ομάδα προδιαγραφών Champions League. Ολες αυτές οι προσπάθειες, όμως, δύσκολα θα αποδειχθούν αρκετές αν δεν συνοδευτούν από την αλλαγή νοοτροπίας των οπαδών της ομάδας. Οι Ελληνες μάθαμε ότι στο ποδόσφαιρο είναι κανόνας να υπάρχει ένας πρόεδρος που θα τα χώνει για να γουστάρουμε. Last year. Πέθανε αυτό το μοντέλο. Στο επίπεδο του πρωταθλητισμού ο Ολυμπιακός είναι σήμερα η μόνη εξαίρεση. Γι' αυτό και πρέπει να γυρίσει τον διακόπτη της αντίληψής του, τώρα, που έχει χρόνο και οικονομική δύναμη για να παραμείνει ελκυστικός και δεν έχει πέσει στην ανάγκη των οπαδών του, όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, στην ΑΕΚ.