Μεγάλος παίχτης ο Πάμπλο Γκαρσία. Το «καναρίνι», όπως τον λένε. Το απέδειξε και προχθές. Οντως ήταν MVP του αγώνα. Και σωστά τον επέλεξαν οι δημοσιογράφοι που ήσαν στην Τούμπα, εκφράζοντας την ετυμηγορία τους συμπληρώνοντας τη σχετική φόρμα πριν αρχίσει να μοιράζει μπουνιές στις καθυστερήσεις.

Ομως για μια ακόμη φορά έδειξε ότι είναι «για δέσιμο». Είναι η αλητεία προσωποποιημένη μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Δεν έχει μάθει να σέβεται τον αντίπαλό του. Το παίζει μάγκας. Αντρας! Εχει νοοτροπία ανθρώπου που πιστεύει ότι η μαγκιά μετριέται με μπουνιές και βρισιές. Εχει μια διαδρομή γεμάτη ψευτομαγκιές, αν και μερικές φορές έχει βρει τον μάστορά του. Οπως το 2002, στα προκριματικά του Μουντιάλ, όταν ο Βολιβιανός Νάτσο Γκαρσία (του Αρη) τον οδήγησε αιμόφυρτο στον πάγκο ύστερα από γροθιά.

Στην Εθνική Ουρουγουάης τον θυμούνται καλά για δύο χαμένα πέναλτι. Το ένα, το 2005 στο μπαράζ με την Αυστραλία. Το έχασε και η Ουρουγουάη αποκλείστηκε από τα τελικά. Το άλλο, με τη Βραζιλία, στον ημιτελικό του Κόπα Αμέρικα το 2007. Το έχασε κι αυτό, και μαζί η Ουρουγουάη έχασε την ευκαιρία να παίξει στον τελικό. Το θέμα μας δεν είναι ο Γκαρσία.

Το ζήτημα είναι αυτοί που τον υποστηρίζουν. Και τον έχουν αναδείξει σε πρότυπο. Σε αγωνιστή! Σε... Τσε! Και οδηγούν χιλιάδες νέους στη λογική ότι μάγκας και επαναστάτης είναι αυτός που μοιράζει μπουνιές γύρω του. 'Η προκαλεί έναν αξιοπρεπέστατο προπονητή να... τα πουν «κατ' ιδίαν»!

Superleague ΠΑΟΚ