Γράφει ο Κώστας Χαλβατσιώτης...

Ό,τι έγινε με τον Παναθηναϊκό, έγινε. Κι όπως πέρασαν τα τρία παιχνίδια, ξεχάστηκαν κιόλας. Και ποιος ασχολείται άραγε με τους παντελώς αδιάφορους – για όλο το ελληνικό μπάσκετ – και για τα αποτελέσματά τους, ημιτελικούς; Εδώ είναι όλα τα "λεφτά". Στην "μητέρα των μαχών" για την Θεσσαλονίκη. Ή στον "αιώνιο" πόλεμο με τον συμπολίτη. Και ο "ήρωας" της φετινής κανονικής περιόδου ΠΑΟΚ, καλείται να κερδίσει και στην τελική ευθεία, αξιοποιώντας τα "κτερίσματα" μηνών και τα "όπλα" του, για να "γράψει" κι άλλη "ιστορία". Έσπασε και κατέρριψε ήδη αρκετά ρεκόρ, κατέκτησε την 3η θέση της κανονικής περιόδου, πέρασε και στην τετράδα, αλλά η τελική κατάταξη στην 3η θέση είναι ο πολυπόθητος στόχος με την επικράτηση στους "μικρούς" τελικούς. Για να γραφτεί το …P.A.O.K. και στους καταλόγους της Ευρωλίγκα (προκριματικά ή απ΄ ευθείας στους ομίλους της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της γηραιάς ηπείρου, ας το αφήσουμε για αργότερα παρά την έντονη πλέον φημολογία για το δεύτερο), τον Ιούνιο.

"Κάψα" και πόθος

Αν υπάρχει κάτι στο μέγιστο βαθμό, αν ένα ασύγκριτο στοιχείο είναι αυτό που μετατρέπει τον ΠΑΟΚ σε "γκανιάν" του ζευγαριού, είναι ο πόθος για την 3η θέση. Γιατί λείπει από τον "Δικέφαλο", όπως και η συμμετοχή στην Ευρωλίγκα εδώ και 11 χρόνια! Από τα "σαλόνια" στα οποία διαβιούσε από το 1997 έως το 2001, όντας μάλιστα και "πρωτεργάτης" της πρώτης διοργάνωσης της ULEB – για όσους το ξέχασαν ο "Δικέφαλος" ήταν αμφιτρύωνας της ιδρυτικής γενικής συνέλευσης, το καλοκαίρι του 2000 στην Θεσσαλονίκη – βρέθηκε στα …αλώνια. Πέρασε τόσα και τόσα, κινδύνευσε, απειλήθηκε, έζησε μία "μιζέρια", πέρασε από χίλια μύρια κύματα. Αλλά επέζησε σαν "μεγάλος" και συνέχισε για να "γυρίσει τον τροχό"…

Από πέρσι που ανέλαβαν πρώτα η διοίκηση Πρωτοδικείου, ακολούθως ο Σταυρόπουλος και με επιλογή του "Μάτζικ" ο Σούλης Μαρκόπουλος, σαν να ήταν προδιαγεγραμμένο ότι από τα …αγκάθια θα έβγαινε ρόδο! Ο ΠΑΟΚ ποθεί την διάκριση, του έλλειπε, ζήλευε, "πονούσε" που βρισκόταν μακριά από τους κορυφαίους, από το γκρουπ στο οποίο ανήκει λόγω δυναμικής, κόσμου και ιστορίας. Φέτος έδωσε και τα αγωνιστικά του διαπιστευτήρια για να έχει να λέει με το δίκιο του ότι αξίζει να συμμετέχει στην ελίτ. Ακόμη και η συμμετοχή του στο ULEB με ανταγωνιστικότητα απέναντι σε ομάδες όπως η Μπενετόν Τρεβίζο και η Εστουντιάντες που είναι επιπέδου Ευρωλίγκα, αυτό έδειξε. Αλλά και ο ΠΑΟΚτσής φίλαθλος έχει αυτή την "κάψα" να ξαναδεί το (άλλοτε) "καμάρι" της "οικογένειας" να συμμετάσχει ανάμεσα στις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Όπως στην χρυσή δεκαετία του ’90, οπότε μεγαλούργησε. Αυτή η "πείνα" του φιλάθλου σε συνδυασμό με το πάθος των παικτών του Σούλη Μαρκόπουλου για την επίτευξη του κυρίαρχου στόχου μπορεί να εκμεταλλευτεί και το πλεονέκτημα έδρας που πρόσδωσε στην ομάδα η εξαιρετική της πορεία στην σαιζόν και στο τέλος του 3ου γύρου το πανηγύρι να μοιάζει με την κατάκτηση ενός "μικρού πρωταθλήματος"!

Ομαδικότητα και άμυνα

Τα …"κουκιά" είναι "μετρημένα" και οι δυνάμεις ένθεν κι ένθεν καταγεγραμμένες. Ένας τραυματισμός από την μια, μία απώλεια από την άλλη δεν μπορούν να αλλάξουν την υφή των αντιπάλων. Και ο ΠΑΟΚ έχει κύριο γνώρισμά του την ομαδικότητα. Την λειτουργία των συστημάτων του που μόλις αρχίσει, οδηγεί σε αυτοματοποιημένο παιχνίδι και αποτελεσματική εκτέλεση οδηγιών και plays που έχουν δουλευτεί σκληρά όλη τη σαιζόν. Πριν τις "δραματικές" αλλαγές (αποχώρηση Παπαδόπουλου, Γκρέϊ, Μαγκράθ), μα και μετά από αυτές. Ακόμη και οι τελευταίες προσθήκες παικτών δείχνουν να ενσωματώθηκαν σε ένα μεγάλο βαθμό στο "σώμα" της ομάδας και δεν πρέπει να μπερδεύεται κανείς ούτε από τις δοκιμές του προπονητή στα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό ούτε από τις διαφοροποιήσεις που επέφερε η ολιγοήμερη απουσία του Μάρσαλ στις ΗΠΑ.

Στους ημιτελικούς άλλωστε ο ΠΑΟΚ πήγε με διαφορετική φιλοσοφία από ότι στο υπόλοιπο πρωτάθλημα κι όταν λίγο πήγε να δουλέψει στην "πεπατημένη", ο Παναθηναϊκός "σφίχθηκε" τόσο στο "Παλατάκι" που χρειάστηκε και τα "γκρίζα" δεκανίκια! Αλλά ούτε υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων της ομάδας χρειάζεται. Σύνεση, προσοχή και συγκέντρωση απαιτούνται. Και βέβαια η άμυνα που τόσο ψηλά έφθασε φέτος τον "Δικέφαλο". Ο ΠΑΟΚ που περιόρισε τους αντιπάλους του – ακόμη και τους "πράσινους" το περασμένο Σάββατο – ο ΠΑΟΚ που ξέρει να πασχίζει μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο και να κλείνει κάθε "τρύπα", πρέπει να κάνει το ίδιο και με τον συμπολίτη. Και να πάρει βέβαια τα ριμπάουντ που ίσως να είναι και η αχίλλειος πτέρνα της φετινής ομάδας (ειδικά μετά την αποχώρηση του "Λάζου"). Αν προσέξει κάθε αντίπαλο, αν του "κόψει το βήχα" από νωρίς κι αν επιβάλλει το ρυθμό του, μπορεί να νικήσει άγχος – το αναμενόμενο του πρώτου αγώνα και κάθε παιχνιδιού στο "Παλατάκι" - και τον
"αιώνιο" εχθρό του, για να αναδειχθεί ο μεγάλος νικητής της φετινής Α1 και της 11ετίας!

Πηγή: olapaok.gr

Α1 Superleague ΠΑΟΚ