Γράφει ο Γιώργος Κοσμάς...

Στο Λιμάνι κυκλοφορεί ευρέως ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει αρχίσει να «φορτώνει» με τον τεχνικό διευθυντή επειδή εμφανίζεται να εισπράττει μόνον… χυλόπιτες έως τώρα και δεν έχει καταφέρει να κλείσει έστω μία μεταγραφή (ώστε να «σπρώξει» η ΠΑΕ και τα διαρκείας).

Πράγματι, σε αυτό το πρώτο διάστημα συνεργασίας του με τον Ολυμπιακό, έχει δημιουργηθεί η εικόνα ότι ο Ισπανός δεν είναι αποτελεσματικός. Αλλά δεν νομίζω πως την ευθύνη γι’ αυτήν την κατάσταση τη φέρει ο Μαθία. Πάει μόλις ένας μήνας από τότε που έπιασε δουλειά στους πρωταθλητές και πρακτικά ξεκίνησε από το μηδέν.

Είναι λογικό, λοιπόν, σε τούτη τη φάση να κάνει μια πρώτη έρευνα αγοράς, να χτυπάει πέντε πόρτες παραπάνω, να ρωτάει τιμές, να κάνει διερευνητικές κρούσεις, τη στιγμή που δεν είχε να πατήσει σε κάποιο έτοιμο πλάνο για τον Ολυμπιακό. Tώρα μαθαίνει το νέο εργασιακό περιβάλλον του ο Μαθία. Και αναλόγως διαμορφώνει τον σχεδιασμό του. Βλέποντας (τον Ολυμπιακό και το ελληνικό ποδόσφαιρο) και… κάνοντας.

Μοιραία, υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, θα παρατηρούνται και αστοχίες, καθυστερήσεις και αρνήσεις. Λάθη μπορεί να κάνει, λοιπόν, ο Ισπανός, αλλά έχει δύο σοβαρά ελαφρυντικά. Αφενός είναι «νέος» στον Ολυμπιακό και στα μέρη μας και αφετέρου... δεν προσέλαβε εκείνος τον εαυτό του. Η «ερυθρόλευκη» διοίκηση του έκανε πρόταση και του πρόσφερε συμβόλαιο. Αν αυτή δεν είχε φροντίσει να τον «διαβάσει» καλά ως επαγγελματία ή αν δεν είχε λογαριάσει σωστά τον «χρόνο προσαρμογής» του, πάλι δεν φταίει εκείνος.

Ούτε ευθύνεται ο Μαθία για το γεγονός ότι μιλάει με (ή για) 30 ποδοσφαιριστές και βγαίνουν στα ΜΜΕ και οι 30 περιπτώσεις (με συνέπεια να δίνεται στον κόσμο η εντύπωση ότι ο Ολυμπιακός έχει ακούσει είκοσι «όχι» και δέκα «θα δούμε…» και δεν μπορεί να σταυρώσει παίκτη). Εφόσον θεωρεί ο σύλλογος ότι ζημιώνεται επικοινωνιακά όταν χάνει στόχους που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, τότε ας φροντίσει να επιβάλει στεγανά και να περιορίσει τις διαρροές (τόσο από το εσωτερικό του όσο και από τους ενδιάμεσους)…

Στην περίπτωση Τζαβέλλα, επί παραδείγματι, εμφανίζεται στον Τύπο ότι ο Ολυμπιακός κυνηγάει επίμονα έναν ποδοσφαιριστή που έχει δηλώσει πως επιδιώκει να παραμείνει στο εξωτερικό και δεν θέλει να γυρίσει στην Ελλάδα. Ενδιαφέρον αναμφίβολα υπάρχει, κυρίως από την πλευρά του ίδιου του Μαρινάκη που γουστάρει τον Τζαβέλλα και θέλει και να ελληνοποιήσει όσο γίνεται περισσότερο την ομάδα του.

Ομως, άλλο ενδιαφέρον και άλλο πρόταση ή, πολύ περισσότερο, διαπραγμάτευση. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι και χθες δεν είχε γίνει καμία πρόταση προς τον παίκτη ή προς την Αϊντραχτ Φρανκφούρτης, η οποία κοστολογεί τον διεθνή αριστερό μπακ 1,5 εκατ. ευρώ (όχι 2 εκατ. ευρώ, όπως κυκλοφορεί) και δεν «καίγεται» να τον πουλήσει ούτε δείχνει διατεθειμένη να κάνει σκόντο.

Οπότε, τα πράγματα είναι απλά. Αν είχε πάρει τις αποφάσεις του ο Ολυμπιακός για τον Τζαβέλλα, αν είχε καταλήξει οριστικά και αμετάκλητα πως αυτός είναι ο «εκλεκτός» για το αριστερό άκρο της άμυνας, προφανώς θα είχε ήδη ενημερώσει την Αϊντραχτ ότι είναι διατεθειμένος να της «σκάσει» 1,5 εκατ. ευρώ και θα είχε κάνει το πρώτο βήμα για τη μεταγραφή (το δεύτερο είναι να πειστεί ο παίκτης να επιστρέψει στην Ελλάδα – ιδέα που δεν του αρέσει καθόλου)… Αλλά σημασία έχει ότι μέχρι και χθες το βράδυ δεν είχε κάνει καμία επίσημη ενέργεια, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα και γραφόμενα!

Εντούτοις, ο Ολυμπιακός αφήνει για έναν ακατανόητο λόγο το θέμα να «σέρνεται», δημιουργώντας την εικόνα ότι παλεύει σκληρά για την υλοποίηση της συγκεκριμένης μεταγραφής, την ώρα που δεν υφίσταται καν παζάρι ή, έστω, επίσημη κρούση!Ετσι, έχει ήδη «χρεωθεί» επικοινωνιακά τον Τζαβέλλα. Και αν δεν πάρει ούτε αυτόν, ούτε τον Ντίντακ, όποιος κι αν αποκτηθεί στο τέλος για αριστερά, όσο καλός κι αν είναι, θα θεωρηθεί εναλλακτική της… εναλλακτικής. Και δεν νομίζω ότι θα φταίει ο Μαθία γι’ αυτό…

Από εκεί και πέρα, ωστόσο, έχει δίκιο να «στραβώνει» ο Μαρινάκης όταν ο Μαθία του παρουσιάζει, για παράδειγμα, ως λύση πρώτης γραμμής έναν παίκτη, τον Ντίντακ, για τον οποίο θα πρέπει να ξοδέψει περίπου 1,5 εκατ. ευρώ για να τον δανειστεί για μία σεζόν, δίχως να υπάρχει η προοπτική αγοράς του (αφού η Μίλαν δεν δέχεται τέτοια οψιόν)! Σου λέει ο πρόεδρος, φέρε μου έναν καλό αριστερό μπακ που μπορεί μεν να μου στοιχίσει ακριβά, αλλά θα είναι δικός μου. Οχι έναν παίκτη που θα τον πληρώσω, θα τον δουλέψω και θα τον φτιάξω εγώ για να τον χαρεί άλλος…

Οσο για την επισήμανση «ναι, αλλά ο Βαλβέρδε θέλει τον Ντίντακ...», ο αντίλογος είναι ότι ο προπονητής επιλέγει παίκτες από τη λίστα του τεχνικού διευθυντή. Αν, δηλαδή, ο Μαθία έχει προτείνει στον Βαλβέρδε πέντε αριστερούς μπακ και απ’ αυτούς τους πέντε ο καλύτερος είναι ο Ντίντακ, τι να σου κάνει ο κόουτς; Τον Ντίντακ θα διαλέξει κι ας είναι και… μιας χρήσης.

Πηγή: Εξέδρα.

Βαλβέρδε Superleague Ολυμπιακός