Δεν ξέρω τι είδους διακοπές σκέφτονταν (όπως τους κατηγόρησε ανοικτά ο προπονητής τους) οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού προχθές στην Κομοτηνή, αλλά δεν έχω καμιά αμφιβολία για τις προτιμήσεις των αντιπάλων τους...

Το μαρτύρησε άλλωστε ο ίδιος ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος, δηλώνοντας ευθαρσώς ότι «εμείς είμαστε σαν τους ορειβάτες που όταν ανεβαίνουν στα βουνά βάζουν το ένα καρφί μετά το άλλο για να κάνουν ένα βήμα προς τα πάνω»!

Τούτου (του αλληγορικού σκεπτικού) δοθέντος, το αποτέλεσμα κρίνεται απολύτως φυσιολογικό, διότι προφανώς αυτοί που έχουν εκπαιδευθεί στην ορειβασία είναι καλύτεροι από εκείνους οι οποίοι απλώς την έχουν στο μυαλό τους ως μια προσωρινή απόδραση...

Αλλο να την κάνεις επάγγελμα και μάλιστα εξ ανάγκης και από εθισμό κι άλλο να την έχεις για χόμπι στις χριστουγεννιάτικες διακοπές σου, σινιόρε Στραματσόνι μου...

Την ώρα λοιπόν που ο άοσμος, άχρωμος και άγευστος Παναθηναϊκός γνώριζε την πέμπτη ήττα του στο εφετινό πρωτάθλημα, ο ομόχρωμός του Πανθρακικός σημείωνε μόλις τη δεύτερη νίκη του..

Ή μάλλον -για να μείνω πιστός στο αλληγορικό πνεύμα του προπονητή του- έβαζε μόλις το δεύτερο καρφί, στο πλαίσιο της απελπισμένης προσπάθειας που κάνει να γαντζωθεί στις κακοτράχαλες πλευρές του Παπικίου Ορους, το οποίο δεσπόζει στον νομό της Ροδόπης!

Καλές είναι, δεν λέω, οι αλληγορικές εκφράσεις και οι γλαφυρές περιγραφές, αλλά περισσότερο από δαύτες ο Παναθρακικός, ο οποίος σε αυτήν την πορεία του έβαλε άλλα πέντε μισά καρφάκια (ισοπαλίες), χρειάζεται διαδοχικές υπερβάσεις για να μπορέσει να δει την κορυφή του βουνού...

Αυτή η αναρρίχηση άρχισε αργά, διότι οι λεγάμενοι χρειάστηκε να δείξουν ιώβεια υπομονή και μεγάλη καρτερία για να βάλουν το πρώτο καρφί και να πατήσουν πάνω του: πέρασαν έντεκα μάταιες αγωνιστικές μέχρι τις 28 Νοεμβρίου, οπότε άλωσαν το Περιστέρι και αυτή η νίκη επί του (ομοιοπαθούς) Ατρομήτου φάνηκε να τους δίνει φτερά...

Ή, μάλλον, τους έδωσε κι άλλα καρφιά!

Στη 13η αγωνιστική κόντρα στο εξπρές του Ολυμπιακού δεν το 'βαλαν κάτω (μετά το 1-4) και ανάγκασαν τον Ρομπέρτο να μαζέψει δυο φορές την μπάλα από τα δίχτυα του στα τελευταία τέσσερα λεπτά, μια εβδομάδα αργότερα έφυγαν με το 0-0 από το Καυτανζόγλειο, προχθές κοπάνησαν τον Παναθηναϊκό και επιφυλάσσονται διά τα περαιτέρω...

Αυτά τα περαιτέρω θα τους στείλουν για το ποδαρικό της νέας χρονιάς στην Τρίπολη, όπου -για να μην ξεφύγω από το πνεύμα του Ελευθερόπουλου- θα επιδιώξουν μια νέα επιχείρηση στις δύσβατες πλαγιές του Μαινάλου Ορους!

Για να είμαι ειλικρινής, τον Ελευθερόπουλο, αν και τον έχω συναντήσει μόλις μία φορά (πριν από πέντε χρόνια ως προσκεκλημένο σε μια εκπομπή του ΣΚΑΪ), τον γουστάρω πολύ ως προσωπικότητα: είναι bon viveur, πέρασε πέντε χρόνια της ζωής του στην Ιταλία, διαθέτει μια πολύ ξεχωριστή κουλτούρα, που δεν έχει καμιά σχέση με την περιρρέουσα βαρβατίλα του χώρου, και θέλω να τον δω να πετυχαίνει στην προπονητική καριέρα του...

Τον θυμάμαι στο πρωτόλειό του, πριν από τρία χρόνια, όταν ανέλαβε τον Πανιώνιο και παρά τα οικονομικά ζόρια και την απαγόρευση μεταγραφών, τον οδήγησε σε μια εκπληκτική πορεία στον πρώτο γύρο, που ωστόσο δεν είχε την ανάλογη συνέχεια, με αποτέλεσμα ο «Ελέ» να αποχωρήσει από τη Νέα Σμύρνη προτού ολοκληρωθεί η σεζόν.

Την επόμενη χρονιά ανέλαβε την ΑΕΚ Λάρνακας στην Κύπρο, πέρυσι βρέθηκε στο πηδάλιο του Ολυμπιακού Βόλου και τον περασμένο Σεπτέμβριο ξαναγύρισε στο προσκήνιο με τον Πανθρακικό που διανύει την έκτη σεζόν του στη Super League και, ως συνήθως, είναι υποχρεωμένος (και με το συμπάθιο κιόλας, για την αγοραία έκφραση) να κάνει το σκατό του παξιμάδι!

Βεβαίως, για να είμαι ακριβέστερος, αναγκάζεται να το κάνει στραγάλια και λουκούμια, καθότι τα περίφημα λεμπλιεμπλιά, το μαλεμπί και το σουτζούκ αποτελούν τα πιο ονομαστά και αναγνωρίσιμα προϊόντα της Κομοτηνής...

Oταν κάποια στιγμή, πριν από μερικά χρόνια, ο Πανθρακικός είχε πάρει φόρα, οι «κροκόδειλοι» και οι λοιποί φίλαθλοί του φώναζαν στην εξέδρα «Πάνθραξ ζούμε, Ευρώπη να σε δούμε», αλλά στην παρούσα φάση ο πήχης χαμήλωσε και οι φιλοδοξίες είναι πολύ πιο γήινες και ρεαλιστικές...

Τώρα πια οι Κομοτηναίοι δεν έχουν ευρωπαϊκές βλέψεις, αλλά νοιάζονται μονάχα για το πώς κάθε εβδομάδα θα βρίσκουν ένα καρφί για να πατούν πάνω του και να συνεχίζουν τη δύσκολη και επικίνδυνη ορειβασία τους, η οποία (επειδή βρίσκονται στην προτελευταία θέση της βαθμολογίας) ξεφεύγει από τα βουνά της Ροδόπης και μοιάζει να εξελίσσεται στα Ιμαλάια!

Πηγή: Goal

Πανθρακικός Ελευθερόπουλος Superleague