Γράφει ο Βασίλης Σαμπράκος...

Τουλάχιστον δεν είναι αποκρουστικό το θέαμα έξω από το παρκέ, ούτε δέχονται βροχή από αντικείμενα οι φιλοξενούμενοι παίκτες, ούτε σπάζουν τα πάντα στο διάβα τους, έξω από το κλειστό, οι κάφροι των ομάδων.

Ναι, στην εποχή που ο Ελληνας μαθαίνει να ζει με εκπτώσεις, όλο αυτό που συμβαίνει αν δεν ευνοεί, τουλάχιστον δεν βλάπτει τον οργανισμό του μπάσκετ.

Είμαστε τυχεροί, οι φίλαθλοι, που ο Ολυμπιακός έκανε το 2-1 και πήρε το δικαίωμα να παλέψει μεθαύριο στο ΟΑΚΑ για την ισοφάριση, που θα του δώσει το προνόμιο να ξαναφέρει τον τίτλο στην έδρα του. Είμαστε τυχεροί που δεν τελείωσε με ένα στεγνό 3-0 αυτή η σειρά των τελικών του πρωταθλήματος. Διότι είναι πιθανό αυτή να είναι η τελευταία μεγάλη σειρά τελικών που παρακολουθούμε στο πρωτάθλημα μπάσκετ. Συλλεκτική σειρά τελικών.

Το άκουσα να το λένε δύο παιδιά του μπάσκετ με μεγάλη εμπειρία και καλή αντίληψη, ο Θοδωρής Παπαλουκάς και ο Δημήτρης Διαμαντίδης, σε μια συνέντευξη στο «BHMAgazino», την οποία θα σας πρότεινα να αναζητήσετε στο tovima.gr και να παρακολουθήσετε τα σχετικά videos. «Απολαύστε την αυτή τη σειρά των αγώνων, διότι μπορεί να μην υπάρξει στο μέλλον», έλεγαν με συνείδηση οι δύο παίκτες. Ως πότε θα τα σπρώχνουν οι Γιαννακόπουλοι και οι Αγγελόπουλοι, έλεγαν με άλλα λόγια αυτά τα δύο παιδιά. Σε ένα πρωτάθλημα που καταρρέει, σε μια χώρα που καταρρέει, σε μια αγορά που καταρρέει, θεωρητικά δεν έχουν κανέναν λόγο να συνεχίσουν να το κάνουν. Θα παίξουν πολύ πιο σκληρή άμυνα στο άμεσο μέλλον. Και φυσικά θα ξεχάσουν την επίθεση στην μεταγραφική αγορά. Για χρόνια.

Οι γενιές που παρακολουθούν αυτό το φαινόμενο ομάδας που λέγεται Παναθηναϊκός του Ομπράντοβιτς και αυτόν τον Ολυμπιακό, των τελευταίων ετών, είναι τυχερές. Διότι είναι πιθανό να κάνουμε πολλά χρόνια να ξαναδούμε επαγγελματικές ελληνικές ομάδες αυτού του επιπέδου. Τώρα, που έφτασε η εποχή να τους παρακολουθήσουμε με αυτή τη συνείδηση τους τελικούς του μπάσκετ, τώρα που ξέρουμε ότι πρόκειται να τους χάσουμε, τώρα όλοι, το διαπιστώνω, καταλαβαίνουμε τι πρόκειται να χάσουμε.

Θα ήθελα πολύ να ακούσω ή να διαβάσω την αυτοκριτική της διοίκησης του μπάσκετ, μαζί και της υψηλής κοινωνίας του αθλήματος, όπως φυσικά και την απολογία της διοίκησης του κράτους για το κακό που μας κάνουν. Ολοι αυτοί έχουν την ευθύνη για αυτό που συμβαίνει, δηλαδή τον αφανισμό των υπόλοιπων ομάδων από το υψηλότερο επίπεδο του αθλήματος, αλλά και για αυτό που θα συμβεί, δηλαδή την αλλαγή στις προδιαγραφές του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, που δεν μπορούν πλέον να αντέξουν στον ρυθμό των προηγούμενων ετών και αναγκάζονται να ελαττώσουν.

Χρόνια τώρα όλοι αυτοί έκαναν ελάχιστα για να προστατεύσουν το μπάσκετ, να κρατήσουν μακριά τους κάφρους, να κρατήσουν ψηλά το ενδιαφέρον, να προστατεύουν αυτή την αγορά και να κάνουν το προϊόν πιο ελκυστικό για να φέρουν στο άθλημα και στο πρωτάθλημα μεγαλύτερες επενδύσεις. Και επειδή και το μπάσκετ, όπως όλα τα υπόλοιπα πεδία της ελληνικής ζωής, είχε μάθει να ζει με το γάλα που άρμεγε από τις τσέπες των ιδιοκτητών των ομάδων και όχι από τα έσοδα που δημιουργούσε, σήμερα έχει μπει στην εποχή της πλήρους κατάρρευσης.

Το έχω σημειώσει ξανά, ίσως επειδή θέλω να βλέπω την αισιόδοξη πλευρά εκτιμώ ότι η εποχή γεννά μια ευκαιρία αναβάπτισης του αθλήματος. Δεν είναι ακατόρθωτο να ανασυγκροτηθεί το μπάσκετ. Ισα ίσα, θεωρώ ότι αν καταφέρει να επιστρέψει στα χέρια των εραστών του αθλήματος και όχι των εμπόρων, θα ξαναγεννηθεί και θα ξαναπροσελκύσει αυτόν τον εξαιρετικής ποιότητας κόσμο που συναντούσε κανείς στις εξέδρες του μπάσκετ μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ’90. Μόνο που αυτό δεν είναι δυνατόν να συμβεί αν δεν αλλάξει, το μπάσκετ, μυαλά.

Πηγή: Εξέδρα.

Αγγελόπουλος Α1 Ολυμπιακός