Ξέρετε κάτι; Η διαφορά του Ομπράντοβιτς και με τον Ίβκοβιτς είναι η δική του προσαρμογή σε κάποιους παίκτες. Ο Καλάθης δεν θα γινόταν ποτέ ο πλέι μέικερ που ήθελε ο Ζοτς. Το ήξερε, γι' αυτό και δεν τον έβαζε.

Σε περίπτωση που ρωτήσετε τον Ζοτς για τους συναδέλφους του προπονητές θα σας πει τα καλύτερα λόγια. Ο Ομπράντοβιτς δεν είναι πάντα τόσο καλόβολος, έχει μάθει όμως να μην προσβάλει αντιπάλους. Ασχέτως εκτιμήσεως ή όχι. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που αξίζει να τον υποβάλεις στον ορό της αλήθειας.

Γιατί αυτή η εισαγωγή μετά από την πρώτη ανάλυση του νέου Παναθηναϊκού; Διότι για μία ακόμα φορά αποδείχθηκε πως ο Σέρβος είναι μεγάλος όχι μόνο για τις επιτυχίες του, αλλά για το γεγονός ότι αυτό που ο ίδιος παρουσιάζει στην Ελλάδα σήμερα, στο σήμερα και... 10 λεπτά, το αντιγράφουν οι υπόλοιποι. Συνήθως, δε, με ελάχιστη επιτυχία.

Μέσα σε ένα καλοκαίρι αποφάσισε ότι θέλει να αλλάξει την φιλοσοφία των πολλών πλέι μέικερ μαζί στην ίδια πεντάδα. Με τρία πλέι μέικερ το είδαμε ότι απέτυχε, με δύο ήρθαν τίτλοι, επιτυχίες έστω και δύσκολα. Πολλοί φίλοι του Παναθηναϊκού διερωτήθηκαν και διερωτώνται ακόμα πώς θα βαδίσει αυτή η ομάδα φέτος με έναν σπουδαίο πλέι μέικερ(Διαμαντίδης), με έναν άπειρο (Καλάθης) και με έναν κατά συνθήκη (Τέπιτς). Το ίδιο σύνολο που πέρυσι έριχνε στο παρκέ ως τελευταία αλλαγή τον κορυφαίο οργανωτή της τελευταίας δεκαετίας και είχε ως θεατή τον Καλάθη.

Μα αυτός είναι ο Ομπράντοβιτς. Αυτός ξεκίνησε την ιστορία, αυτός την τελειώνει. Γιατί; Διότι μπορεί, κυρίως δε, ξέρει.

Είδαμε στη Βοσνία έναν Παναθηναϊκό που πηγαίνει πλέον στην λογική των... θέσεων. Άσος, δυάρι, τριάρι, τεσσάρι, πεντάρι. Όλα αυτά με συγκεκριμένους παρανομαστές: την ταχύτητα(σε άμυνα, επίθεση) και το καλό σουτ.

Είναι ωραίο να θυμόμαστε τι λέμε και πού πέφταμε μέσα ή πού ευστοχούσαμε ρίχνοντας την μπάλα στη.... θάλασσα. Διότι το να πιστεύεις ότι ο Ομπράντοβιτς θα βρει τον τρόπο να νικήσει, είναι σαν να εκτελείς βολές από τον προβλήτα στην.. θάλασσα. Το λέει ένας άνθρωπος, που όσοι αντέχετε και παρακολουθείτε τα γραφόμενά του, έχει ασκήσει κριτική στον Ζοτς στο παρελθόν εγγύς και απώτερο. Με... ρίσκο διότι στην Ελλάδα δεν είναι εύκολο να ακουμπήσεις τα όσια και ιερά. Ευτυχώς τα... ίδια τα όσια και τα ιερά απαιτούν την κριτική, θέλουν τη συζήτηση και την διαφωνία.

Ο Ζοτς έστησε φέτος έναν πολύ διαφορετικό Παναθηναϊκό και αυτό νίκησε. Αυτό πέτυχε. Το πέτυχε δε απέναντι στο δάσκαλό του. Στις λεπτομέρειες; Στις λεπτομέρειες διότι το πρόβλημα του Παναθηναϊκού μέχρι πέρυσι, η δυσλειτουργία όταν αγωνίζονταν τρία πλέι μέικερ μαζί, το είχαν φέτος οι "ερυθρόλευκοι".

Η άμυνα αποτέλεσε την πρώτη έκπληξη, κάτι που δεν το είχαμε προβλέψει, ότι δηλαδή θα ήταν τόσο αποτελεσματική και συγκεντρωμένη στο στόχο της. Σε Ελλάδα κι Ευρώπη.

Τα υπόλοιπα σε έναν βαθμό έγιναν... μόνα τους. Τίποτα δεν γίνεται μόνο του σίγουρα, αλλά ο Ομπράντοβιτς, με τον Ιτούδη, έβαλαν την ομάδα στον αυτόματο. Αυτό γίνεται μόνο όταν δουλεύεις σκληρά χρόνια, βάζεις τις βάσεις, ώστε κάποια στιγμή να μπορούν οι αθλητές να λειτουργούν με τις λογικές του αυτοματισμού.

Έτσι κάνει τον Διαμαντίδη κορυφαίο στην Ευρώπη, έτσι μπορεί να ζήσει χωρίς αυτόν στον μεγαλύτερο αγώνα της χρονιάς. Μπορεί να ζήσει διότι ο Φώτσης (ο πιο αδικημένος του φάιναλ φορ), ο Μπατίστ, ο Καλάθης, ο Σάτο, ο Καϊμακόγλου (ο επόμενος Φώτσης), ο Τσαρτσαρής, ο Μπόγρης, ο Ζούμπος πιθανώς και η...Έλλη Κοκκίνου, έχουν καθαρό μυαλό, ηρεμία, εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Αυτό τους το έχει μεταφέρει ο προπονητής τους.

Είναι χαρακτηριστική η τελευταία επίθεση της κανονικής διάρκειας του τέταρτου τελικού όταν ο Καλάθης γυρνάει στον πάγκο και παίρνει το ...σήμα, μην βιαστείς, μην κάνεις λάθος η επίθεση να γίνει με την λήξη του χρόνου και δουλεύουμε για την νίκη στην παράταση. Ο βιαστικός Καλάθης δεν πήγε να γίνει ούτε ήρωας ούτε... παλικάρι. Τρίπλα, πάσα στον Σάτο για ένα δύσκολο σουτ και παράταση. Ό, τι ζήτησε ο κόουτς. Ο Ομπράντοβιτς και ο Ιτούδης δεν είναι τρομερά απαιτητικοί μέσα στον αγώνα. Αποφορτίζουν τους παίκτες ζητώντας τους να είναι απλοί.

Καλάθης. Ωραία κουβέντα. Λάθος κουβέντα. Οι περισσότεροι αποθεώνουν τον Ομπράντοβιτς γιατί ανέδειξε τον Νικ, του έμαθε μπάσκετ, τον έκανε να έχει 17 πόντους (με 5/17σουτ), 11 ασσίστ, του έδειξε πως γίνεται η ραχιαία τρίπλα. Λάθος.

Ο Ζοτς δεν ασχολήθηκε με τίποτα από αυτά. Ήξερε ο Σέρβος ότι από πέρυσι είχε στα χέρια του έναν έτοιμο παίκτη, που στα 21 του δεν είχε περιθώρια αλλαγής στυλ παιχνιδιού λόγω και αμερικανικής ξεροκεφαλιάς. Όσοι παρακολουθούσαμε τον Καλάθη στην Φλόριδα, βλέπαμε αυτό που είδαμε και την Κυριακή. Ταχύτητα, λίγα λάθη, μέτριες επιλογές στο σουτ, σιγουριά στις τελευταίες επιθέσεις, πνευματική ηρεμία. Καμία διαφορά.

Καμία; Ο Καλάθης έμαθε από τον Ομπράντοβιτς και τον Παναθηναϊκό πως να κρατάει την ηρεμία του και στην άμυνα. Να μην στηρίζει τον παιχνίδι του σε ένα καλάθι ή μία ασσίστ, αλλά στην ομαδική λειτουργία και την προσήλωση στον αντίπαλο. Πως να μην χάνει τον εαυτό του όταν αγώνας γίνεται τουρλουμπούκι και στην Ευρώπη αυτό συμβαίνει συχνά. Ο Καλάθης ήρθε στην Ελλάδα έτοιμος από ένα μεγάλο πρόγραμμα, νούμερο 45 στο ντραφτ, αριθμός σχετικό υψηλός για λευκό πλέι μέικερ που εγκατέλειψε το κολλέγιο μετά από δύο χρόνια. Ήρθε όμως με άλλη νοοτροπία και σίγουρα όχι με την νοοτροπία των τίτλων. Αυτό ήταν το δώρο του Παναθηναϊκού στην καριέρα του.

Ξέρετε κάτι; Η διαφορά του Ομπράντοβιτς και με τον Ίβκοβιτς είναι η δική του προσαρμογή σε κάποιους παίκτες. Ο Καλάθης δεν θα γινόταν ποτέ ο πλέι μέικερ που ήθελε ο Ζοτς. Το ήξερε γι' αυτό και δεν τον έβαζε. Γι' αυτό δόθηκαν στην αρχή πιο πολλές ευκαιρίες στον Τέπιτς. Ο Καλάθης για να παίξει θέλει χρόνο συμμετοχής (βαρεθήκαμε να το γράφουμε) και το γνώριζε καλύτερα από όλους ο προπονητής. Τον έριξε στην μάχη όταν οι συνθήκες ήταν τέτοιες που θα του εξασφάλιζαν +25 λεπτά. Όταν θα ήταν αποτελεσματικός. Από εκεί ήρθαν οι επιτυχίες.

Πολλές φορές νομίζουμε ότι το προπονητικό τιμ του Παναθηναϊκού παίρνει έναν παίκτη, τον βάζει σε κάποιο δωμάτιο και ως νέοι δόκτορες.... Φρανκεστάιν, δημιουργούν από το μηδέν το... μπασκετικό θηρίο. Αντίθετα οι πρωταθλητές, παίρνουν τον παίκτη, κρατούν όλα τα καλά του στοιχεία, αυτά αξιοποιούν, κοιτούν αν γίνεται να υπάρξει βελτίωση, δεν επιμένουν φανατικά σε αυτό για να του διαλύσουν την ψυχολογία και όταν πρέπει τον ρίχνουν στο παρκέ, παίρνουν μόνο τα θετικά και τα τρόπαια.

Ο Παναθηναϊκός θα συνεχίσει για αρκετά χρόνια σε αυτή την διαδρομή. Δεν σημαίνει ότι θα τα σαρώνει όλα κάθε χρόνο, ο βηματισμός του όμως θα είναι ο ίδιος. Το διασφαλίζει η δήλωση του Παύλου Γιαννακόπουλου ότι αναζητείται αγοραστής που θα εξασφαλίζει έναν μεγάλο Παναθηναϊκό. Η λογική λέει ότι δεν υπάρχει τέτοιος άνθρωπος, οπότε η οικογένεια που δημιούργησε την καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα θα συνεχίσει.

Το πρόβλημα δεν είναι του Παναθηναϊκού αλλά των αντιπάλων του σε Ελλάδα κι Ευρώπη. Αν μάλιστα καταφέρει, η μοναδική αποτυχία, να μην καταστρέφεται η προσπάθεια από τους αού...ουάαα της εξέδρας, αν καταφέρει, αν αποφασίσει να τους επιβληθεί με σιδερένιο χέρι όπως κάνει σε όλους, τότε η επιτυχία θα είναι αξεπέραστη. Αν όχι, θα συνεχίσει να πληγώνει και να πληγώνεται.

ΤΡΑΓΙΚΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ

Σαν σήμερα συμπληρώνονται 18χρόνια από τον θάνατο του Ντράζεν Πέτροβιτς. Την πρώτη μεγάλη προσπάθεια της οικογένειας Γιαννακοπούλου να καταστήσει τον Παναθηναϊκό μεγάλο. Το τραγικό τέλος του Κροάτη, δεν αποτέλεσε ποτέ δικαιολογία για να μην συνεχίσουν να πληρώνουν, να ματώνουν και να επενδύουν. Μαθήματα πρωταθλητισμού.

Πηγή: Contra.gr

Α1 Ομπράντοβιτς Παναθηναϊκός