Δεν το συζητάμε ότι ο Γιάννης Αλαφούζος και ο Δημήτρης Μελισσανίδης, εκτός όλων των άλλων, δηλαδή πέραν απ' αυτά που συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο, έχουν προσωπική αντιπαλότητα με τον μεγαλομέτοχο του Ολυμπιακού Βαγγέλη Μαρινάκη. Τι σημαίνει «προσωπική αντιπαλότητα»;

Ξεχνάμε την κάθε επιχειρηματική δραστηριότητά τους. Δεν παίζει καν ανάμεσά τους τέτοιος ανταγωνισμός. Η προσωπική αντιπαλότητα αφορά το δημόσιο ξέσκισμα που έχει καταγραφεί. Οι βαρειές, οι βαρύτατες κουβέντες που έχουν ανταλλάξει ο Μαρινάκης για τους άλλους δυο, οι Μελισσανίδης, Αλαφούζος για τον άλλον.

Υπάρχει και ο τρίτος της παρέας, ο Ιβάν Σαββίδης. Ειδική περίπτωση αυτός. Δεν θεωρείται ότι παίζει στο έργο. Είναι μια γραφική φιγούρα ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ που έρχεται στη Θεσσαλονίκη για να φύγει. Και όταν βαρεθεί το skype ξανάρχεται στη Θεσσαλονίκη για να ξαναφύγει, κι ανάλογα με τις σκηνές του έργου θα ρίξει κι αυτός τα πουστριλίκια του στον Μαρινάκη.

Το ερώτημα είναι αν υπάρχει μέλλον στο ποδόσφαιρο, με δεδομένη την ανυπαρξία της κυβέρνησης. Αν υπάρχει πιθανότητα τα τέσσερα αφεντικά των μεγάλων ΠΑΕ να τα βρουν, ανεξάρτητα από τις όποιες προσωπικές τους αντιδικίες. Η απάντηση είναι «Ναι». Υπάρχει πιθανότητα για το ποδόσφαιρο να δώσουν τα χέρια, διότι και οι τέσσερις είναι άτομα που δεν αγνοούν το συμφέρον τους.

Το δικό τους συμφέρον, το συμφέρον της ομάδας τους.

Ακόμα κι αν ισχύουν, κι αν τα εννούν όλα αυτά που έχουν φτύσει ο ένας σε βάρος του άλλου, το συμφέρον είναι μια άλλη ιστορία. Τα μπινελίκια, μπινελίκια, δεν τα παίρνουν πίσω, αλλά και η δέσμευσή τους λόγος σπαθένιος, ότι στο μέλλον θα παίξουν στα ίσα. Όχι μπαμπέσικα. Ό,τι έγινε, έγινε, και από αύριο ένας νέος κόσμος γεννιέται στο πρωτάθλημα, όπως στα παραμύθια.

Μια τέτοια δουλειά, να τα βρουν και οι τέσσερις, χρειάζεται τον εγγυητή. Ένα πρόσωπο ειδικού βάρους αλλά και αποδεκτό και από τους τέσσερις. Είναι ο σκόντας(φώτο). Ό,τι πιο αξιόπιστο κυκλοφορεί στο ποδόσφαιρο τα τελευταία 30 χρόνια. Ψιλοπερίεργος ο Χρήστος Πανόπουλος, λογοτιμήτης, τουμπεκής και πεντακάθαρος στις δοσοληψίες του, τόσον από τον Μελισσανίδη, όσο και από τον Μαρινάκη θεωρείται ο απόλυτα αξιοσέβαστος στο χώρο.

Δεν φθάνει, όμως, ο ιδεώδης εγγυητής για να επιτευχθεί ο «ιστορικός συμβιβασμός» στο πρωτάθλημα. Χρειάζεται και η ντόμπρα... ποδοσφαιρική βούληση των τεσσάρων μεγαλομετόχων.

Το πιο δυνατό ''εργαλείο'' μέσα στην ΕΠΟ είναι Παοκτσής, διάβασε apodytiriakias.gr