Με δικαιολογίες, δηλαδή. Ούτε ποτέ δήλωσα δημοσιογράφος, μάλιστα της κατηγορίας εκείνων που αναλύουν συστήματα και τακτικές.

Ιταλία και Γερμανία με κούρασαν. Και το παρατράβηξαν το έργο. Μέχρι παράταση. Και στα πέναλτυ, τον απόλυτο ορισμό της στημένης φάσης, ε, εκεί έδωσαν ρεσιτάλ αποτυχίας. Παιδάκια δεκάχρονα της γειτονιάς, της σχολής 5Χ5 θα κτυπούσαν καλύτερα τα πέναλτυ.

Γιατί, όμως, το φιλμ του αγώνα στο σκοτεινό θάλαμο βγήκε με πολλές μουτζούρες; Ελάχιστες φάσεις της προκοπής. Μετρημένες στα δάκτυλα. Γιατί; Εδώ είμαστε. Δεν κάνουμε κριτική για την κριτική. Παρά μόνο να δείξουμε την πραγματικότητα. δεν μπορούν περισσότερο οι φουκαράδες οι ποδοσφαιριστές. Είναι βαρβαρισμός να πηδιώνται στα πρωταθλήματά τους και στα τσιάμπιονς ληγκ και μετά η ΟΥΕΦΑ. το μαγαζί, η κονόμα να τους καλεί σε νέες παραστάσεις.

Διαβάστε τη συνέχεια στο 30meresmpala.gr