Ερνέστο ο δίκαιος

Γράφει ο Αλέξης Σπυρόπουλος...

Και να κοστίσει όλο αυτό, για μία χρονιά δίχως καμία άλλη περαιτέρω προοπτική, κοντά ένα εκατομμύριο. Κάποτε λέγαμε, δηλαδή... ο Ολυμπιακός έλεγε, πως οι ομάδες δεν φτιάχνονται με δανεικούς. Πολύ περισσότερο, δεν φτιάχνονται με δανεικούς δίχως οψιόν αγοράς. Προφανώς, αυτά έβγαιναν από ένα άλλο Ολυμπιακό σε μια άλλη εποχή. Οπως και να 'χει, αλλιώς ακούγεται Μαρκάνο (ή, καλή ώρα τον Ιανουάριο, Ματέος) απ' την Πριμέρα και αλλιώς Πουλίδο ή Ορόθκο απ' την Τρίπολη. Κι ας μη επιβεβαιώνονται, στην πράξη του γηπέδου, φοβερές διαφορές.

Σπάνια, ακόμη και στο πιο υψηλό επίπεδο, θα δει κανείς ομάδα να έχει την ευτυχία της ισορροπίας των συμπληρωματικών σέντερ-μπακ. Ενα δεξιό, δίπλα σ' ένα αριστερό. Ο Ολυμπιακός χρόνια το κυνηγούσε και ποτέ δεν έγινε, ένας συνδυασμός αριστερού στόπερ/αριστερού μπακ, με τον Ντραγκουτίνοβιτς. Οι περισσότερες ομάδες γύρω-γύρω παίζουν με δύο δεξιούς στην καρδιά της άμυνας, ο ένας στο πόστο του μια χαρά, κι ο άλλος που το παλεύει να κάνει με δεξί πόδι, ο Αβραάμ παράδειγμα ως παρτενέρ είτε του Μέλμπεργκ είτε του Παπασταθόπουλου, τον αριστερό στόπερ. Με ένα σαν τον Μαρκάνο ο πρωταθλητής, του χρόνου, κερδίζει το να έχει διαθέσιμη μια τέτοια πολυτέλεια. Ο Βαλβέρδε την έψαξε στη χρονιά που έφυγε, ως και με τον αριστερό Ποτουρίδη. Του 'δωσε, μόνο στο πρωτάθλημα, έξι συμμετοχές. Στον Μαρκάνο δεν θα δώσει;

Πιο πολύ κι απ' το αγωνιστικό, βασικό είναι να περνά to whom it may concern το "μήνυμα Μαρινάκη" πως, όποιοι και να πηγαινοέρχονται δίπλα του αναζητώντας ρόλο, αυτός στο τέλος θα κάνει ό,τι ζητά ο κόουτς. Δεν τον ήξερε κι από χθές, ο Μαρινάκης, τον Μαρκάνο. Τον... Τζαβέλλα ήξερε. Εάν, δε, δει κανείς από ποιόν έχασε ο Μαρκάνο τη θέση του στη Βιγιαρεάλ, αυτόν τον Μουζάκιο, τότε μπήγεις κλάματα. Αλλά τον Μαρκάνο πήγε και προσέλαβε ο Μαρινάκης, κατά την επιθυμία του προπονητή. Και δεν πρόκειται για χατίρι, επειδή έτυχε να είναι ο "μπος" στις καλές του. Ο Μαρινάκης έστειλε να προσλάβουν τον Μαρκάνο, επειδή αυτό είναι το γενικώς σωστό, ν' ακούει εκείνον που ξέρει, αλλ' επιπλέον επειδή αυτός είναι ο μοναδικός "ηθικός" τρόπος ώστε να χρεώσει αύριο-μεθαύριο στον προπονητή, εάν παραστεί θέμα, την ευθύνη της επιλογής.

Ο Μαρκάνο είναι ο αξιοπρεπώς συμβατός με ό,τι έχει ο Βαλβέρδε κατά νου, τέλος συζήτησης. Αλλ' ο Μαρινάκης, για ν' ακούει τον προπονητή, δεν πορεύεται στα τυφλά. Πηγαίνει με το εχέγγυο ότι ο προπονητής που απασχολεί είναι προπάντων (Ερνέστο ο) Δίκαιος. Εξ ου και το πώς έχει κερδίσει, απ' άκρου εις άκρον, τ' αποδυτήριά του. Τα ήρεμα αποδυτήρια. Η ομήγυρη νιώθει την ασφάλεια ν' αντιλαμβάνεται πως εάν η όποια επιλογή δεν φτουρήσει, πράγμα που είναι πάντοτε "στο πρόγραμμα" σ' αυτή τη δουλειά, ο Βαλβέρδε δεν θα επιμείνει για να τη δικαιολογήσει. Θα την επωμιστεί, και θα πάει παρακάτω ψάχνοντας ένδον την καλύτερη εναλλακτική. Η ιστορία του Μοϊσές που ο Ερνέστο έφερε και του Μοντεστό που, ερχόμενος, βρήκε. Κάτι ανάλογο μοιάζει ν' αντιλαμβάνεται και ο κόσμος που "παικταράδες" δεν βλέπει, αλλά τρέχει κι αγοράζει τα διαρκείας σαν φρέσκα ντόνατς...

Ενα κακό μονάχα, μεγάλο κακό, κάνει ο Βαλβέρδε. Καθορίζει τη "μόδα των Ισπανών". Προπονητών, ποδοσφαιριστών. Τη δημιουργεί και την εδραιώνει. Μέχρι για τον...Πορτίγιο! Η μόδα είναι τυφλή. Βγήκε ο Γουαρδιόλα, η μισή Ευρώπη έψαχνε ένα σαν τον Γουαρδιόλα, η Ρόμα (ανάμεσα σε πολλές ομάδες) πρόλαβε και πήρε τον επόμενο Γουαρδιόλα, τον Λούις Ενρίκε. Εδώ, απ' τον σημαιοφόρο Βαλβέρδε, σε Ισπανό πήγε ο Μπέος, σε Ισπανό πήγαν οι κύριοι στην Τρίπολη (όπως είχαν πάει, παλαιότερα, στον Καρβαλιάλ επειδή τότε η μόδα ήταν οι νέοι Μουρίνιο), σε Ισπανό μπορεί να πάει ακόμη κι ο Ψωμιάδης. Ας είναι κι απ' τη δέλτα κατηγορία! Ισχύει ό,τι και με Μαρκάνο/Ματέος έναντι Πουλίδο/Ορόθκο. Αλλιώς ακούγεται "από Ισπανία", αλλιώς απ' τον Εθνικό Αστέρα ή τον Πανθρακικό.

Εθνικό Αστέρα ή Πανθρακικό, οι ίδιοι κύριοι θα κοιτάξουν μόλις διώξουν τους Ισπανούς.

Πηγή: Contra.gr