Ο τίτλος: Αυτή η ομάδα του Σάντσεθ δεν έχει κανένα μέλλον!

Αναλυτικά:
 

Δεν είναι ότι το όνειρο του Ολυμπιακού για μία επιτυχημένη πορεία στο Champions League σταμάτησε ξαφνικά και άδοξα. Είναι ότι αποκλείστηκε από μία ομάδα που όχι μόνο δεν ήταν καλύτερή του, αλλά ήταν εμφανέστατα κατώτερης ποιότητας και αξίας. Και είναι αναμφισβήτητη η ανωτερότητα του Ολυμπιακού σαν ομάδα, όταν, ακόμη και μετά την αποτυχία του 0-0 στον πρώτο αγώνα, που έδινε στη Χάποελ σαφείς προοπτικές για πρόκριση, όλοι συμφωνούσαν σε ένα πράγμα: Οτι μέγα φαβορί του αγώνα εξακολουθούσε να είναι ο Ολυμπιακός.

Παρ’ όλα αυτά, ο Ολυμπιακός γνώρισε έναν από τους πιο επώδυνους, αλλά όχι και άδικους, αποκλεισμούς της ιστορίας του. Και το χειρότερο, ότι η εικόνα που έδειξε σαν ομάδα, είναι πως έτσι όπως εμφανίστηκε στα δύο της ευρωπαϊκά παιχνίδια, δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΛΛΟΝ, καμία προοπτική, κανένα όραμα για τη συνέχεια. Ο Βίκτορ Σάντσεθ παρέταξε μία ομάδα άτολμη, ηττοπαθή, χωρίς αυτοπεποίθηση, παγιδευμένη στο σοφά στημένο πλάνο των Ισραηλινών.

Το πάθημα του πρώτου αγώνα δεν έγινε μάθημα. Το ότι άλλαξε μερικά πρόσωπα και έβαλε να παίξουν μαζί ο Φορτούνης με τον Τσόρι, ενώ χρησιμοποιήθηκε και ο Καμπιάσο, δεν έδωσαν στον Ολυμπιακό την επιθετικότητα που είχε ανάγκη. Ολοι ξέραμε από την αρχή, πριν καν ξεκινήσει το παιχνίδι, ότι ΟΛΑ θα κρίνονταν για τον Ολυμπιακό από ΕΝΑ γκολ! Οτι το ΕΝΑ γκολ θα ήταν αυτό που θα του έδινε την πρόκριση, αφού η αδύναμη σε όλες τις γραμμές Χάποελ θα ήταν ΑΔΥΝΑΤΟΝ να πετύχει δύο και να περάσει.

Η «ΜΙΣΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ» ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ… ΟΛΟΚΛΗΡΗ!

Για τον Σάντσεθ, ο αγώνας αυτός ήταν συνέχεια του πρώτου (και πολύ σωστά), αλλά μόνο σε ό,τι αφορά το αποτέλεσμα. Οχι για το πλάνο και την τακτική. Θυμάμαι τις δηλώσεις του μετά το 0-0 του Φαλήρου, όταν θεώρησε επιτυχία το ότι η ομάδα δεν δέχτηκε γκολ, που σήμαινε ότι υπήρξε επιτυχία κατά το… ήμισυ, ενώ το ότι δεν κατάφερε και να σκοράρει, ναι μεν ήταν η… άλλη μισή αποτυχία, αλλά «θα το διόρθωνε μέχρι το δεύτερο ματς».

Δυστυχώς, αυτό ακριβώς που ΕΠΡΕΠΕ να διορθώσει, όχι μόνο δεν το διόρθωσε, αλλά το επιδείνωσε κιόλας. Η ομάδα παρατάχθηκε με ανεξήγητη και αδικαιολόγητη αμυντική διάταξη, αλλά και παθητική ψυχολογία. Χωρίς εξτρέμ, χωρίς ακραίους επιθετικούς που να μπορούν τουλάχιστον να περάσουν μία σέντρα ή να δημιουργήσουν ένα μπάσιμο, μια φάση ΜΕΣΑ στην αντίπαλη περιοχή, αλλά με μόνη επιθετική αιχμή τον ΒΑΡΥ και «αιχμαλωτισμένο» - αποκλεισμένο ανάμεσα σε τρία στόπερ, Ιντέγε, ήταν ΑΔΥΝΑΤΟΝ να δημιουργήσει κάποια σοβαρή επίθεση, μία επικίνδυνη φάση μέσα στην περιοχή των ισραηλινών. Και όταν δεν μπορείς να κάνεις έστω και μία φάση μέσα στην αντίπαλη περιοχή, τότε είναι ΑΠΙΘΑΝΟ να καταφέρεις να επιτύχεις ένα γκολ.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, και τα δύο παιχνίδια χάθηκαν με βασική, κυρίαρχη ευθύνη του προπονητή Σάντσες. Δεν ξέρω πώς τα «κατάφερε» (διότι περί κατορθώματος πρόκειται) να μείνει η ομάδα ΧΩΡΙΣ ΕΞΤΡΕΜ, χωρίς παίκτες στις πτέρυγες, ενώ ξεκίνησε τη σεζόν με Πάρντο, Ντουρμάζ, Σεμπά, Μανθάτη, για να μην αναφερθούμε στον Γιαννιώτα που κατά την ταπεινή μου άποψη θα ήταν Ο,ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ για ένα παιχνίδι σαν το χθεσινό εκτός έδρας, και τελικά να παρουσιαστεί στον πιο κρίσιμο αγώνα της χρονιάς με ΚΑΝΕΝΑ παίκτη γραμμής αρχικά και αργότερα, αλλά με τον αμυντικό Μαζουακού σ’ αυτό το ρόλο!
Δεν μπορώ ακόμα να κατανοήσω πώς γίνεται και ενώ η ομάδα όπως είπαμε ήθελε ΜΟΝΟΝ ΕΝΑ ΓΚΟΛ, με το παιχνίδι να έχει φτάσει στο 70’ και να μην έχει χρησιμοποιήσει έστω τον μοναδικό του επιθετικό που είχε στον πάγκο, τον πάντα δραστήριο και επικίνδυνο Πουλίδο.

ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ!

Στον πρώτο αγώνα, ο Σάντσεθ είχε υποστεί δίκαιη κριτική όταν έκανε αλλαγή τον ένα από τους δύο παίκτες που διακρίνονταν μέχρι εκείνη τη στιγμή, τον Τζίμι Ντουρμάζ. Φυσικά, ο Ντουρμάζ δεν εμφανίστηκε καν στον χθεσινό αγώνα «λόγω τραυματισμού» που είναι πολύ δύσκολο κανείς να πιστέψει.

Καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού, στον πρώτο εκείνον αγώνα, ήταν ο Σεμπά, ο οποίος παρακολούθησε το χθεσινό παιχνίδι από τον πάγκο.

ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΣΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗ ΦΙΓΚΕΙΡΑΣ

Δεν μπορώ καν να κατανοήσω τη ΛΟΓΙΚΗ του Σάντσεθ να επιμένει στον ΠΡΩΗΝ ποδοσφαιριστή Φιγκέιρας, όταν ακόμα και οι ΤΥΦΛΟΙ οπαδοί έχουν διαπιστώσει ότι δεν κάνει ούτε για αναπληρωματικός του Πραξιτέλη Βούρου, ή και του Μανώλη Σάλιακα ακόμη! Ο άνθρωπος αυτός που συστήνεται ως δεξιός μπακ δεν είναι απλά πηγή κινδύνων, αλλά δεν μπορεί να πείσει ακόμη και για το προσόν για το οποίο λένε ότι αποκτήθηκε: Για την ταχύτητά του! «Προσόν» το οποίο δεν είδαμε σε καμία περίπτωση.

Αποψή μου, ότι ουδείς μπορεί να κατηγορήσει τους παίκτες για αδιαφορία, για έλλειψη ενδιαφέροντος, για ζαμανφουτισμό, για έλλειψη αγωνιστικής διάθεσης. Ο,τι μπορούσανε έκαναν, κάτω από τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν από τον ΠΡΟΠΟΝΤΗ τους. Δεν είχαν πίστη στον εαυτό τους, δεν είχαν διάθεση να πάρουν πρωτοβουλίες, δεν είχαν την κατάλληλη ψυχολογία, όπως ακριβώς συνέβη και στον πρώτο αγώνα.

Οχι, ρε παιδιά, οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν… ξέχασαν ξαφνικά πώς να κάνουν φάσεις, πώς να κάνουν ευκαιρίες, πώς να αναπτύσσονται επιθετικά, πώς να πραγματοποιούν εύστοχες σέντρες, πώς να απαλλάσσονται από τον αντίπαλό τους στις προσωπικές μονομαχίες. Απλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ, διότι δεν έχουν πλέον την κατάλληλη ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ, την ψυχολογία του ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ, του πάντα ΝΙΚΗΤΗ, που χαρακτηρίζει διαχρονικά τους παίκτες του Ολυμπιακού. Δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, ενώ δείχνουν ολοφάνερα, ότι «πάσχουν» και από την καταστροφική «νόσο» της ΕΥΘΥΝΟΦΟΒΙΑΣ! Ολα αυτά φέρνουν την ηττοπάθεια, φέρνουν την έλλειψη αυτοπεποίθησης, φέρνουν την αγωνιστική καθίζηση.

Είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης θα πάρει ΣΗΜΕΡΑ κιόλας (μπορεί και από χθες το βράδυ) τις αποφάσεις που πρέπει. Αποφάσεις που θα είναι ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΕΣ για το μέλλον της ομάδας. Διότι αυτή η ομάδα που είδαμε στους δύο αγώνες με την απίθανη ισραηλινή πρωταθλήτρια, απλά, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΛΛΟΝ…

(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 04/08/2016)

Γαβαθιώτης Ολυμπιακός