Η φτώχεια κι ο χαμένος πατέρας!

Δεν υπάρχουν πολλοί λόγοι για να αναζητήσει κανείς την Τοκοπίγια στο ίντερνετ. Ο σεισμός του 2007, που σχεδόν ισοπέδωσε την πόλη διαλύοντας 1.200 σπίτια είναι το πρώτο από τα αποτελέσματα που προκύπτουν στην αναζήτηση. Ο Αλέξις Αλεχάντρο Σάντσεζ είναι το δεύτερο και πιο δημοφιλές αυτή την εποχή. Στις 19 Δεκεμβρίου του 1988 ήρθε στη ζωή, η οποία δεν είχε τις καλύτερες προθέσεις για εκείνον. Τουλάχιστον, όχι στην αρχή. Προερχόμενος από οικογένεια ψαράδων θα θυμόταν τα πολύ φτωχικά πρώτα του χρόνια, τα οποία έμελλε να γίνουν μόνο χειρότερα.

Μια μέρα ο πατέρας του αποφάσισε να εγκαταλείψει τη δουλειά του ψαρά κι έφυγε για να δουλέψει στα ορυχεία, ώστε να εξασφαλίσει περισσότερα αγαθά για εκείνον και τα τρία του αδέλφια. Μόνο που δεν επέστρεψε ποτέ! Η μητέρα του αναγκάστηκε να δουλεύει ατελείωτες ώρες, προκειμένου να βρίσκει τα προς το ζην για τα παιδιά της. Γυρνούσε από χωριό σε χωριό με το καλάθι της γεμάτο με φρούτα και ψάρια, ώστε να εξοικονομήσει τα απαραίτητα. Και καμιά φορά τα απαραίτητα, μπορεί να ήταν μια ψεύτικη μπάλα ή ένα μεταχειρισμένο ζευγάρι παπούτσια. Έτσι, ώστε ο μικρός Αλεχάντρο να μπορεί να παίζει στη γειτονιά ή και να πλένει αυτοκίνητα, δουλειά που έκανε περιστασιακά για να βοηθάει τη μητέρα του. Με τα… δανεικά ζούσε ως τα 14 του χρόνια, όταν ο δήμαρχος της πόλης του εντυπωσιασμένος απ’ το ταλέντο του θα του έκανε δώρο τα πρώτα του παπούτσια!

Εκεί, στη γειτονιά του και στον ευρύτερο κύκλο της οικογένειάς του, θα γνώριζε την πατρική φιγούρα. Ο Χοσέ Ντελεγκέ, άντρας της αδελφής της μητέρας του, πήρε υπό στην προστασία του τον μικρό. «Ο Αλέξις είναι ο γιος που όλοι θα ήθελαν», εξομολογήθηκε ο θείος του σε μια συνέντευξη στην τηλεόραση της Χιλής, όπου ο Σάντσεζ, πλέον, είναι το απόλυτο είδωλο για τα παιδιά. Το νέο αστέρι της Μπαρτσελόνα πήγε στην Κομπρελόα σε ηλικία 15 ετών και αναγκαζόταν να ταξιδεύει καθημερινά σχεδόν 150 χιλιόμετρα για να πηγαίνει στην προπόνηση. Χωρίς καν να το γνωρίζει τότε, η μοίρα ετοιμαζόταν να του δώσει απλόχερα πίσω, ό,τι του είχε στερήσει μέχρι τότε.

Rising star!

Μέσα σε δύο χρόνια, ο Αλεχάντρο θα έφτανε στην πρώτη ομάδα. Στις 12 Φεβρουαρίου του 2005, όντας μόλις 16 ετών, θα κάνει το ντεμπούτο του σε επαγγελματικό αγώνα και περίπου ένα μήνα μετά, η ιστορία θα αρχίσει να κρατάει σημειώσεις! Στις 22 Μαρτίου, θα κάνει το ντεμπούτο του σε αγώνα του Copa Libertadores. Η ομάδα του έχανε με 1-0, εκείνος μπήκε στο γήπεδο κι εκτός απ’ το γεγονός ότι έγινε ο νεαρότερος παίκτης που είχε αγωνιστεί στη διοργάνωση, άλλαξε και τη μορφή του ματς.

Η ανταμοιβή του; Ένα δώρο όμοιο με εκείνο του δημάρχου. Βγήκε από το γήπεδο και κατευθύνθηκε προς την οικογένειά του, κρατώντας ένα κουτί και χαμογελούσε ασταμάτητα. Η ομάδα του, του είχε κάνει δώρο ένα ζευγάρι παπούτσια για την εκπληκτική του εμφάνιση. Από τότε τα δώρα, δεν θα σταματούσαν να έρχονται. Εθνική ομάδα, καθιέρωση και… ευρωπαϊκή πρόκληση. «Ζω ένα όνειρο. Ποτέ δεν περιμένεις ότι θα γίνουν πραγματικότητα όσα ονειρεύεσαι μικρός, αλλά συμβαίνει», δηλώνει, καταξιωμένος πλέον, και πλούσιος.

Το 2006 η Ουντινέζε θα κέρδιζε την κούρσα για την απόκτησή του. Πριν καλά-καλά κλείσει τα 18 του χρόνια, η Ευρώπη καλούσε το «μικρό θαύμα» της Χιλής. Το κόστος για την απόκτησή του ήταν 3 εκ. δολάρια και την ίδια… όρεξη είχαν η Βέρντερ Βρέμης, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Βιγιαρεάλ και η Μπάγερν Μονάχου. Το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο του Σάντσεζ θα έφερνε στον ίδιο μια μεγάλη πρόκληση και στην οικογένειά του μια ανθρώπινη ζωή. Με τα λεφτά έχτισε ένα σπίτι για τη μητέρα του, τις αδελφές της και τον θείο του. Μοίρασε ρούχα σε παιδιά στη φτωχική γειτονιά του και έδωσε λεφτά στο πρώτο του σχολείο, ώστε να αναβαθμιστεί η εκπαίδευση…

Η καριέρα του, όμως, δεν θα εκτοξευόταν τόσο γρήγορα. Η Ουντινέζε έκρινε πως ήταν ανέτοιμος για τέτοιο επίπεδο και αποφάσισε να τον αφήσει να «ψηθεί» μερικά χρόνια ακόμα. Ο Αλέξις θα έπαιζε δανεικός στην Κόλο-Κόλο, κατέκτησε το πρωτάθλημα στη Χιλή, έφτασε μέχρι τον τελικό του Κόπα Λιμπερταδόρες και ακολούθησε η Ρίβερ Πλέιτ. Ομάδα στην οποία είχε αγωνιστεί και ο μεγάλος – για τον Σάντσεζ – Μαρσέλο Σάλας. Ο κόσμος τον αγάπησε, ο ίδιος ένιωθε άνετα στο Μπουένος Άιρες, όμως εκεί είχε και τον πρώτο σοβαρό τραυματισμό της καριέρας του. Ένα τάκλιν του Χουάν Μπλένχιο προκάλεσε ρήξη συνδέσμων στον αστράγαλό του και τον άφησε εκτός δράσης για τρεις μήνες. Θα επέστρεφε, όμως…

Ανοίγουν τα σύνορα…

Ο μικρός ήταν πια έτοιμος! Λίγο πριν κλείσει τα 20 του χρόνια, η Ουντινέζε έκρινε πως ήταν η στιγμή να ολοκληρωθεί το δεύτερο κομμάτι της μεταγραφής του. Δηλαδή, να παίξει στην Ιταλία και στο campionato. Ένα πρωτάθλημα, όπου είχε διαπρέψει και το παιδικό του είδωλο, ο Ρονάλντο. Χρειάστηκε χρόνο για να πείσει για την αξία και το ήθος του και υπήρξαν στιγμές αρνητικής κριτικής. Έκλεισε την πρώτη του σεζόν στην Ιταλία με μόλις τρία γκολ σε 42 συμμετοχές, όμως τα πράγματα θα ήταν καλύτερα την επόμενη χρονιά.

Ο Αλέξις Σάντσεζ θα είναι ο πρωταγωνιστής της Ουντινέζε στο κύπελλο Ιταλίας ειδικότερα στα παιχνίδια με τη Μίλαν και τη Ρόμα, έστω κι αν η προσωπική του απόδοση δεν ήταν αρκετή. Θα έκλεινε τη σεζόν με έξι γκολ σε 36 συμμετοχές και θα ετοιμαζόταν για τη μεγάλη πρόκληση. Το παγκόσμιο κύπελλο του 2010, όπου η γενιά του 2007 (σ.σ. τρίτη στο παγκόσμιο κάτω των 20 ετών) ήθελε να αποδείξει ότι μεγάλωσε! Η Χιλή ήταν από τις εκπλήξεις, τουλάχιστον της πρώτης φάσης, και το αστέρι του 22χρονου επιθετικού έλαμπε… επικίνδυνα. Επικίνδυνα για την Ουντινέζε!

Η Γαλατά Σαράι κατέθεσε, αμέσως μετά το μουντιάλ, πρόταση ύψους 20 εκ. ευρώ στην ιταλική ομάδα, ωστόσο απορρίφθηκε. «Ο Σάντσεζ δεν έχει εκπληρώσει ακόμα τις δυνατότητές του στην Ουντινέζε», ήταν η απάντηση… Κοινώς, σε ένα-δυο χρόνια μπορούμε να πάρουμε περισσότερα! Όπως και θα γινόταν. Ο Χιλιανός θα έκανε μια εκπληκτική σεζόν, με αποκορύφωμα τα τέσσερα γκολ σε 52 λεπτά αγώνα απέναντι στο Παλέρμο. Η Ουντινέζε θα έπαιρνε την τέταρτη θέση και το εισιτήριο για τα προκριματικά του Champions League και στην… είσοδο της πόλης θα στηνόταν ουρά. Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ζενίτ, Ίντερ, Μάντσεστερ Σίτι, Τσέλσι, Ρεάλ, Γιουβέντους και Μπαρτσελόνα…

Το όνειρο έμεινε μισό…

Το ευτυχισμένο τέλος καμιά φορά μπορεί να παραπλανεί… Στις αρχές του Ιανουαρίου, ο «πατέρας» του Αλέξις Σάντσεζ διαγνώστηκε με καρκίνο. «Με έχει βοηθήσει σε όλα. Πληρώνει τα νοσοκομεία, τα φάρμακα, τις θεραπείες. Όλα. Με πήγε στα καλύτερα μέρη για να μπορέσει να με σώσει. Ποτέ δεν με εγκατέλειψε και είμαι πολύ ευτυχισμένος για εκείνον. Και δεν είμαι μόνο εγώ. Το ίδιο συμπεριφέρεται σε όλους όσοι τον βοήθησαν σε νεαρή ηλικία». Ο Χοσέ Ντελεγκέ δεν είχε πολλούς μήνες ζωής μπροστά του. Τον Μάιο του 2011 έφυγε από τη ζωή και ο θάνατός του έγινε πρώτο θέμα σε πολλές εφημερίδες της Χιλής.

«Ο Αλέξις μου τηλεφωνεί κάθε μέρα, δυο-τρεις φορές. Η αλήθεια είναι ότι χάρη σε εκείνον είμαι ζωντανός και παλεύω να κρατηθώ στη ζωή για να τον δω να παίζει στην Μπαρτσελόνα». Σε κάθε ευτυχισμένο τέλος, υπάρχει και μια αθέατη πλευρά…

Πηγή: gazzetta.gr

Μπαρτσελόνα Primera Division