Ποιος, δηλαδή, θα μπορούσε να καλύψει το τεράστιο κενό που άφηνε σιγά σιγά στην ομάδα ο… Χρήστος.
Το 1999 ήταν η πρώτη σεζόν στο τέλος της οποίας ο Βαζέχα δεν ήταν ο κορυφαίος σκόρερ του Παναθηναϊκού έπειτα από μια «καυτή» εξαετία (1993-1998). Ο Νίκος Λυμπερόπουλος, ο οποίος τρία χρόνια πριν είχε αποκτηθεί ως ο «επόμενος Βαζέχα», με 13 γκολ αναδείχθηκε κορυφαίος σκόρερ του Τριφυλλιού αφήνοντας πίσω του για ένα γκολ τον Ελληνοπολωνό, κάτι που είχε να συμβεί από την εποχή που μεσουρανούσε ακόμη ο σπουδαίος Δημήτρης Σαραβάκος.
Ισως αν ο «Λύμπε» δεν πλήρωνε την εσωστρέφεια που επικρατούσε επί σειρά ετών στο Τριφύλλι και κυρίως την αναζήτηση εξιλαστήριων θυμάτων από πλευράς ΠΑΕ, πέραν του ότι σήμερα θα ήταν μια σύγχρονη σημαία του Παναθηναϊκού, σίγουρα θα είχε πλησιάσει τον μύθο του Βαζέχα, αφού ακόμη και στα 36 του, παραμένει ένας ιδιαίτερα ποιοτικός ποδοσφαιριστής, όπως καταδεικνύει και η παρουσία του στην ΑΕΚ.
Η φυγή του Λυμπερόπουλου από τον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 2003 μετά τη Ριζούπολη και η περασμένη ηλικία του Βαζέχα έκαναν επιτακτική την ανεύρεση του επόμενου… κανονιέρη. Ηδη ο Γκόραν Βλάοβιτς, ο Μιχάλης Κωνσταντίνου και ο Εμάνουελ Ολισαντέμπε που είχαν αποκτηθεί τα προηγούμενα χρόνια, είχαν έφεση στο σκοράρισμα (άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο) αλλά κανείς τους δεν ήταν… μηχανή παραγωγής γκολ.