Είναι αλήθεια πως στην Ελλάδα δεν έχουμε υπομονή. Άσχετα αν γνωρίζουμε πως η υπομονή είναι αρετή, έχουμε επιλέξει σαν λαός να είμαστε ανυπόμονοι και να βιαζόμαστε να κρίνουμε τα πάντα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πολλές φορές να οδηγούμαστε σε εσφαλμένες επιλογές που πλήττουν την συνέχεια των ζωών μας.

Στην περίπτωση του Παναθηναϊκού, η διοίκηση του τριφυλλιού υπό την καθοδήγηση του Γιάννη Αλαφούζου επέλεξε, από την πρώτη ημέρα στο τραπέζι του συμβουλίου, τον δύσκολο, επίπονο και σκληροτράχηλο δρόμο της υπομονής.

Πέρυσι τον Νοέμβριο η διοίκηση της ομάδας επέλεξε τον Αντρέα Στραματσιόνι για να οδηγήσει ξανά τους πράσινους στους τίτλους. Μια επιλογή που κρίθηκε και θετικά και αρνητικά. Ο Ιταλός είναι μεν φιλόδοξος με νέες ιδέες για το ποδόσφαιρο και σίγουρα γνώστης της ευρωπαϊκής αγοράς αλλά υπήρχε ένα τεράστιο ερωτηματικό γύρω από το πόσο καλός προπονητής είναι. Γιατί μέχρι τότε δεν είχε παρουσιάσει κάτι ιδιαίτερο στις ομάδες που είχε προπονήσει παρόλο που είχε καθίσει στην άκρη των πάγκων τις Ίντερ και της Ουντινέζε σε τόσο μικρή ηλικία.

Στη διοίκηση του Παναθηναϊκού, δεδομένης της οικονομικής στενότητας, υπήρχε συγκεκριμένο πλάνο. Το καλοκαίρι που μας πέρασε έγιναν ορισμένες υπερβάσεις σε συμβόλαια ποδοσφαιριστών. Όμως και πάλι, υπήρχε η λογική της υπομονής γιατί γνώριζαν πως η πραγματική υπέρβαση που έπρεπε να κάνουν ήταν η ομάδα τους να κοντράρει τον πλουσιότερο, πιο έτοιμο και φορτσάτο Ολυμπιακό.

Πριν από 3 βδομάδες περίπου, είχατε διαβάσει στο sportdog.gr πως η απόφαση για τον «Στράμα» θα παρθεί μόλις τελειώσει ο Νοέμβριος που ήταν ο μήνας των ντέρμπι και της ευρωπαϊκής συνέχειας του Παναθηναϊκού. Σήμερα, 1 Δεκεμβρίου, αφού η διοίκηση δεν έμεινε ικανοποιημένη από τα πεπραγμένα της ομάδας, η ΠΑΕ Παναθηναϊκός ανακοίνωσε πως ο Ιταλός προπονητής παραιτείτε από τα καθήκοντά του. Συμπέρασμα; Ο Παναθηναϊκός είναι συνεπής σε αυτά που λέει ή διαρρέει!

Εκεί που καταλήγουμε, λοιπόν, είναι πως ο Γιάννης Αλαφούζος και οι συνεργάτες τους δεν σκοπεύουν να «παρατήσουν» την δογματική υπομονή που έχουν υιοθετήσει από την πρώτη ημέρα της διοίκησής τους. Γιατί με αυτή την υπομονή κατάφεραν να εξυγιάνουν οικονομικά τον σύλλογο, να πραγματοποιήσουν βελτιωτικές εργασίες στο γήπεδο, να αγοράσουν προπονητικό κέντρο.

Δηλαδή, να θέσουν τις στέρεες βάσεις που πρέπει να έχει κάθε ποδοσφαιρική ομάδα που θέλει να θεωρείται σοβαρή. Στην εποχή που το ποδόσφαιρο έχει «ταξιδέψει» έτη φωτός μπροστά μέσα σε λίγα χρόνια, αν δεν έχεις όλα αυτά, δεν μπορείς να «χτίσεις» και ομάδα.

Κανείς δεν λέει πως δεν πρέπει να κρίνονται οι διοικούντες του τριφυλλιού, όμως αυτό να γίνεται με σύνεση. Δεν υπάρχει καμία λογική στην έκταση της «παναθηναϊκής» γκρίνιας. Χάθηκε άλλη μία χρονιά. Ο Παναθηναϊκός είναι τεράστιος σύλλογος για να ρεζιλεύεται, όμως χωρίς υπομονή δεν μπορεί να αλλάξει η αγωνιστική εικόνα της ομάδας. Τουλάχιστον, οι φίλοι του Παναθηναϊκού πρέπει να σκεφτούν πως πέρα από τα λάθη της διοίκησης, έχουν γίνει και αρκετά σωστά. Και τα σωστά είναι μείζονος σημασίας για την μακροπρόθεσμη συνέχεια του συλλόγου.

Από κει και πέρα, γρήγορα αλλά όχι βιαστικά πρέπει να επιλεχθεί ο αντικαταστάτης του Ιταλού. Οι πράσινοι έχουν ήδη αρκετούς αγωνιστικούς μπελάδες και οργανωμένους οπαδούς και μη να βρίσκονται σε σύγχυση γι’ αυτό οφείλουν άμεσα να βρεθεί η λύση για τον πάγκο. Αλλά λύση συνετή, όπως δηλαδή συμβαίνει μέχρι σήμερα…
 

Αλαφούζος Παναθηναϊκός