Προσωπικά, δεν έβλεπα λόγο να το πράξει στην πρώτη του χρονιά στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, αλλά απ' τη στιγμή που ο ίδιος δέχθηκε να υπηρετήσει αυτόν τον συνεταιρισμό, είναι και δική του η ευθύνη για όσα πέρασε δίπλα σε κάποιους «συνεταίρους».

Το γεγονός είναι ότι φεύγει απ' αυτή τη θέση χωρίς να έχει καταφέρει να γεφυρώσει τις διαφορές που υπήρχαν, όπως δεν το κατάφεραν και οι προηγούμενοι πρόεδροι της διοργανώτριας. Οι δύο διαφορετικοί πόλοι στο ελληνικό ποδόσφαιρο παρέμειναν ακλόνητοι στα «πιστεύω» τους, και παρά τις οικονομικές δυσκολίες που υπάρχουν στη χώρα, δεν κατάφεραν ούτε στιγμή να ενώσουν τις δυνάμεις τους μπροστά στο «τσουνάμι» που έρχεται.

Μέχρι ενός σημείου, πιστεύω ότι ο μεγαλομέτοχος του Ολυμπιακού έχασε το χρόνο του εκεί μέσα. Υπάρχουν πρόεδροι που δεν θέλουν, υπάρχουν πρόεδροι που δεν έχουν την ικανότητα να δουν ότι, πέρα απ' το πρόσκαιρο συλλογικό συμφέρον, η μεγαλύτερη ανάγκη είναι αυτή της επιβίωσης.

Πιστεύω ότι δεν είναι ο Ολυμπιακός που έχασε απ' την αμφισβήτηση που δέχθηκε όλο αυτό το διάστημα ο Μαρινάκης. Οι ίδιοι οι αντίπαλοί του είναι που έχασαν, και αυτό ίσως αποδειχθεί πολύ πιο σύντομα απ' ό,τι νομίζουν. Δεν κατάλαβαν το εξής απλό πράγμα, το οποίο είναι και η βάση τής κάθε αντιπαλότητας: Τον εχθρό σου καλύτερα να τον έχεις δίπλα σου παρά μακριά σου. Δεν κατάλαβαν ότι ο Μαρινάκης, με τις όποιες αδυναμίες του και την όποια εκρηκτικότητα διαθέτει, ήταν ένας παράγοντας τον οποίο έπρεπε να κάνουν φίλο τους και όχι εχθρό τους.

Λόγω της απειρίας τους και της πεπατημένης πολιτικής την οποία επέλεξαν, Γόντικας και Αδαμίδης προτίμησαν να πουν στον κόσμο αυτά που θέλει να ακούσει, παρά να φροντίσουν για το συμφέρον των ομάδων τους. Και το συμφέρον τους ήταν να προσπαθήσουν να «διαχειριστούν» τον νέο ηγέτη του Ολυμπιακού σε μια κατεύθυνση τελείως διαφορετική, σε σχέση με το παρελθόν απ' το οποίο έχουν και πικρές αναμνήσεις. Είχαν δίπλα τους τον ισχυρότερο άνθρωπο του ελληνικού ποδοσφαίρου και αντί να τον πείσουν να αφήσουν πίσω το παρελθόν και να βαδίσουν ενωμένοι για ένα καλύτερο αύριο, προτίμησαν να ρίξουν «λάδι στη φωτιά» και να εντείνουν τις διαφορές, αντί να τις μειώσουν.

Προτίμησαν, με την υποστήριξη και του Κόντη, την περαιτέρω πόλωση, που σε καμία περίπτωση δεν τους συμφέρει. Η ευκαιρία που είχαν, χάθηκε. Ο Μαρινάκης γυρνάει σπίτι του, στον Ολυμπιακό του, και ας πάνε τώρα οι ίδιοι να πείσουν τον Νικητιάδη και τον Μπιτσαξή να μην κόψει τα λεφτά του ΟΠΑΠ απ' τις ΠΑΕ. Ηδη οι περισσότεροι πρόεδροι τρέμουν μπροστά σε αυτήν την προοπτική. Αρκετοί ετοιμάζονται να πηδήξουν απ' τα καράβια στη θάλασσα και μόνο στην σκέψη ότι δεν θα ξαναπάρουν λεφτά απ' την πολιτεία. Νοιάζει τον «πρασινοκίτρινο» πόλο αυτή η αγωνία;

Μπορεί ο Αδαμίδης, ο οποίος θέτει και όρους για να αναλάβει την ηγεσία της Superleague, να παλέψει για να βοηθήσει αυτούς, αλλά και την ΑΕΚ; Χλομό το βλέπω.

Ποιος θα χάσει απ' τη στάση που κράτησαν όλη τη χρονιά οι συγκεκριμένοι παράγοντες; Ο τελευταίος θα είναι ο Ολυμπιακός, ο οποίος έχει έναν ισχυρό οικονομικά πρόεδρο και περιμένει τα «πακέτα» απ' το Τσάμπιονς Λιγκ. Κάποιοι θα «πνιγούν» στη θάλασσα και η διαφορά θα γιγαντωθεί ακόμη περισσότερο. Αλλά, ας πρόσεχαν τι έλεγαν και τι έκαναν τόσους μήνες που είχαν την ευκαιρία στα χέρια τους.

Πηγή: Εξέδρα

Μαρινάκης Superleague Ολυμπιακός