Απέκτησε έναν ταλαντούχο Ελληνα πορτιέρο ως αναπληρωματικό του Κοστάνσο και τώρα πια οι Πειραιώτες μπορούν να νιώθουν πως έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν ώστε να καλυφθεί η θέση του Αντώνη Νικοπολίδη. Τώρα οι Ερυθρόλευκοι έχουν δύο τερματοφύλακες εντελώς διαφορετικών προδιαγραφών.

Ο πρώτος, ο Αργεντινός, είναι αυτό που λένε «το τέλειο βιογραφικό». Είναι παίκτης πανέτοιμος για τα σαλόνια της Ευρώπης, έχει σηκώσει πολλές κούπες και θέλει να κατακτήσει και άλλες ενώ έχει και τα χαρακτηριστικά του αρχηγού που πρέπει να διαθέτει ο κάθε παίκτης που υπερασπίζεται ως τελευταίος την άμυνα μιας ομάδας.

Πολύ δύσκολα και μόνο με εκποίηση περιουσιακών στοιχείων θα μπορούσε ο Μαρινάκης να βρει κάτι καλύτερο. Το μόνο «αλλά» που υπάρχει αφορά στο γεγονός ότι είναι ξένος και ενδεχομένως χρειαστεί κάποιο χρόνο προσαρμογής· χρόνο που δεν υπάρχει επειδή ο Ολυμπιακός με το καλημέρα του Σεπτεμβρίου μπαίνει στα δύσκολα. Αυτό όμως είναι ένα ρίσκο που δεν μπορεί να αποφύγει καμία ομάδα στον κόσμο απ' τη στιγμή που αλλάζει προπονητή.

Ο Σήφης Δασκαλάκης είναι κάτι τελείως διαφορετικό απ' τον Κοστάνσο. Είναι ένας τερματοφύλακας τον οποίο ξέρουμε καλά και η παρουσία του όλα αυτά τα χρόνια στον Εργοτέλη αποδεικνύει ότι αν μπορεί να παίξει μέχρι (ας πούμε) το οκτώ, αυτήν την απόδοση θα την πιάνει σε κάθε παιχνίδι. Το πιο σημαντικό πλεονέκτημα που έχει, κατά τη γνώμη μου, ο 29χρονος Κρητικός πορτιέρο είναι το περίσσευμα ενέργειας που βγάζει σε κάθε παιχνίδι. Τον έχω δει από κοντά σε αρκετά παιχνίδια και μπορώ να πω με σιγουριά ότι το χορτάρι που πατάει ο Δασκαλάκης μετά το ματς μοιάζει σαν να είναι καμένο.

Τόσο μεγάλη είναι η αποφασιστικότητα και η γενναιότητα που έχει στο γήπεδο, τόσο μεγάλη είναι η ζωντάνια που μεταδίδει στους αμυντικούς της ομάδας του. Με τον Σήφη Δασκαλάκη κάτω απ' τα δοκάρια, οι αμυνόμενοι είναι πάντα στην τσίτα και αυτό είναι ίσως και το μεγαλύτερο προσόν ενός σύγχρονου τερματοφύλακα. Είμαι σίγουρος ότι ο Δασκαλάκης θα αποδειχθεί μια πολύ καλή μεταγραφή και ας μην πέσει κανείς από τα σύννεφα αν τον δείτε να φλερτάρει έντονα ακόμη και τη θέση του βασικού στον Ολυμπιακό.

Είναι σίγουρα πολύ καλύτερος του Πάρντο και νομίζω ότι ήταν σωστό που προτιμήθηκε απ' τον Δημήτρη Ελευθερόπουλο. Διότι, ναι μεν ο «Ελέ» υπερτερεί σε εμπειρία, συγχρόνως όμως το τελευταίο διάστημα έδινε την εικόνα ενός ψυχολογικά κουρασμένου ποδοσφαιριστή, ο οποίος στερείται κινήτρου πέραν αυτού του «ιδανικού τελειώματος της καριέρας του». Και αυτό πιστεύω ότι μέτρησε πολύ στην τελική απόφαση.

Πηγή Εξέδρα

Εργοτέλης Superleague