Γράφει ο Μιχάλης Στεφάνου...

Τα πρώτα ονόματα που έπεσαν στο τραπέζι και όντως ενδιαφέρουν την ομάδα, δεν ενθουσιάζουν. Καλοί παίκτες και έμπειροι ο Μόρις με τον ο Φίσερ, εργάτης και σκυλί του πολέμου ο Ράκοβιτς, δυναμικός ο Χάινς, αλλά όπως και να το κάνουμε, κανένας από αυτούς δεν είναι το μέγεθος που σε κάνει να σκέφτεσαι ότι «θα τον πάρω και θα με ανεβάσει επίπεδο».

Οι αποχωρήσεις των Μπουρούση, Τεόντοσιτς κατά πρώτο λόγο και των Μαυροκεφαλίδη, Γκόρντον, Χαλπερίν κατά δεύτερο, έχουν δημιουργήσει σημαντικά κενά. Για τον Παπαλουκά δεν ισχύει το ίδιο, διότι αν μπουν στη ζυγαριά η προσφορά του από τη μία και οι απολαβές του από την άλλη, τότε ασφαλώς η ολοκλήρωση της συνεργασίας του με τον Ολυμπιακό, προσφέρει ανακούφιση.
Πέρα από την αξία του κάθε παίκτη ατομικά (αυτό ισχύει τόσο για τους φευγάτους όσο και γι’ αυτούς που θα πιάσουν Λιμάνι), καλό είναι να δούμε την προσφορά στο σύνολο. Μπορεί, δηλαδή, κάποιος αθλητής να διαθέτει εξαιρετικά χαρακτηριστικά, αλλά για τον άλφα ή βήτα λόγο να μην πιάσει, να μην δέσει με την ομάδα. Όπως φυσικά, μπορεί να συμβεί το αντίθετο.

Παίκτες που φαινομενικά δεν γεμίζουν το μάτι, να «κολλήσουν» ιδανικά σ’ ένα σύνολο κι έναν συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού, και να εξελιχθούν σε πρωταγωνιστές. O Φίσερ για παράδειγμα, εκτελεί άριστα το pick n roll και θεωρητικά θα ταιριάξει άψογα με τον Σπανούλη.

Αν υποθέσουμε, λοιπόν, ότι τους παίκτες που θα αποκτηθούν πρέπει να περιμένουμε να τους δούμε πριν βγάλουμε συμπεράσματα, μπορούμε να ισχυριστούμε με βεβαιότητα ότι έχουμε πλήρη άποψή για εκείνους που δεν θα συνεχίσουν με την ερυθρόλευκη φανέλα.

Διαβάστε ολόκληρο το σχόλιο στο katimagiko.gr

Αγγελόπουλος Α1 Ολυμπιακός