Aναλυτικά το άρθρο του:

Θυμάμαι σαν… χθες την περσινή προετοιμασία της ΑΕΚ στο Ζέεφελντ επί των ημερών του Ντούσαν Μπάγεβιτς και τον έντονο προβληματισμό μου για το πού βαδίζει η ομάδα με τόσο μέτρια έως κακή δουλειά στο κομμάτι που αφορούσε τις βάσεις που έμπαιναν για τη σεζόν που ακολουθούσε.

Τότε μάλιστα (μπορούν κάλιστα να με διαψεύσουν αν το θέλουν) επειδή δεν έχω μάθει να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου είχα μιλήσει στον Βασίλη Δημητριάδη και του είχα εκφράσει τις απορίες μου για το γεγονός ότι η ομάδα δεν δούλευε στα απόλυτα σημαντικά κομμάτια όπως είναι η τακτική, τα στημένα, η κίνηση με ή χωρίς την μπάλα των παικτών, τους αυτοματισμούς.

Τότε, στο Ζέεφελντ, ο Σέρβος τεχνικός είχε δουλέψει μόλις την 11η μέρα στο κομμάτι της τακτικής σε θεωρία και πράξη. Χωρίς μπάλα αρχικά και αντίπαλο, έπειτα με μπάλα και μετά με αντίπαλη ομάδα… Και είχα πει εκείνη την ημέρα στον γενικό αρχηγό της ΑΕΚ πως: «Αυτό ναι, είναι δουλειά στην τακτική. Διότι τακτική δεν είναι το διπλό που κάνει κάθε μέρα δίχως να έχει δείξει πρώτα στους παίκτες τι πρέπει να κάνει ο καθένας στη θέση που αγωνίζεται». Αν θυμάμαι καλά (που θυμάμαι) ο κ. Δημητριάδης μου είχε απαντήσει: «Δεν το πιστεύω πως λες καλή κουβέντα για την προετοιμασία. Δεν σε αναγνωρίζω».

Δυστυχώς ο έντονος προβληματισμός μου συνεχίστηκε όταν είδα την ομάδα να πετάει στην Αυστραλία και σ’ εκείνο το τουρνουά που κατέκτησε με τεράστια ευκολία. Την ώρα που άλλοι έγραφαν διθυραμβικά σχόλια για την ομάδα που δημιουργούσε ο Μπάγεβιτς (ο οποίος μάλιστα είχε κάνει το άστοχο σχόλιο – σύγκριση με το δικό του δημιούργημα – ποίημα της δεκαετίας του ΄90).

Δεν χρειάστηκε να περάσει αρκετό διάστημα για να επιβεβαιωθούν οι φόβοι μου. Η ομάδα ήταν τραγική, εμφανώς αδούλευτη, κακώς καμωμένη από την προετοιμασία με αποτέλεσμα να μείνει εκτός πρωταθλητισμού από τα τέλη Σεπτεμβρίου.

Προσοχή, τα παραπάνω δεν τα γράφω για να βγάλω εμπάθεια για έναν σπουδαίο προπονητή όπως ήταν κάποτε ο Ντούσαν Μπάγεβιτς. Οι τίτλοι του και οι επιτυχίες του στην Ελλάδα δεν μπορούν να αμφισβητηθούν (τουλάχιστον όχι εκείνοι με την ΑΕΚ) όπως και το γεγονός ότι παραμένει ο πιο επιτυχημένος σε τούτο τον τόπο.

Το blog μου γίνεται με αφορμή τη δουλειά που βλέπω να γίνεται αυτές τις μέρες στην Σλοβενία από τον Μανόλο Χιμένεθ. Και για μένα ο Ισπανός προπονητής είναι η καλύτερη μεταγραφή της ΑΕΚ το καλοκαίρι που διανύουμε. Κι αυτό διότι η δουλειά που κάνει και η αφοσίωση στη δουλειά του είναι τέτοια που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Δεν είμαι ο Νοστράδαμος για να μπορώ να δω στο μέλλον αν το αποτέλεσμα αυτής της δουλειάς που γίνεται εδώ θα φανεί στο γήπεδο (άλλωστε αυτό δεν είναι πάντα και αποκλειστικά στο χέρι του προπονητή) αλλά έπειτα από τόσες προετοιμασίες που έχω δει (χωρίς να έχω δει την καλύτερη, του Σάντος) μπορώ να υπογράψω πως ο Ανδαλουσιανός τεχνικός δεν αφήνει τίποτα στην τύχη και είναι τεράστια αξία για την ΑΕΚ…

Σε τούτο το σημείο οφείλω να αναγνωρίσω στη διοίκηση της Ενωσης και προσωπικά στον Σταύρο Αδαμίδη (γιατί είπαμε πρέπει να είμαστε δίκαιοι, σωστοί και να αναγνωρίζουμε τα καλά και σωστά) την κίνησή της να φέρει κατ’ αρχήν στην τεχνική ηγεσία της ομάδας τον συγκεκριμένο τεχνικό και να τον κρατήσει αν και ο ίδιος ήθελε να την… κάνει με ελαφρά για την πατρίδα του.

Σωστά επενδύει η ΑΕΚ στον 47χρονο τεχνικό. Διότι πρόκειται για έναν προπονητή που δουλεύει και το τελευταίο σεντ (όχι ευρώ) που κερδίζει από την εργασία του με την ομάδα. Η αφοσίωσή του στο κομμάτι που τον αφορά είναι πραγματικά συγκλονιστική. Για τον λόγο αυτό προφανώς έχει καταφέρει παράλληλα να κερδίσει τους ποδοσφαιριστές του και την εκτίμηση όσων συνεργάζονται μαζί του. Με ενοχλεί όταν μιλάει περισσότερο απ’ όσο πρέπει, αλλά όπως σωστά θα μου πει κάποιος: «Σιγά ρε… τέλειε Τσακίρη. Αφού ξέρεις ότι κανείς δεν είναι τέλειος». Ναι, πολύ σωστά, έτσι ακριβώς είναι. Αλλά εκείνη τη στιγμή που με ενοχλεί δεν μπορώ να το προσπεράσω και δεν θα το κάνω…

Στις προπονήσεις του Χιμένεθ (και πιστέψτε με έχω δει πολλές από πολλούς προπονητές με κορυφαίες όλων του Σέρα Φερέρ και μετά του Φερνάντο Σάντος) δεν πλήττεις. Εχεις πάντα κάτι νέο να δεις, κάτι νέο να προσπαθήσεις να καταλάβεις. Επί της ουσίας είναι ελεύθερα – δωρεάν μαθήματα ποδοσφαίρου (και όχι… μπάλας) και ουσιαστικά καταλαβαίνεις και συνειδητοποιείς (όπως και επί Φερέρ) γιατί το ισπανικό πρωτάθλημα και ποδόσφαιρο έχει ξεφύγει σε τέτοιο βαθμό από όλα τα υπόλοιπα (μόνο το αγγλικό μπορεί να συγκριθεί μαζί του). Πιστέψτε με είναι ωραίο να συνεχίζεις να μαθαίνεις ποδόσφαιρο…

Η ΑΕΚ στο Μοράφσκι Τόπλιτσε χτίζεται σωστά, πάνω σε δυνατές (όχι απλά στέρεες) βάσεις και αν οι ποδοσφαιριστές της ομάδας κατορθώσουν να εμπεδώσουν και να βγάλουν έστω το 60% όσων δουλεύουν και τους λέει – εξηγεί σε καθημερινή βάση ο Χιμένεθ, τότε είμαι σίγουρος ότι θα δούμε μία πολύ διαφορετική και καλύτερη ΑΕΚ τη νέα σεζόν. Μία ομάδα η οποία θα… ματώνει στο γήπεδο και ο εκάστοτε αντίπαλος για να την κερδίζει θα πρέπει να βγάζει το 100% στον αγωνιστικό χώρο!

Γι’ αυτό και ολοκληρώνοντας τούτο το κείμενό μου επαναλαμβάνω πως για την ΑΕΚ η σπουδαιότερη μεταγραφή αυτού του καλοκαιριού δεν είναι ο Γκούντγιονσεν αλλά ο Μανόλο Χιμένεθ. Διότι αν δεν υπάρχει πλάνο, συγκεκριμένο σχέδιο και άνθρωπος που να δημιουργήσει τις συνθήκες αξιοποίησης ενός σημαντικού και αξιόλογου παίκτη όπως είναι ο Εϊντουρ Γκούντγιονσεν, τότε όλοι καταλαβαίνετε πως θα πρόκειται για μία κίνηση εντυπωσιασμού και όχι ουσίας…

Υγ: Χαίρομαι που υπάρχουν πολλά νέα παιδιά στην ΑΕΚ τούτη την περίοδο και προετοιμάζονται υπό τις οδηγίες του Μανόλο Χιμένεθ. Κι αυτό διότι βάζουν σωστές βάσεις στη μάθησή τους και ξεκινάνε με τα καλύτερα. Ελπίζω όμως να το καταλαβαίνουν και να το εκμεταλλευτούν.

Υγ2: Θα γράψω σύντομα σε τούτο το χώρο (αν δεν το κάνω θα το έχω ξεχάσει και δεν θέλω γι’ αυτό βάζω τούτο το υστερόγραφω) για τη σημασία της παρουσίας του Τραϊανού Δέλλα σε μία ακόμη προετοιμασία. Και δεν το συζητώ ότι ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής απλά πρέπει να μετακομίσει στον πάγκο της ΑΕΚ μόλις κρεμάσει τα παπούσια του (για ένα χρόνο βοηθός και μετά πρώτος προπονητής αφού το ‘χει ΑΠΟΛΥΤΑ)!

Πηγή: gazzetta.gr

Χιμένεθ ΑΕΚ Superleague