Βλέποντας κάποιος την ενδεκάδα του Ολυμπιακού στο παιχνίδι με τη Γουέστ Μπρομ, καταλάβαινε ένα πράγμα: ο Ολυμπιακός είναι ακριβώς ίδιος με πέρυσι.

Με εξαίρεση τον Κοστάνσο, δεν υπάρχει κανένας νέος παίκτης στην ενδεκάδα του πρωταθλητή, κανένας που να ξυπνάει την ποδοσφαιρική περιέργεια, για να δει ο κόσμος τι σόι παίκτης είναι και πόσο μπορεί να βοηθήσει το φετινό πρότζεκτ. Και νομίζω ότι πρέπει να ψάξουμε πολύ για να βρούμε άλλη ομάδα στην Ευρώπη, που να έχει αλλάξει μόνο τον τερματοφύλακα και να έχει διατηρήσει ακριβώς την ίδια ενδεκάδα σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.

Μια ενδεκάδα που θα αλλάξει μόνο όταν αποκτηθεί ένας αμυντικός χαφ, υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι θα αποδείξει πως είναι καλύτερος από τον «σινιέ εργάτη» Φρανσουά Μοντέστο. Και το ερώτημα που φυσιολογικά προκύπτει είναι ένα: γιατί εξελίχθηκαν έτσι οι φετινές μεταγραφές;

Γιατί ο Ολυμπιακός με ένα Τσάμπιονς Λιγκ σκέτη πρόκληση μπροστά του, τον Μαρινάκη, αλλά και τον ίδιο τον Βαλβέρδε διψασμένους για διακρίσεις, κατέληξε να ενισχύει την «περιφέρεια» της ομάδας, αλλά όχι τη βασική ενδεκάδα που θα βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά; Ηταν σχεδιασμένο να γίνει ό,τι έγινε ή εκεί κατέληξε το μεταγραφικό καλοκαίρι λόγω άγνωστων αιτιών;

Αυτό είναι ένα ερώτημα που πλανάται μεταξύ των οπαδών του Ολυμπιακού, αλλά ξεκάθαρη απάντηση δεν υπάρχει. Το «αναλόγως με τις ανάγκες, θα δούμε για μεταγραφές», είναι σαν να έχεις ένα εστιατόριο και να λες «αναλόγως αν έχω κόσμο, θα δω αν χρειάζεται ανακαίνιση το μαγαζί». Αυτό «δεν παίζει» και το ξέρουν καλά όλοι όσοι είχαν την ατυχία να ανοίξουν τέτοια δουλειά.

Από την άλλη, αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι ο φετινός Ολυμπιακός θα είναι χειρότερος από πέρυσι, έστω και αν οι ποδοσφαιριστές είναι έναν χρόνο μεγαλύτεροι. Κάθε άλλο. Πιστεύω η ομάδα θα είναι καλύτερη σε σχέση με την περσινή σεζόν, κυρίως για δύο λόγους: πρώτον, επειδή ήδη φαίνεται ότι υπάρχει μεγαλύτερη ομοιογένεια και τα συστήματα βγαίνουν πολύ πιο εύκολα (φάνηκε και με τη Γουέστ Μπρομ) και δεύτερον, διότι ο ανταγωνισμός των βασικών με τους παγκίτες θα είναι πιο έντονος από ποτέ.

Για παράδειγμα, είναι εκτός φόρμας ο Ιμπαγάσα ή ο Ριέρα; Θα μπει να παίξει ο Γέστε. Είναι κουρασμένος από τα συνεχόμενα Τετάρτη-Κυριακή ο Μοντέστο ή τον χαφ που θα αποκτηθεί; Θα παίξει ο Φέισα ή ο κάποιος άλλος. Στο θέμα «ροτέισον», χωρίς αμφιβολία ο Ολυμπιακός θα είναι πλήρης. Η βασική του ενδεκάδα όμως, πάνω-κάτω θα είναι αυτή που είδαμε χθες βράδυ με τους Αγγλους.

Προφανώς, ο Βαλβέρδε εκτιμά ότι η ομάδα είναι «εντάξει», τόσο για την Ευρώπη όσο και για την Ελλάδα. Για τις εσωτερικές διοργανώσεις, δεν έχω συναντήσει μέχρι τώρα κάποιον που να διαφωνεί. Παραείναι εντάξει για να «ξεπετάξει» γρήγορα και εύκολα το 39ο πρωτάθλημα της ιστορίας του. Για το Τσάμπιονς Λιγκ όμως, ξέρω αρκετούς που πιστεύουν ότι με αυτές τις μεταγραφές ο στόχος των «16» θα αποδειχθεί πολύ δύσκολη υπόθεση. Και ενώ στην Ελλάδα η αποδυνάμωση των αντιπάλων θα μεγάλωνε τη διαφορά ακόμα και αν ο Ολυμπιακός δεν έκανε ούτε μία μεταγραφή, η εξίσωση αυτή παύει να ισχύει όταν αρχίζουμε να μιλάμε για το σεντόνι του Τσάμπιονς Λιγκ.

Εκεί όλα είναι διαφορετικά και ο πήχης τοποθετείται σε μεγαλύτερο ύψος από το μπόι (για παράδειγμα) του Χολέμπας. Και κάτι τελευταίο. Επειδή φαίνεται σίγουρο ότι η πρόκριση από τους ομίλους (όποιοι αντίπαλοι και αν προκύψουν) θα παιχθεί στο «Γ. Καραϊσκάκης», τα εντός έδρας διεθνή φιλικά ίσως έπρεπε να είναι περισσότερα και με δυνατότερους αντιπάλους. Οι λόγοι είναι προφανείς.

Πηγή: Εξέδρα

Βαλβέρδε Ολυμπιακός