Τα έργα και οι ημέρες του είναι ικανά να δώσουν τροφή για σχόλια χιλιάδων ωρών σε δημοσιογράφους και αφορμή για να ξεσπάσουν ομηρικοί καβγάδες στα καφενεία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Ο πραγματικός άθλος του είναι ότι κατόρθωσε μέσα από τη δική του παρουσία να ασχολείται μια ολόκληρη Ισπανία μαζί του. Με επίσημη ανεργία 20% και πραγματική που υπερβαίνει το 30%, το κοινό μιας χώρας-μέλους των PIΙGS, δηλαδή των μπατίρηδων της Ευρώπης, βρίσκει σ’ αυτόν τον απίθανο Πορτογάλο μια διαφορετικότητα στη μίζερη καθημερινότητά του.

Το ερώτημα που προκύπτει μετά και τις συνεχιζόμενες επιθέσεις του Μουρίνιο κατά της Μπάρτσα ή οτιδήποτε τη θυμίζουν, είναι αν αυτές αποτελούν μέρος της συνολικής φιλοσοφίας την οποία ανήγαγε σε τρόπο ζωής αλλά και βασικό μότο της επιτυχίας του.

Τελικώς, ο Μουρίνιο διαιωνίζει τα τερτίπια του ενσυνείδητα ή έχασε, που λέμε, την μπάλα γενικώς;

Διαχρονικά κατόρθωνε να αποσπά την προσοχή του κοινού με την πολύπλευρη προσωπικότητά του. Ο προπονητής Μουρίνιο θα απασχολούσε την ποδοσφαιρική κοινή γνώμη ή εν πάση περιπτώσει τη βιομηχανία θεάματος απλά και μόνο χάρη στις επιτυχίες του με την Πόρτο, την Τσέλσι, την Ιντερ και τη Ρεάλ. Ο άνθρωπος Μουρίνιο όμως κατορθώνει χρόνια τώρα να απασχολεί τους πάντες. Από τις γυναίκες όλων των ηλικιών είτε με τη γοητεία του, είτε με το μπλαζέ ύφος, είτε με τις ατάκες του: Για μια γυναίκα, ο Πορτογάλος συγκεντρώνει όλο το πακέτο του ιδανικού άνδρα.

Δημοφιλής, γοητευτικός, καλοντυμένος, εκκεντρικός, πλούσιος, επιτυχημένος, ασυνήθιστος, έξυπνος, κοσμογυρισμένος κι όχι βαρετός. Είναι ο «ιδανικός» σύζυγος –λέμε τώρα– επειδή παραμένει παντρεμένος με την Τάμι από το 1989, η οποία αποτελούσε τον παιδικό έρωτά του, δεν διστάζει να την απογειώνει δημοσίως: «Εκείνη είναι η αληθινή σταρ του σπιτιού. Αλλωστε, αν δεν μου δώσει άδεια, δεν βλέπω ούτε τον αγώνα Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ - Αρσεναλ» και παράλληλα αφήνει μια αμαρτωλή νότα με τα δημοσιευμένα στη «Sun» σκάνδαλα περί εξωσυζυγικής σχέσης του με την Ελσα Σόουζα, τα οποία ίσως του κόστισαν κάτι παραπάνω για να φρενάρει εκδόσεις βιβλίων που θα ανέφεραν γι' αυτήν.

Σε κάθε περίπτωση, ο Μουρίνιο είναι ο κλασικός τύπος ανθρώπου που διαχειρίζεται αριστοτεχνικά την επιτυχία του, με επικοινωνιακά τεχνάσματα, τα οποία όμως σιγά σιγά κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν παρωχημένα. Οι Καταλανοί ισχυρίζονται ότι του έχει μείνει απωθημένο άσβηστο μίσος κατά της Μπαρτσελόνα, σαν ένα άλογο που δεν μπορεί να δαμάσει. Ο Γκασπάρ, ο πρώην πρόεδρος της Μπάρτσα, τον χαρακτήρισε «διχασμένη προσωπικότητα» και τελείως διαφορετικό από τον Μουρίνιο που είχε γνωρίσει και διατηρούσε φιλικές σχέσεις μαζί του τα τελευταία χρόνια μετά το προχθεσινό επεισόδιο κατά του βοηθού τού Γκουαρδιόλα.

Υπό μία έννοια θυμίζει ένα αγριεμένο θηρίο το οποίο δεν έχει τρόπο διαφυγής και εξοργίζεται γιατί δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Συμβαίνει με όλους τους θρύλους. Οταν ο Μάικ Τάισον, στην εποχή της παντοκρατορίας του ακόμη, το 1996 έχανε στα σημεία από τον Εβάντερ Χόλιφιλντ, δεν ήξερε τι άλλο να κάνει και του δάγκωσε το αφτί. Ο Τάισον όμως δεν είχε ούτε την παιδεία, ούτε τη σοφία, ούτε και τους συμβούλους να αντιμετωπίσει την κορυφή και να διαχειριστεί τη δόξα του. «Στα 18 μού έστρωσαν 100 εκατ. δολάρια στα πόδια μου και δεν ήξερα τι να τα κάνω», δήλωνε στις αυτοβιογραφίες του παραδεχόμενος ότι το μόνο που ενδιέφερε έναν Αφροαμερικανό που μεγάλωσε μπλέκοντας σε καθημερινούς καβγάδες στις γειτονιές του Μπρονξ, ήταν να γίνει κάποια στιγμή ένας καλός πυγμάχος.

Ο Μουρίνιο ούτε σχιζοφρενής είναι ούτε διχασμένη προσωπικότητα. Και σαφώς ούτε πληγή ή ντροπή για τα ισπανικό ποδόσφαιρο αποτελεί. Είναι ένας –σε λίγο– 50άρης που έχει χορτάσει τη ζωή, διασκεδάζοντάς την, ένας αυτοκράτορας που κατέκτησε τα πάντα και που τώρα βλέπει κάτι ατίθασους Καταλανούς να αντιστέκονται στην ανωτερότητά του. Οταν το αποδεχθεί, τότε θα αλλάξει και την επικοινωνιακή τακτική του. Οσο επιμένει να χαρακτηρίζει την Μπαρτσελόνα «μικρή ομάδα» τόσο περισσότερο οι αντιδράσεις του θα θεωρούνται ξεπερασμένες ακόμη και από τους φανατικούς οπαδούς του.

Πηγή: exedrasports.gr

Ρεάλ Μαδρίτης Μπαρτσελόνα Primera Division