Η σκέψη με περιτριγύρισε, απ’ την ημέρα που ο Φερνάντο Σάντος είχε στείλει τα προσκλητήρια για το φιλικό της Εθνικής στο Σαράγιεβο. Εξακολουθεί, εβδομάδες μετά, να με τριγυρίζει. Πώς "ξέχασε" ο Πορτογάλος να πάρει μαζί του, στο παιγνίδι με τη Βοσνία/Ερζεγοβίνη, τον Στέφανο Αθανασιάδη. Ένα "δικό του" παίκτη, απ’ την εποχή της θητείας στον ΠΑΟΚ. Που τον πήρε, που ήξερε τι έπαιρνε και του έδωσε το ντεμπούτο του, τον Ιούνιο στο ταξίδι της Νέας Υόρκης για τον αγώνα με το Εκουαδόρ. Αλλ’ όχι τώρα. Όχι τώρα, ενώ η ελληνική ομάδα πάσχει απελπιστικά στη θέση-εννέα. Ένας παίκτης, ο Κλάους, που, αν εμείς τον έχουμε δει στις μετρημένες "δημόσιες" εμφανίσεις του στα χρώματα του "δικεφάλου", ο κόουτς τον έχει δουλέψει στην καθημερινότητα, κι αποθήκευσε τη βιωματική γνώση απ’ τα περιστατικά της καθημερινότητας, σε εκατοντάδες προπονήσεις. Κι όμως, τον άφησε...

Το παιγνίδι στο "Κόσεβο" δεν το έδειξε η TV. Οσοι βρήκαν και το είδαν στο Διαδίκτυο, ξέρουν. Ότι ένα ημίχρονο με τον Σαμαρά εννέα, κι άλλο ένα με τον Λυμπερόπουλο, στις σποραδικές αντεπιθέσεις μας εναντίον άμυνας που (καλή ώρα όπως το Ισραήλ τον περασμένο Οκτώβριο στο Καραϊσκάκη) ανέβαζε την τελευταία γραμμή της πολύ ψηλά, ήταν σαν να παίζαμε δίχως σέντερ-φορ. Να περιμένει, ο ομοσπονδιακός τεχνικός, την επιστροφή του Σαλπιγγίδη απ’ τον τραυματισμό; Είναι ένας λόγος. Μ’ αυτόν στο εννέα, πέρυσι Ελλάδα-Ισραήλ 2-1, η Εθνική πήρε ένα γκολ κι ένα πέναλτι. Ένα γκολ κι ένα πέναλτι... μόνον, επειδή ο Σαλπιγγίδης "δεν ήταν καλά". Αν ήταν καλά, θα τους είχε βάλει ίσαμε τέσσερα γκολ. ‘Η ένα χατ-τρικ απ’ το πρώτο ημίχρονο! Ο Σαλπιγγίδης, αν όλα κυλήσουν εντάξει, ως το Τελ-Αβίβ θα ‘χει καμιά δεκαριά προπονήσεις και δύο, Λβιφ και πρεμιέρα πρωταθλήματος, αγώνες. Οκέι, θα ‘ναι η αυτόματη επιλογή μας.

 

Αλλά, πάλι, δεν βλέπω σε τι θα έβλαπτε να είχε η ομάδα και τη λύση του Αθανασιάδη. Μήπως, πέραν του Σαλπιγγίδη, αυτή τη στιγμή διαθέτουμε κάποιον καταλληλότερο "ενεργό" στράικερ; Ο μικρός, προφανώς, δεν είναι το "ιδανικό πακέτο". Ιδανικό πακέτο είναι ο Σαμαράς, αλλά τι να το(ν) κάνεις που έχει μείνει εκεί! Ο μικρός, όμως, είναι σε καλό αγωνιστικό ρυθμό, σε καλή ψυχοφυσική κατάσταση, σε "επαφή" με το γκολ, πράγμα που μας λείπει απέραντα, ένας ποδοσφαιριστής σε συχνή σχέση τριβής με τα δίχτυα. Παίζει στον ΠΑΟΚ, δεν παίζει (με το συμπάθειο) στον Πανσερραϊκό, σκοράρει... αληθινά στο Γιουρόπα Λιγκ, δεν σκοράρει σε τεστ προσομοίωσης, είναι ξεκάθαρα καλές οι πιθανότητες, εάν του δοθεί η ευκαιρία, να την πάρει και να τη "σκίσει". Είμαι πεπεισμένος ότι, απ’ τα δύο τετ-α-τετ του Σαράγιεβο που έδωσαν ο Νίνης κι ο Κατσουράνης στον Σαμαρά, αυτός ο Αθανασιάδης που βλέπουμε στο Γιουρόπα Λιγκ τουλάχιστον το ένα θα το είχε κάνει γκολ. Και, σίγουρα, θα είχε προλάβει να σουτάρει και στα δύο...

Ο Αθανασιάδης του Γιουρόπα Λιγκ είναι ο σέντερ-φορ, μιας ομάδας που "έδεσε" στα παιγνίδια με τη Βόλερενγκα για (να διαχειριστεί στην επόμενη πίστα) τα παιγνίδια με την Καρπάτι. Ο σέντερ-φορ του 4-1-4-1 που ευτυχεί να κινείται μπροστά από πόδια-εχέγγυα. Του Γκαρσία, του Φωτάκη, του Λάζαρ, του Βιεϊρίνια, του Λίνο, σιγά-σιγά και του Γεωργιάδη. Γερά στηρίγματα. Ο Μπόλονι, ένας προπονητής για τον οποίον οι ποδοσφαιριστές δεν αναρωτιούνται όπως με τους περσινούς, ένας προπονητής τον οποίον οι ποδοσφαιριστές δεν μπορούν παρά να πιστεύουν, έδωσε (σύμφωνοι, περίπου αναγκαστικά) την ευκαιρία που ο Αθανασιάδης πήρε κι έσκισε. Περίπου αναγκαστικά, ενόψει της ένδειας στο ευρύτερο ελληνικό τοπίο, επιμένω πως την ίδια ευκαιρία, να "δέσει" με τους παίκτες πίσω του, θα ωφελούσε να την έδινε κι ο Φερνάντο Σάντος στον Αθανασιάδη…

Πηγή: Contra.gr

Αθανασιάδης Σάντος ΠΑΟΚ