Ο πρόεδρος των "ερυθρόλευκων" έχει δώσει τη λύση στις περισσόετρες υποθέσεις της ομάδας που φαίνεται ότι "κολλούσαν" και λογικό είναι οι οπαδοί να πίνουν νερό στο όνομά του.

Είναι δυνατόν, όμως, όλες οι "καλές" κινήσεις των Πειραιωτών να μετατρέπονται σε σίριαλ και τη λύση να δίνει, στο παρά πέντε, ο Μαρινάκης;

Η αρχή έγινε από πέρσι με τους Ριέρα και Βαλβέρδε, όταν ο πρόεδρος πήγε στο εξωτερικό και τους έφερε. Ή με τον Ιμπαγάσα που ο Μαρινάκης τον έκλεισε την ώρα που ο Αργεντινός έκανε καθημερινά δηλώσεις στα ΜΜΕ για την επιθυμία του να έρθει στο Λιμάνι. Από πέρυσι υπάρχει και η περίπτωση του Νέμεθ, που ενώ όλοι τον είχαν "κλεισμένο" από τον Παναθηναϊκό, τελικά κατέληξε στον Πειραιά..

Στα φετινά τώρα. Η ανανέωση στο συμβόλαιο του Μιραλάς χαρακτηριστική. Όταν οι δύο πλευρές έδειχναν να χάνουν κάθε σημείο επαφής, ο Μαρινάκης κάλεσε στο γραφείο τον Βέλγο και "μέσα σε ...πέντε λεπτά βρέθηκε η λύση", όπως σημείωνε ο Τύπος.

Η ανανέωση στο συμβόλαιο του Βαλβέρδε, επίσης, έγινε σίριαλ που ο Μαρινάκης με προσωπική παρέμβαση έδωσε τη λύση. Ενώ και η έλευση των Κονστάντσο (ήρθε με λιγότερα χρήματα μετά από τις κινήσεις του Μαρινάκη), Μαρκάνο (μία μέρα πριν αποκτηθεί έβγαινε προς τα έξω πως έχει κλείσει σε άλλη ομάδα!) πιστώθηκε από τον Τύπο στον πρόεδρο. Τα ίδια και με τον Αμπντούν, όπως και η τελευταία μεταγραφή: αυτή του Μακούν.

Ο επικοινωνιακός μηχανισμός του Μαρινάκη βρίσκεται σε οργασμό κι αυτό ως έναν βαθμό δικαιολογείται. Στο κάτω-κάτω, τα χρήματά του ξοδεύει για την ομάδα και η αλήθεια είναι πώς κάποιες κινήσεις του πιστώνονται.

Το ζήτημα, όμως, είναι για ποιον λόγο χρειάζεται τόσους τεχνικούς διευθυντάδες, συμβούλους μεταγραφών, αντιπροέδρους κ.λπ.

Γιατί αυτό που εισπράττει ο κόσμος είναι πως όλοι αυτοί τα κάνουν ...σαλάτα, μέχρι που έρχεται και καθαρίζει ο Μαρινάκης...