Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος.
Νίκησε και ναι μεν δεν έθελξε, αλλά άφησε παρακαταθήκη κάποια στοιχεία που έτσι κι αλλιώς τη συνθέτουν και τη χαρακτηρίζουν ως ομάδα.
Ας μην ξεχνάμε πως σε μια πρεμιέρα οφείλεις συν τοις άλλοις να υπερκεράσεις και το άγχος του... άγνωστου που σε περιμένει. Πολλώ δε μάλλον που η συγκεκριμένη Εθνική δεν έχει τις αναφορές από άλλα τουρνουά για να ξεχειλίζει από πείρα.
Λογική συνέπεια όλων αυτών ήταν η μετριότατη εμφάνιση των παικτών στο α' ημίχρονο που, ενώ έβγαιναν κάποιες συνεργασίας και κάμποσοι αιφνιδιασμοί, τα πράγματα στην άμυνα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Οταν αυτό διορθώθηκε στο δεύτερο 20λεπτο, απλουστεύτηκε σε σημαντικό βαθμό η... ζωή μας.
Πήραμε μπάλες, αντεπεξήλθαμε στο ζον πρες των Βόσνιων, ελέγξαμε τα ριμπάουντ και βρήκαμε λύσεις από διαφορετικούς κάθε φορά παίκτες. Κυρίαρχο όλων, όμως, ήταν η συνολική αμυντική λειτουργία που αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο της πρώτης μας νίκης.
Ας μη γελιόμαστε, αυτοί οι δύο πρώτοι πόντοι δεν σημαίνουν ακόμα τίποτα, αλλά καλώς μας ήρθαν, διότι σε αντίθετη περίπτωση τώρα θα... κλαίγαμε. Επί της ουσίας είναι ένα πρώτο βήμα στα πολλά που ευελπιστούμε ότι θα κάνουμε στα παρκέ της Λιθουανίας.
Από εκεί και πέρα κρατάμε τη σιωπηρή αλλά άκρως ουσιαστική δουλειά του Κουφού (ξεκίνησε το τουρνουά με νταμπλ νταμπλ), τα έξι επιθετικά ριμπάουντ του Καλάθη, την ωριμότητα του Ζήση, τις πολύτιμες βοήθειες των Μπουρούση - Φώτση, το γεμάτο ενέργεια παιχνίδι του Μπράμος, αλλά και τις βοήθειες που έδωσαν όλοι οι υπόλοιποι στα λεπτά που κλήθηκαν να αγωνιστούν.
Οι Βόσνιοι ήταν αυτό ακριβώς που περιμέναμε: μια ομάδα που ζει και αναπνέει για το σουτ. Χθες όμως είχε τον ηγέτη της (Τελέτοβιτς) σε καταστροφικό βράδυ, καθώς ολοκλήρωσε το ματς με 0/9 τρίποντα. Τον ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας για την αμέριστη βοήθειά του (όπως και τον Ντόμερκαντ) και συνεχίζουμε για τα επόμενα.
Λογικά το σημερινό ματς με τους Φινλανδούς θα λειτουργήσει ως μαξιλαράκι για τα πιο δύσκολα που θα έρθουν και έχει ο Θεός για τη συνέχεια...
Πηγή: Goal