Ότι η ομάδα, η Εθνική ομάδα μπάσκετ, ήταν άπειρη το ξέραμε. Άπειρη και ...ανάπηρη, εδώ που τα λέμε, με τόσες απουσίες πρωτοκλασάτων παικτών. Δεν αναφέρομαι στο επίπεδο των παικτών που -τιμή τους- μαζεύτηκαν και πήγαν στη Λιθουανία για το Ευρωμπάσκετ, αλλά στο επίπεδο αυτών που λείπουν, οι οποίοι -υπό φυσιολογικές συνθήκες- θα έπαιρναν όλα αυτά τα ματς της πρώτης φάσης ...παραμάζωμα.

Ξέραμε, λοιπόν, πως υπήρχαν ελλείψεις, ξέραμε πως δεν υπήρχε η υψηλή ποιότητα προηγούμενων χρόνων, ξέραμε και πως ...ταλέντο υπάρχει, εμπειρία όχι. Ξέραμε, εν τέλει, πως υπάρχουν δυνατότητες, αλλά και πως αυτές είναι περιορισμένες. Και, πιθανότατα, μέσα μας ήμασταν προετοιμασμένοι και για ήττες. Και για σφαλιάρες.

Διαβάστε όλο το άρθρο στο gazzetta.gr