Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος.

Οι... μειοδότες παίκτες της Εθνικής μπάσκετ έχασαν από τους «ψευτό - Μακεδόνες» των Σκοπίων (ή ΠΓΔΜ ή FYROM ή ό,τι άλλο θέλετε). Κοινώς χθες δεν συνετρίβη το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας, αλλά το ελληνικό φιλότιμο, του οποίου ο τράχηλος μπορεί να αντέχει πολλά, αλλά όχι και τέτοιου είδους ταπεινώσεις.

Να στηθούν στα πέντε μέτρα, να επιστρέψουν πάραυτα από τη Λιθουανία, να γίνουν περίγελως στην πλατεία Συντάγματος και, ει δυνατόν, να πυρποληθούν δημοσίως οι «προδότες» της ελληνικής ανωτερότητας. Η καθαρότητα της φυλής χθες ένιωσε τους ρύπους μιας ανυπολόγιστης ήττας. Γελάτε; Μη γελάτε διότι εύκολα μπορεί κανείς να θυμηθεί τι είχε συμβεί στα περιβότητα παράθυρα των τηλεοπτικών σταθμών, όταν η Εθνική ποδοσφαίρου διασύρθηκε από την αντίστοιχη της Τουρκίας. Ξεσπάθωσαν οι... Γιακουμάτοι και οι λοιποί εθνεγέρτες!

Για να το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν μια και καλή και για να μην έχει κανείς αμφιβολία, με αποτέλεσμα να μπλέξει το κεφάλι του: χθες έχασε η ομάδα μπάσκετ της Ελλάδας. Εχασε και μάλιστα με κάτω τα χέρια. Θέλετε να γράψουμε ότι υπέστη βαριά συντριβή; Κανένα πρόβλημα διότι επί της ουσίας αυτό συνέβη. Εχασε, όμως, μια ομάδα μπάσκετ και τίποτα περισσότερο. Παρακαλείστε όσοι είχατε ετοιμάσει να σημαιοστολίσετε το μπαλκόνι σας, σε περίπτωση που τα «παιδιά» μας κατατρόπωναν τους Σκοπιανούς, να τη βάλετε ξανά στις αποθήκες και στα πατάρια.

Εδώ δεν χρειάζονται οι σημαίες αλλά το καθαρό μυαλό. Τόσο εντός της ομάδας, που πλέον θα καταλάβει τι σημαίνει πίεση και... πιστόλι στον κρόταφο, αλλά και σε όλους εμάς, που κοιτώντας απ' έξω την προσπάθειά των διεθνών μας στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας μπορεί και να προβούμε σε λανθασμένες κρίσεις και επικρίσεις.

Οποιος επιθυμεί να χρησιμοποιήσει ένα σπορ, ένα αποτέλεσμα, μία νίκη ή ενδεχόμενως μία ήττα ως όχημα για αλλότρια και άσχετα με τον αθλητισμό ζητήματα λειτουργεί ως κοινός προβοκάτορας ή απλώς επικίνδυνα άσχετος. Καλό είναι δε να κρατήσει την ασχετοσύνη του για τον εαυτό του. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι παραδοσιακά αυτός ο τόπος από τους πατριδοκάπηλους την «πάτησε» και όχι από τους λοιπούς νουνεχείς, που δεν αναζητούν φαντάσματα και εχθρούς κάτω από κάθε πέτρα.

Το ίδιο ισχύει βέβαια και για την αντίπερα όχθη διότι ας μη γελιόμαστε και η γείτονα χώρα έχει κάμποσα «γαϊδουράγκαθα», που αναλύουν τα πάντα με όρους εθνικούς και εξασκείται συχνά πυκνά σε ψυχροπολεμική ρητορική. Ελπίζουμε τουλάχιστον σήμερα να μην εμφανιστούν στις εφημερίδες τους τίποτα πηχυαίοι τίτλοι του στυλ «Να ποιοι είναι οι Μακεδόνες» και άλλα ηχηρά παρόμοια, διότι τότε άντε να μαζέψεις και τα δικά μας πολεμοχαρή παιδάκια.

Για το ματς τώρα ό,τι κι αν πεις θα είναι λίγο. Κάτι θα έχεις ξεχάσει, κάτι θα σου έχει ξεφύγει. Εδώ ξέφυγαν κάμποσα πράγματα από τους παίκτες και το προπονητικό τιμ, δεν θα χαθούν από εμάς; Τίποτα δεν πήγε. Οχι απλώς καλά ή άσχημα. Απλώς δεν πήγε, δεν περπάτησε. Στην άμυνα ο Μπο ΜακΚάλεμπ είχε ανοίξει μια τεράστια μπουκαπόρτα και από εκεί μέσα πέρασε δεκάδες φορές. Και όταν δεν έκανε τις κλασικές «μπούκες» του στην αφύλακτη ελληνική ρακέτα, «σκότωσε» με τρίποντα ή κέρδισε σωρηδόν το ένα φάουλ μετά το άλλο. Δεν βρήκαμε ούτε μία φορά λύση για να τον ανακόψουμε.

Και άντε να ήταν μόνο αυτός το πρόβλημα, αλλά δεν ήταν. Υπήρξαν και άλλα ζητήματα που πρέπει να μας προβληματίσουν περισσότερο. Κανένα από τα θεωρητικά πλεονεκτήματά μας δεν επιβεβαιώθηκε στο παρκέ. Εχουμε καλύτερους ψηλούς από τα Σκόπια; Αναμφίβολα. Ε, δεν καταφέραμε έστω και στοιχειωδώς να τους βγάλουμε εκτός ματς. Δεν σκεφτήκαμε ούτε καν ένα κλασικό pick n roll για να ανοίξουμε τη ρακέτα τους. Δεν εκμεταλλευτήκαμε τα ποσταρίσματα με τους δικούς μας ψηλότερους γκαρντ. Λίγο κάτι πήγαμε να κάνουμε με τη ζώνη, αλλά στην τελευταία περίοδο την εγκαταλείψαμε. Βέβαια, στα τελευταία 10 λεπτά του αγώνα εγκαταλείψαμε γενικώς την προσπάθεια.

Ενα άλλο ζήτημα που οφείλει να μας απασχολήσει για τη συνέχεια της διοργάνωσης είναι τα σουτ. Με δεδομένο ότι για πρώτη φορά η Εθνική έχει στη σύνθεσή της δύο κλασικούς σουτέρ (Βασιλειάδης και Μπράμος), είναι καλό αρκεί να αποδεικνύεται πάνω στο παρκέ ότι είναι... καλό. Ξέρω, δεν είναι πρέπον να ρίξουμε το ανάθεμα στους δύο παίκτες. Δεν χάσαμε άλλωστε εξαιτίας τους. Αλλά, διάβολε, κάποια στιγμή τα ελεύθερα σουτ πρέπει να μπουν.

Δεν είναι δυνατόν να στηριζόμαστε μόνο στον αιφνιδιασμό (είτε σε πρώτο είτε σε δεύτερο χρόνο). Με δεδομένο το χάντικαπ που εμφανίζουμε απέναντι σε οργανωμένες άμυνες, τα εξωτερικά σουτ είναι ένας καίριος τρόπος για να ανοίξουμε το παιχνίδι μας. Οχι τίποτα άλλο, αν μας πάρουν χαμπάρι οι επόμενοι αντίπαλοί μας, θα μας παίξουν κάτι ξεγυριστές άμυνες ζώνης και θα δούμε τον ουρανό σφοντίλι, αν συνεχίσουμε να έχουμε αυτά τα καταστροφικά ποσοστά αστοχίας.

Τα δύσκολα για την Εθνική δεν άρχισαν χθες λόγω της ευρείας (άρα και βαριάς) ήττας. Τα δύσκολα ξεκινούν γιατί πρέπει τάχιστα οι παίκτες να δείξουν αυτοσυγκράτηση και αυτοσυγκέντρωση. Τώρα θα φανεί το μέταλλο αυτής της ομάδας. Χρειάζεται να διαχειριστεί την κατάσταση με νηφαλιότητα και ηρεμία. Μια ήττα σε ένα τουρνουά πολλών αγώνων δεν είναι καταστροφή. Σε πηγαίνει ενδεχόμενα λίγο πίσω, αλλά δεν σε ρίχνει και στον γκρεμό.

Εκεί πέφτεις μόνο αν σκεφτείς πως δεν έχεις άλλη προοπτική από το... πέσιμο. Σήμερα κιόλας με αντίπαλο το Μαυροβούνιο οι διεθνείς μας πρέπει να δείξουν (επιτέλους) το πρόσωπο που μας εμφάνισαν στα φιλικά προετοιμασίας. Αυτό δεν συνέβη χθες, αλλά δεν συνέβη ούτε και στα πρώτα δύο ματς που δώσαμε στη Λιθουανία κι ας νικήσαμε. Να πούμε και πάλι πως το ουσιαστικό γι' αυτήν την ομάδα δεν είναι να φτάσει στα μετάλλια και στις μεγάλες επιτυχίες, αλλά να παίξει μπάσκετ. Να παίξει ωραίο μπάσκετ και τουλάχιστον να δείξει ότι προσπάθησε να κάνει κάτι ουσιαστικό μέσα στο γήπεδο. Χθες δεν το είδαμε να συμβαίνει. Ποτέ δεν είναι αργά. Αρχής γενομένης από σήμερα, ας κάνουν επανεκκίνηση και όλα θα πάρουν το δρόμο τους...

Πηγή: Goal

Εθνική Ελλάδας Ευρωμπάσκετ