Δεν ασχολήθηκα καν με τις προκλήσεις των Σκοπιανών. Δεν με ενδιαφέρουν, ειλικρινά. Ούτε και θεωρώ «ντροπιαστικό» το ότι η Εθνική ηττήθηκε (ειδικά) από την ΠΓΔΜ. Ο τρόπος που έπαιξε ήταν ντροπιαστικός κι αυτό είναι η αλήθεια. Τα υπόλοιπα δεν έχουν να κάνουν με μπάσκετ. Οσοι θέλουν να βγάλουν «εθνικές κορόνες» ας τις κρατήσουν για πιο σοβαρές καταστάσεις από το μπάσκετ. Τελεία και παύλα σ' αυτό το κομμάτι και συνεχίζουμε...
Μπάσκετ δεν έπαιξε η εθνική ομάδα. Για την ακρίβεια, δεν έπαιξε τίποτα. Δεν έδειξε προσαρμοστικότητα σε κανένα σημείο της αναμέτρησης. Δεν φάνηκε ποτέ ικανή να εκμεταλλευτεί τα πλεονεκτήματά της. Νέα κι άπειρη (ως επί το πλείστον) ομάδα είναι και δεν άντεξε -παρά έχασε τον προσανατολισμό της και τη συγκέντρωσή της- από το σκληρό παιχνίδι των Σκοπιανών. Αντικειμενικά και με βάση τη χθεσινή εμφάνιση δεν είμαι και τόσο βέβαιος για το αν η Εθνική ήταν έτοιμη για το συγκεκριμένο παιχνίδι.
Πάμε παρακάτω... Εχω την αίσθηση ότι ο τρόπος που έπαιζε (ή... δεν έπαιζε) η εθνική ομάδα μάλλον έβαζε βούτυρο στο ψωμί των Σκοπιανών, ακριβώς επειδή δεν είχε τον τρόπο να εκμεταλλευτεί τα πλεονεκτήματά της. Δεν είδα πουθενά μια προσπάθεια των πιο ψηλών γκαρντ που διαθέτουμε ώστε να ποστάρουν τον ΜακΚάλεμπ, να εκμεταλλευτούν τέλος πάντων τη διαφορά ύψους από τον Αμερικανό της ΠΓΔΜ.
Δεν είδα πουθενά να αναζητήσουμε τον τρόπο ώστε να βγάλουμε από τη ρακέτα τα «βαριά» κορμιά των Σκοπιανών ψηλών, προκειμένου να ανοίξει λίγο ο χώρος και να βρεθούν διάδρομοι! Η ελληνική ομάδα έγινε μονοδιάστατη, προβλέψιμη και όσο περνούσε ο χρόνος τόσο «παραδινόταν» στον ενθουσιασμό των Σκοπιανών.
Τα ίδια προβλήματα που είχαμε στα πρώτα δύο ματς φάνηκαν περισσότερο χθες, γιατί η ΠΓΔΜ είναι καλύτερη ομάδα και από τη Βοσνία και από τη Φινλανδία. Η λειτουργία μας στο «πέντε εναντίον πέντε» δεν είναι καλή. Το περιφερειακό σουτ επίσης δεν πάει καλά.
Βεβαίως, δεν χάθηκε τίποτα, υπάρχει πολύς δρόμος μπροστά μας. Κι από τέτοιες ήττες όπως οι χθεσινές μαθαίνεις. Αρκεί να χρησιμοποιηθούν ως κίνητρο.
Πηγή: Goal