Είδα, λοιπόν, και τις δύο ομάδες «μου» να φεύγουν με σημαντικές νίκες από τις έδρες των προχθεσινών αντιπάλων τους και να κρατούν τις κορυφές των ομίλων τους σε αυτά τα προκριματικά του Euro 2004. Θεωρώ δε ότι μετά και τα προχθεσινά αποτελέσματα η Ελλάδα και η Αγγλία δεν χάνουν την πρωτιά σε έκτο και έβδομο γκρουπ αντίστοιχα.

Το να μοιάζουν, βέβαια, τόσο πολύ οι πορείες των συγκεκριμένων ομάδων στα προκριματικά δεν είναι απαραίτητα καλό. Η Αγγλία περνάει «αέρα» από τις προκριματικές φάσεις, αλλά γελάει μαζί της όλη η οικουμένη όταν φτάνει η ώρα να πάει σε Μουντιάλ ή Euro. Φοβάμαι ότι κάτι ανάλογο πάει να συμβεί και με τη δική μας εθνική ομάδα, αν δεν καταφέρει να κάνει κάτι αξιοπρεπές ούτε στο επόμενο Ευρωπαϊκό, αυτό του 2012, σε Πολωνία και Ουκρανία.

Ο απρόσμενος και ανυπέρβλητος άθλος του 2004 είναι ένα επίτευγμα που η Εθνική μας δεν μπόρεσε να «τιμήσει» στις διοργανώσεις που ακολούθησαν. Οταν άρχισαν οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες, το βάρος αποδείχθηκε αβάσταχτο. Σαφώς και εδραιωθήκαμε μέσα στην πρώτη δεκάδα της Ευρώπης με βάση τα συνολικά αποτελέσματά μας τα τελευταία επτά χρόνια, όμως δείξαμε εντελώς διαφορετικό πρόσωπο στο Euro 2008 και στο Μουντιάλ του 2010: όσο πειστικά έφτανε η Ελλάδα σε αυτά άλλο τόσο εύκολα έβγαινε από το παιχνίδι όταν ερχόταν η κρίσιμη ώρα των τελικών.

Αν υπάρχει μία «Αγγλία» στη δεύτερη ταχύτητα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, αυτή είναι η Εθνική Ελλάδας. Οσο άνετα νιώθει στα προκριματικά τόσο δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις των καλοκαρινών δοκιμασιών, όπως αυτές του 2008 και του 2010. Σαφώς και χαίρομαι να βλέπω τα παλικάρια με τα γαλανόλευκα να διαπρέπουν στα προκριματικά, όμως ήρθε η ώρα να περάσουμε στο επόμενο επίπεδο και να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί στις μεγάλες διοργανώσεις. Πρωταθλητές Ευρώπης δεν θα ξαναβγούμε, αλλά πρέπει να καθιερωθούμε ως μία από τις ομάδες που σου αφήνουν κάτι να θυμάσαι, όταν συμμετέχουν σε ένα Ευρωπαϊκό ή σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο.

Καλώς ή κακώς, ο Οτο Ρεχάγκελ άφησε τον πήχη τόσο ψηλά τοποθετημένο, ώστε να μη συνιστά επιτυχία για τον επόμενο η πρόκριση στα τελικά μιας διοργάνωσης. Σαφώς και θα είναι μεγάλο επίτευγμα για τον «νέο» Φερνάντο Σάντος το να πάει την ομάδα... τρένο (και ενδεχομένως αήττητη) στα γήπεδα της Ουκρανίας και της Πολωνίας, αλλά εκεί θα πρέπει να κάνει την υπέρβαση. Να περάσει από τον όμιλο δηλαδή και βλέπουμε...

Αυτό είναι το αληθινό στοίχημα για τον Πορτογάλο: η υπέρβαση. Ο Σάντος είναι ένας δουλευταράς, έντιμος, σοβαρός και ευσυνείδητος επαγγελματίας, που δεν έχει μείνει ποτέ χωρίς δουλειά εδώ και είκοσι χρόνια, αλλά έχει αποτύχει επανειλημμένα να φτάσει στην υπέρβαση, δουλεύοντας σε μεγάλους πάγκους της Πορτογαλίας (Πόρτο, Σπόρτινγκ, Μπενφίκα) ή της Ελλάδας (ΑΕΚ, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ). Εχει στα χέρια του μία ακόμα ευκαιρία και δεν είναι ποτέ αργά για να δώσεις τις απαντήσεις σου στην ιστορία.

Πηγή: Goal

Euro 2012 Εθνική Ελλάδας