Αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε ο... ψυχοβγάλτης του 2005. Τότε που ο Βασίλης Σκουντής έλεγε από το μικρόφωνο της κρατικής τηλεόρασης... «Ζήσης, επτά, έξι, ποιος, ποιος...» μέχρι να πάρει τη μπάλα ο Διαμαντίδης από τα χέρια του Νικόλα και να «εκτελέσει» τους «τρικολόρ» στο Βελιγράδι. Πλέον ο 28χρονος (εδώ και έναν μήνα) γκαρντ, δεν χρειάζεται να... πασάρει για ένα μεγάλο σουτ. Το παίρνει μόνος του, όπως έκανε και απέναντι στη Σλοβενία! Κάποιες φορές θα μπουν, κάποιες άλλες όχι.

Έτσι είναι όμως. Όταν σου ζητάνε να αλλάξεις τον ρόλο που είχες καθ' όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής σου καριέρας και από αλτρουιστής πλέι μέικερ (ή στην καλύτερη περίπτωση να βοηθάς επιθετικά στο «2») να γίνεις «εκτελεστής», χρειάζεται χρόνος. Πλέον στην Εθνική δεν υπάρχουν παίκτες με τα ηγετικά χαρίσματα ενός Διαμαντίδη ή ενός Σπανούλη οι οποίοι θα ήταν εκείνοι που θα έπαιρναν τη μπάλα στα χέρια του όταν θα... έκαιγε.

Κακά τα ψέματα. Ο Ζήσης δεν είναι τέτοιος παίκτης. Όμως για το καλό της ομάδας μετά τα «κενά» που δημιουργήθηκαν, έπρεπε (και πρέπει) να γυρίσει τον χρόνο πολλά χρόνια πίσω και να θυμηθεί τα εφηβικά του χρόνια στη ΧΑΝΘ. Τότε που οι αντίπαλοι προπονητές προσάρμοζαν όλες τις άμυνες πάνω του. Οι 30άρες και οι 40άρες ήταν... καθημερινότητα για τον πιτσιρικά Ζήση, ο οποίος όταν πήρε τη μεγάλη μεταγραφή μετακομίζοντας στην Αθήνα και δη στην ΑΕΚ το 1999, έπρεπε να γίνει πλέι μέικερ: «Για να γίνεις μεγάλος παίκτης θα πρέπει να παίξεις πλέι μέικερ» του είχε πει τότε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς στις πρώτες του προπονήσεις με τους «κιτρινόμαυρους».

Η συνέχεια... γνωστή. Ο Ζήσης εξελίχθηκε σε παίκτη... κομπιούτερ, που διάβαζε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο τις άμυνες και από τη θέση του πόιντ γκαρντ εκτελούσε (και εξακολουθεί να εκτελεί) χρέη προπονητή στο παρκέ. Και έτσι πορεύτηκε τα επόμενα 12 χρόνια. Ως πλέι μέικερ. Και όχι ως ο παίκτης που θα έπαιρνε τη μπάλα στα χέρια του και θα τα... έσταζε από παντού. Όχι ότι δεν μπορεί. Μπορεί και... παραμπορεί. Αν και έχει αφήσει στο παρελθόν τα ηγετικά χαρίσματα ενός σκόρερ, διαθέτει μπασκετική ευφυΐα, προσωπικότητα, καρδιά, τσαγανό και μεγάλη ψυχή! Το είχα γράψει και μετά το ματς με την Βοσνία.

Ο Ζήσης είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ στην Εθνική ομάδα και είναι άδικο (γι' αυτόν) να γράφονται πολλά υποτιμητικά σχόλια (κυρίως από τον απλό κόσμο) για το πως παίζει στο Ευρωμπάσκετ. Είναι τυχαίο που ο Μπλατ τον θεωρεί δεύτερο παιδί του; Είναι τυχαίο που ο Μεσίνα τον θεωρούσε ιδανικό πλέι μέικερ από τον πάγκο στην παντοδύναμη (τότε) ΤΣΣΚΑ Μόσχας; Είναι τυχαίο που ο Πιανιτζιάνι του εμπιστεύεται εν λευκώ τα συστήματα; Είναι τυχαίο που ο Ιβκοβιτς επιθυμούσε διακαώς να ξανασυνεργαστεί μαζί του;

Οσο για τα ματς του Ευρωμπάσκετ; Με 11,3 πόντους, 4,5 ριμπάουντ, 3,5 ασίστ, και μόλις ένα λάθος σε κάθε ματς, δεν πιστεύω ότι περνάει... απαρατήρητος ή ότι αξίζει να του ασκείτε σκληρή κριτική από την πλειοψηφία των Ελλήνων. Αλήθεια, το 93% που έχει από τη γραμμή του φάουλ με 25/27 βολές, λέει κάτι; Μπορεί να ήταν άστοχος στην Α' φάση με 2/13 τρίποντα, αλλά όταν κληθεί να πάρει μεγάλα σουτ, το πιθανότερο είναι να ευστοχήσει! Ειδικά όταν αρχίζουν τα... δύσκολα. 3/4 τρίποντα είχε απέναντι στους Σλοβένους και σίγουρα υπάρχει και συνέχεια. Άλλωστε το έχει αποδείξει. Οταν χρειαστεί να πάρει την ευθύνη στο τέλος, δεν πρόκειται να κρυφτεί!

Μήπως να υπενθυμίσω τα ματς; Στο Μουντομπάσκετ του 2006 ποιος έδωσε τη νίκη κόντρα στους Αυστραλούς με τρίποντο στην εκπνοή; Στο Ευρωμπάσκετ του 2007 ποιος έβαλε το «μεγάλο» σουτ κόντρα στη Σλοβενία (και μάλιστα μακρινό τρίποντο) με το οποίο γυρίσαμε το ματς και ολοκληρώσαμε τηνε επική μας ανατροπή; Οχι ότι δεν υπάρχουν και άλλα. Υπάρχουν. Και με την ΑΕΚ και με την Μπενετόν και με την ΤΣΣΚΑ και με τη Σιένα.

Φέτος ανέλαβε ακόμα περισσότερες ευθύνες στην Εθνική μετά τις πάμπολλες απουσίες και μέρα-νύχτα παλεύει για να τις βγάλει εις πέρας. Μαζί με τον Αντώνη Φώτση, τον αρχηγό (και φυσικό ηγέτη) της ομάδας, όπως και με τον Γιάννη Μπουρούση προσπαθεί να δείξει το δρόμο και στους υπόλοιπους παίκτες. Και τηρουμένων των αναλογιών, τα καταφέρνει περίφημα.

Και αν χρειαστεί να ξαναπάρει και να ξαναβάλει μεγάλα σουτ, θα το κάνει! Γιατί... μπορεί να τα βάλει!

Εις το επανιδείν...

Πηγή: Sentragoal.gr

Εθνική Ελλάδας Ευρωμπάσκετ