Eίναι, ίσως, η πρώτη φορά εδώ και χρόνια που έζησα ήττα της Εθνικής σε επίσημο αγώνα χωρίς να στενοχωρηθώ καθόλου. Η βαθμολογική σημασία του παιχνιδιού ήταν μηδαμινή, όπως και το αντίκρισμά του σε ψυχολογικό επίπεδο. Στο έμπειρο μάτι, ήταν προφανές ότι η Εθνική ασχολήθηκε ελάχιστα με το παιχνίδι και το εγκατέλειψε όταν είδε τους Ρώσους να απομακρύνονται στον ορίζοντα μετά το 35ο λεπτό.

Η τρίτη όψη του παράξενου νομίσματος αφορά το τοπίο όπως διαμορφώθηκε εν όψει των αγώνων που θα κρίνουν την τελική κατάταξη της Εθνικής και την επιτυχία ή την αποτυχία της «επιχείρησης προ-ολυμπιακό». Ελπίζω να το θυμάστε ακόμα ότι αυτός είναι ο πραγματικός της στόχος εδώ στη Λιθουανία.

Όχι ότι δεν θα δώσει την ψυχή της για να κατορθώσει την υπέρβαση στον προημιτελικό της Πέμπτης…

Εάν είναι ορθοί οι υπολογισμοί μου, ισχύουν για τη συνέχεια τα εξής δεδομένα:

1. Η Εθνική τερματίζει σίγουρα τρίτη στον όμιλό της και παίζει στον προημιτελικό με τον ηττημένο του κυριακάτικου αγώνα Ισπανίας-Γαλλίας.

2. Ο ελληνικός προημιτελικός θα διεξαχθεί στις 6.00 το απόγευμα της Πέμπτης, οπότε ακολουθούν τέσσερις μέρες ανασυγκρότησης. Το ματς με τη Γεωργία είναι σαν φιλικό για τις δύο ομάδες.

3. Ο προημιτελικός που θα αναδείξει τον μεθεπόμενο αντίπαλο της Εθνικής θα γίνει βράδυ Πέμπτης, στις 9.00μμ. Θα αναμετρηθούν σε αυτόν ο νικητής του αγώνα Ρωσίας-FYROM και ο 4ος του διπλανού ομίλου (Σερβία ή Toυρκία ή Γερμανία ή Λιθουανία)

4. Εάν η Εθνική ηττηθεί στον προημιτελικό, θα παίξει Παρασκευή μεσημέρι στις 3.00μμ με τον ηττημένο του αγώνα που αναφέρεται στην προηγούμενη παράγραφο.

Με άλλα λόγια, ο δρόμος που οδηγεί στην εξάδα είναι στρωμένος με αρκετές δάφνες και ελάχιστα γαϊδουράγκαθα. Στο χειρότερο σενάριο που μπορεί να της προκύψει, θα της δοθούν 19 ώρες για να συμμαζέψει την όποια απογοήτευση και κόπωσή της, για να νικήσει έναν εξίσου απογοητευμένο αντίπαλο που θα έχει μία σκάρτη νύχτα και ένα ταλαίπωρο πρωινό για να ανασυγκροτηθεί. Αυτός αποκλείται να είναι η Λιθουανία, αποκλείεται να είναι ο νικητής της αναμέτρησης Ισπανίας-Γαλλίας και αποκλείεται να είναι η Σλοβενία.

Η λυπητερή είναι η εξής:

Για να φτάσει η Εθνική μας στα ημιτελικά, θα πρέπει να νικήσει μία από τις Γαλλία, Ισπανία. Εάν αποτύχει, της αρκεί να κερδίσει ένα ματσάκι στο οποίο ξεκινάει με τα λευκά (αφού θα έχει παραπανίσιες ώρες ανάπαυσης) και έχει αντίπαλο στα μέτρα της.

Πώς κατόρθωσε η FIBA να στριμώξει έτσι βάναυσα το πρόγραμμα σε αυτή την κρίσιμη καμπή του μολονότι έστησε ένα Ευρωμπάσκετ 19 ημερών και 90 αγώνων, είναι πραγματικά απορίας άξιον…

Ο Ηλίας Ζούρος είχε δίκιο όταν είπε ότι στο γήπεδο εμφανίστηκαν αδειανές φανέλες. Και ακόμα περισσότερο δίκιο όταν χαρακτήρισε την άμυνα ανύπαρκτη και την επίθεση «μια σειρά από χαλαρά σουτάκια». Μπορεί να μην πολυκαιγόταν για τη νίκη, αλλά ήθελε να δει καλύτερη απόδοση, περισσότερη θέρμη, μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα απέναντι στην καλολαδωμένη ρωσική μηχανή.

Η Εθνική έπαθε ζημιά από όλους τους παίκτες που είχε πλάνο να σταματήσει. Ο Κιριλένκο και ο Χριάπα πλησίασαν το τριπλ-νταμπλ, ο Μαζγκόφ έκανε καλάθι τις 8 από τις 9 μπάλες που παρέλαβε, ο μικρός Σβεντ έκανε γιο-γιο τον αγνώριστο Καλάθη. Τα ριμπάουντ πήγαν περίπατο μαζί με την άμυνα, ενώ τα σουτ τριών πόντων απείλησαν να γκρεμίσουν την μπασκέτα μετά το αρχικό 5/5. Πέντε εύστοχα σερί και αμέσως μετά 14 άστοχα!

Ελπίζω ότι αυτή η ήττα του μηδενικού αντιτίμου (δηλαδή του αδειανού πουκάμισου) θα αποδειχθεί χρήσιμη ως δίδαγμα για τη συνέχεια, τροφή για σκέψη, υλικό για μελέτη. Και υποψιάζομαι ότι δεν γίνεται να ξαναπαίξει τόσο καλά, σύσσωμο το κουαρτέτο-κλειδί των Ρώσων σε αγώνα με την Ελλάδα. Και Κιριλένκο και Χριάπα και Μαζγκόφ και Σβεντ; Δεν μπορεί, κάποιον θα βραχυκυκλώσουμε.

Εάν σπεύσατε να πείτε ότι δεν πρόκειται να τους ξαναβρεί στον δρόμο της η Εθνική μας τους Ρώσους, μελετήστε ξανά τα δεδομένα που αράδιασα πιο πάνω. Θα αισθανθείτε καλύτερα.

Πηγή: gazzetta.gr
 

Εθνική Ελλάδας Ευρωμπάσκετ