Ο παράγοντας "χημεία" στο μπάσκετ, η επιλογή του Ντούσαν Ίβκοβιτς, το "παράσημο" του Μπάουερμαν κι η μαγική συνεργασία της Λιθουανίας.

* Κρίμα για τον Ντιρκ (τον Μπάουερμαν όχι τον Νοβίτσκι) Η Γερμανία αποκλείστηκε άδοξα από τη συνέχεια του τουρνουά. Άδοξα γιατί πάλεψε όλα τα παιχνίδια κι έδειξε μια πολύ καλή εικόνα. Η ήττα από τη Λιθουανία, που ενδεχομένως να είναι και το τελευταίο παιχνίδι του Νοβίτσκι, είναι σίγουρα το ύστατο για τον Μπάουερμαν στην εθνική.

Κρίμα, διότι πρόκειται για έναν εξαιρετικό προπονητή, που θα πρέπει να "καμαρώνει" για την εικόνα της ομάδας του. Ο τρόπος που τον ακούν ή του μιλούν οι παίκτες -είτε κερδίζει η ομάδα, είτε χάνει- είναι η τρανή απόδειξη της επιτυχίας του.

Οι Γερμανοί έβαζαν το ένα μεγάλο σουτ, μετά το άλλο. Είχαν λύση για κάθε πρόβλημα του αντιπάλου. Ουσιαστικά μπορεί να μην είχαν τη μεγάλη επιτυχία τα τελευταία χρόνια, όπου έκαναν τη δική τους ανανέωση (από την ομάδα του 2005 παίζει μόνο ο Σούλτζε κι ο Νοβίτσκι!), αλλά παρέμειναν ανταγωνιστικοί, έβαλαν νέα πρόσωπα και έπαιξαν καλό μπάσκετ. Τους αξίζουν τα εύσημα.

Όσο για τον άλλον Ντιρκ; Ακόμη το σκέφτεται. Οι φήμες λένε ότι οι Γερμανοί θα διεκδικήσουν το Ευρωμπάσκετ του 2015, οπότε μετά το διάλειμμα του επόμενου καλοκαιριού (θα χρειαστεί την ξεκούραση γιατί φέτος δεν ήταν φρέσκος μετά τη μακρά σεζόν με τους Μαβς), δεν αποκλείται να επιστρέψει δριμύτερος.

* Πιθανόν η Τουρκία να προκρινόταν στους "8" αν είχε έναν ακόμη ποιοτικό γκαρντ στη σύνθεση της. Ή τον Τάνιεβιτς στον πάγκο. Η μέρα με τη νύχτα η φετινή ομάδα, με την περσινή. Μέτρια εικόνα από μια ομάδα με ταλέντο και βάθος.

* Από την καλή και την ανάποδη. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς επιλέγει να "ζει" και να "πεθαίνει" με τους ηγέτες του. Κόντρα στην Τουρκία είδαμε τον Τεόντοσιτς από την ανάποδη.

* Όλα τα λεφτά ήταν η αντίδραση του Σαβάνοβιτς. Πριν μερικές ημέρες τραβούσε τα μαλλιά του για το εξ επαφής καλάθι που έχασε με τη Γαλλία. Τώρα κρατούσε τη μπάλα και κοιτούσε ψηλά, σαν να μην πιστεύει ότι του έκανε το χατίρι. Αλλά είπαμε η μπάλα δανείζει, δεν χαρίζει...

* Δεν ξέρω αν οι Γάλλοι διάλεξαν αντίπαλοι. Το σίγουρο είναι ότι επέλεξαν να μη χτυπήσουν το παιχνίδι με την Ισπανία. Από τα λόγια του προπονητή τους, πάντως φαίνονται σίγουροι. Το ότι "δεν μας νοιάζει αν θα παίζαμε με την Ελλάδα, τη Σλοβενία ή τη Γαλλία" ή το ότι "το σημαντικό είναι ότι εμείς είμαστε διαφορετική ομάδα" το επιβεβαιώνουν.

* Από την εικόνα των αγώνων ως τώρα μπορεί να πει κανείς με σιγουριά ότι το μεγαλύτερο ζητούμενο στις εθνικές (που έχουν μικρότερο διάστημα για να το πετύχουν) είναι η χημεία. Η ΠΓΔΜ πρόσθεσε τον ΜακΚάλεμπ, έναν παίκτη που της έλειπε και "μεταμορφώθηκε". Η Ρωσία που παίζει τόσα χρόνια με την ίδια ομάδα "ρόλαρε" από νωρίς και τώρα εντυπωσιάζει. Η Γερμανία δεν... πεθαίνει με τίποτα κατά τη διάρκεια ενός ματς.

* Το μπάσκετ δεν είναι ατομικό άθλημα. Δεν έχει να κάνει "ποιοι παίζουν", αλλά το πόσο καλά παίζουν μαζί. Ή μήπως θεωρείτε τυχαίο ότι όταν περνάει στο παρκέ ο Γιασικεβίτσιους τον συνοδεύει ο Βαλαντσιούνας. Όσοι είδαν τη "μαγική" τους συνεργασία (και) με τη Γερμανία, καταλαβαίνουν το γιατί.

* Η Λιθουανία, πάντως, παραμένει -κατά τη γνώμη μου- η καλύτερη επιθετική ομάδα στο μισό γήπεδο, καθότι διαθέτει πολλούς δημιουργούς και ισορροπία (μέσα κι έξω από το καλάθι).

Πηγή: Sport24.gr

Ευρωμπάσκετ