Γράφει ο Βασίλης Παπανικολάου.

Οι ανησυχίες του δεν ήταν αβάσιμες, ωστόσο αποδείχθηκε ότι τα πλάνα που έκανε επί χάρτου δεν βγήκαν εντός αγωνιστικού χώρου.

Στην άμυνα οι επιλογές αποδείχθηκαν σωστές. Ο Χολέμπας έδειξε σοβαρότητα και δεν υπέπεσε σε σφάλματα, παρά το γεγονός ότι ο Ντεσάν έδωσε εντολή για πολλές επιθέσεις στην αριστερή πλευρά της άμυνας του Ολυμπιακού. Σωστή ήταν και η επιλογή Τοροσίδη στα δεξιά και, παρότι έχει μερική ευθύνη στο γκολ της Μαρσέιγ, οι καλές κούρσες του (η μεγάλη ευκαιρία του Τζιμπούρ προήλθε από σέντρα του Τόρο) έδωσαν στην ομάδα επιθετική ώθηση. Τα μεγάλα λάθη στην τακτική του Βαλβέρδε εντοπίστηκαν στις επιλογές παικτών της μεσαίας γραμμής. Με εξαίρεση τους Φουστέρ και Μοντέστο, όλες οι άλλες επιλογές «έκαψαν» την ομάδα.

Ο Φέισα, ο οποίος επιλέγεται σε σταθερή βάση για να τρέχει και να μαζεύει τα σκουπίδια έξω από την περιοχή, ήταν και πάλι ο παίκτης που θυμίζει λίγο Αλέξανδρο Τζιώλη, αλλά χωρίς τα καλά χαρακτηριστικά του Ελληνα χαφ. Βοήθησε «χλιαρά» και η μόνη φάση στην οποία συμμετείχε επιθετικά ήταν η συρτή σέντρα που έβγαλε στον Μιραλάς, ο οποίος αστόχησε από καλή θέση. Επιλέχθηκε αντί του Μακούν και στο τέλος έμεινε η απορία «τι θα γινόταν αν συνέβαινε το αντίθετο». Ωστόσο, τα μεγαλύτερα σφάλματα του Βαλβέρδε ήταν οι επιλογές στα «φτερά».

Ο Γέστε αποδείχθηκε τραγωδία και ο Αμπντούν πολύ λίγος για τόσο υψηλό επίπεδο. Δεν απείλησαν, δεν τους ένιωσαν καθόλου οι πλάγια μπακ της Μαρσέιγ. Οι ευθύνες δεν είναι (φυσικά) δικές τους, αλλά του προπονητή, ο οποίος τους επέλεξε. Ο Γέστε ίσως θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερα από τον άξονα, αλλά με τα «ίσως» δεν μπορεί να γίνει συζήτηση. Ο δε Αμπντούν (τον οποίο «έσβησε» την περασμένη Παρασκευή ο Βάντο του ΟΦΗ) προσέφερε στον Τραορέ το πιο εύκολο βράδι της καριέρας του. Επιπλέον, η φάση από την οποία προήλθε το γκολ της Μαρσέιγ δημιουργήθηκε από εύκολο λάθος του Αλγερινού στο κέντρο του γηπέδου.

Πηγή: Εξέδρα

Βαλβέρδε Superleague Ολυμπιακός