Αν ο Γιάννης Βαρδινογιάννης ήταν άνθρωπος με χιούμορ, θα είχε ήδη πει πέντε ΝΑΙ σε όσα του πρότεινε ο Ανδρέας Βγενόπουλος. Μόνο πέντε; Και δέκα και δεκαπέντε, όσα τέλος πάντων θα χρειάζονταν στην πορεία προκειμένου να αλλάξει χέρια ο Παναθηναϊκός. Όσο καιρό θα παιζόταν αυτό το παιχνιδάκι, θα καθόταν σε μια γωνιά και θα έσπαγε πλάκα βλέποντας τον Mr MIGνα φυσάει και να ξεφυσάει στην προσπάθειά του να σκαρφισθεί την επόμενη δικαιολογία για να πετάξει μακριά του την καυτή πατάτα.

Σοβαροί να είμαστε. Αν ο Βγενόπουλος ήθελε να πάρει τον Παναθηναϊκό, θα τον είχε ήδη βάλει στο τσεπάκι του. Η μπάλα είναι στημένη στο σημείο του πέναλτι και τερματοφύλακας δεν υπάρχει. Ένα απλό σουτάκι σε άδειο τέρμα αρκεί για να πετύχει γκολ αλλά αυτός βρίσκει απίθανες δικαιολογίες για να μη σουτάρει. Τη μια του φταίει αυτό, την άλλη εκείνο και γυρνάει συνεχώς γύρω από τη μπάλα χωρίς να απλώσει το πόδι.

Γιατί; Γιατί σε αντίθεση μ' αυτό που πιστεύουν πολλοί, το παιχνίδι δεν θα λήξει αν σουτάρει ο Βγενόπουλος και στείλει τη μπάλα στα δίκτυα. Αντιθέτως, τότε είναι που θα ξεκινήσει. Μετά το γκολ θα πρέπει να γίνει σέντρα και μόλις γίνει η σέντρα, τότε είναι που θα αρχίσει το πραγματικό ματς. Όπως με φιστίκια αγοράζεις μαϊμούδες, με πορδές δεν βάφεις αβγά.

Τα φουσκωμένα λόγια δεν κλείνουν μαύρες τρύπες, δεν πληρώνουν συμβόλαια, δεν κάνουν μεταγραφές. Χρειάζεται χρήμα και χρήμα τόσο πολύ για να αναλάβει τον Παναθηναϊκό ο Ανδρέας Βγενόπουλος δεν έχει ο ίδιος κι ούτε φαίνεται να το έχει βρει από αλλού. Από τα ονόματα που ακούστηκαν ότι θα μπουν στην αύξηση (Πατέρας, Γιαννακόπουλος, Βενιάμης, Αλαφούζος, Πολέμης κλπ) δεν υπάρχει η παραμικρή επιβεβαίωση παρά μόνο μια ηχηρή σιωπή.

Ο έρωτας, ο βήχας και τα λεφτά δεν κρύβονται. Αν υπήρχαν, το ντου θα είχε γίνει. Χρήμα ο Βγενόπουλος μπορεί να έχει αρκετό για να ζήσουν και τα εγγόνια του, δεν έχει (ή δεν το διαθέτει) όμως για να ζήσει ο Παναθηναϊκός, ειδικά αυτός ο Παναθηναϊκός με τα τόσα μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Αν το είχε, θα σπαρταρούσαν προ πολλού τα δίκτυα. Όχι στο σημείο του πέναλτι δεν θα περίμενε να στηθεί η μπάλα, αλλά θα τους περνούσε όλους στη σειρά για να μπει μαζί της μέσα. Όσο ορμητικός ήταν το 2008, άλλο τόσο αναβλητικός είναι τώρα. Όταν είσαι πεινασμένος για ψωμί, βουτάς για να πιάσεις και το ψίχουλο, δεν κάθεσαι να ψειρίζεις το καρβέλι.

Όσο δύσκολη κι αν είναι η κατάσταση, ψευδοδιλλήματα του στιλ «Βγενόπουλος ή τανκς» δε δίνουν λύση. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρει άλλο τρόπο για να βγει από την κρίση, χωρίς να περιμένει κάτι ουσιαστικό ούτε από τον έναν ούτε και από τον άλλο. Ο Βαρδινογιάννης και ο Βγενόπουλος είναι καμένα χαρτιά για τον Παναθηναϊκό. Ο ένας έφυγε όπως έφυγε και ο άλλος δεν θέλει να έλθει. Με το ζόρι παντρειά δε γίνεται. Όσο κι αν λέμε ότι ο πνιγμένος από τα μαλλιά πιάνεται, είναι άλλο πράγμα να εύχεσαι κάτι και άλλο να ελπίζεις ρεαλιστικά ότι υπάρχει τρόπος να γίνει.

Σύμφωνα με μια θεωρία, μια ωραία πεταλούδα που πετά στο Σουρινάμ, μπορεί με την κίνηση των φτερών της να προκαλέσει σεισμό στην Κίνα. Όσο πιθανό το θεωρεί κανείς αυτό, άλλο τόσο μπορεί να πιστέψει τις δικαιολογίες που σκαρφίζεται ο Βγενόπουλος για να την (ξανα)κάνει. Χίλιες φορές καλύτερα να έλεγε ότι έκανε την προσπάθειά του και δεν μπόρεσε να βρει συμπαίκτες, παρά να παίζει το παιχνίδι της κολοκυθιάς με τον Τζίγγερ, πάνω στην πλάτη του Παναθηναϊκού.

Ο κόσμος είναι σε κατάσταση νευρικής κρίσης και είναι απόλυτα λογικό αυτό. Καλύτερα όμως να τελειώνει μια και καλή αυτή η ιστορία, όσα ζόρια κι αν προκύψουν στην πορεία, παρά να ξυπνάμε κάθε πρωί περιμένοντας να ακούσουμε ότι έκλασε μια αλογόμυγα στο Περού, γι αυτό και έφυγε ο Αντρέας απ' την Πανάθα.

Πηγή: leoforos.gr