Αυτή τη φορά οι Γάλλοι κατάφεραν να μας κερδίσουν σε ένα νοκ άουτ παιχνίδι μεγάλης διοργάνωσης και να μας αφήσουν μακριά από τη διεκδίκηση των μεταλλίων. Δίκαια κατά τη προσωπική μου άποψη. Όσο και αν μας έμεινε η πικρή γεύση στο τέλος, όσο και αν... καταριόμαστε την τύχη μας για την ευκαιρία που μας παρουσιάστηκε σε αυτό το ματς, το σωστό (πρέπει) να λέγεται. Οι «Bleus» άξιζαν τη νίκη και την πρόκριση στην επόμενη φάση του Ευρωμπάσκετ.

Όχι γιατί έπαιξαν καλύτερα, ούτε επειδή «διάβασαν» τις ελληνικές αδυναμίες και μπόρεσαν να «χτυπήσουν» την κατάλληλη στιγμή. Απλούστατα διαθέτουν παίκτες με ισχυρή προσωπικότητα, οι οποίοι μπορούν να... καθαρίσουν τη μπουγάδα όταν κρίνεται ένα ματς. Θυμάστε ποιοι ανέλαβαν δράση μετά το τελευταίο προβάδισμα της Εθνικής μας με 45-40 ύστερα από τις δύο βολές του Κώστα Κουφού;

Πρώτος και καλύτερος ο Τόνι Πάρκερ με οκτώ πόντους στην τελευταία περίοδο, όσους ακριβώς σημείωσε και ο Νικολά Μπατούμ στο ίδιο διάστημα. Με λίγα λόγια πέτυχαν 16 από τους 24 πόντους της ομάδας τους στο πιο κρίσιμο δεκάλεπτο του αγώνα. Και δεν τους πέτυχαν τη στιγμή που είχαν κριθεί τα πάντα, αλλά ουσιαστικά ήταν εκείνοι που γύρισαν το ματς για λογαριασμό των «τρικολόρ» ρίχνοντας στο καναβάτσο την Εθνική μας.

Παίκτες που δεν είχε η ομάδα μας σε αυτό το Ευρωμπάσκετ μετά τις μαζικές αποχωρήσεις! Ναι. Ο Φώτσης θα μπορούσε να πάρει τη μπάλα στα χέρια του. Και ο Ζήσης το ίδιο, όπως ακριβώς κόντρα στη Σλοβενία. Όμως δεν έχουν σε καμία περίπτωση το ειδικό βάρος ενός Πάρκερ ή ενός Μπατούμ. Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει, από αυτή τη διοργάνωση έλειπαν οι παίκτες που θα μπορούσαν να πάρουν την ομάδα στα χέρια τους. Μπορεί η Εθνική μας να διαθέτει λαμπρό μέλλον και να υπόσχεται πολλά ενόψει των επόμενων διοργανώσεων, αλλά χρειάζεται χρόνο ακόμα. Ενδεχομένως περισσότερο χρόνο απ' όσο φανταζόμαστε.

Δεν εξετάζω το τραγικό (και πάλι) ποσοστό που είχαμε στα τρίποντα με 3/20 σουτ έξω από τα 6.75μ. Άσχετα αν ήταν το στοιχείο που μας στοίχισε τη νίκη στο τέλος. Θα μπορούσε κάλλιστα να πει κάποιος ,ΑΝ είχε ευστοχήσει σε ένα σουτ ο Βασιλειάδης (0/3), ΑΝ δεν είχε ο Φώτσης 0/2 στην τελευταία περίοδο, ΑΝ ήταν σε καλή μέρα οι Ζήσης (0/4), Μπράμος (0/2), ΑΝ, ΑΝ, ΑΝ... Όμως με «αν» και υποθέσεις δεν γράφεται ιστορία.

Μπορεί να φέραμε την Γαλλία στο ρυθμό μας, μπορεί να περιορίσαμε αισθητά τη δράση των ψηλών, μπορεί ο Καλάθης να αποδιοργάνωσε τον Πάρκερ στο πρώτο ημίχρονο, αλλά στα κρίσιμα, είπαμε. Οι Γάλλοι είχαν τους παίκτες για να πάρουν την ομάδα στις πλάτες τους, όπως είχαμε και εμείς το 2005 ή το 2006. Βέβαια να σημειώσουμε ότι το 2005 και το 2006 οι Γάλλοι ήταν εκείνοι που «έχτιζαν» την ομάδα, ενώ από το Παγκόσμιο της Ιαπωνίας απουσίαζε ο Πάρκερ.

Από εδώ και στο εξής θα πορευόμαστε με αυτούς τους παίκτες (και πρέπει να πορευτούμε με αυτούς τους παίκτες) οι οποίοι έκαναν -τηρουμένων των αναλογιών- πραγματική υπέρβαση σε αυτό το Ευρωμπάσκετ φτάνοντας μέχρι τα προημιτελικά. Χρειάζονται τη στήριξη όλων γιατί αυτοί θα παραμείνουν στο «γαλανόλευκο» ρόστερ στις επόμενες διοργανώσεις και αυτοί που θα προσπαθήσουν να επαναφέρουν την Ελλάδα στην ελίτ του ευρωπαϊκού και του παγκοσμίου μπάσκετ. Γι' αυτό και πρέπει να τους εμπιστευτούμε...

Εις το επανιδείν...

Πηγή: sentragoal.gr

Εθνική Ελλάδας Ευρωμπάσκετ