Για 30 λεπτά η υπόθεση του αγώνα ήταν ντυμένη με τα χρώματα της εθνικής ομάδας. Τα τελευταία 10 λεπτά έγιναν... τρικολόρ. Και αυτό διότι σε αυτό το διάστημα εμείς γίναμε «ασπρόμαυροι». Τι πήγε λάθος; Δεν ξέρω αν μπορείς να το πεις λάθος, πάντως αυτή η υπόθεση με τα εξωτερικά σουτ τείνει να εξελιχθεί σε πληγή για την ομάδα μας σε αυτό το Ευρωμπάσκετ.

Με δύο κλασικούς σουτέρ στην πεντάδα (Βασιλειάδης - Μπράμος) και με κάμποσους άλλους που δοκίμασαν την τύχη τους από τα 6,75 μ., το αποτέλεσμα ήταν οικτρό. Σε ένα ματς του οποίου ο επιθετικός δείκτης παραήταν χαμηλός, όταν χάνεις ελεύθερα εξωτερικά σουτ και περιμένεις να σου καθαρίσουν την... μπουγάδα οι ψηλοί (ο εξής ένας, ο Μπουρούσης) είναι αυταπόδεικτο πως δεν μπορείς να έχεις τύχη.

Οι Γάλλοι χτύπησαν στο πιο καίριο σημείο του αγώνα. Πήραν προβάδισμα για πρώτη φορά στο 32' και εν συνεχεία όχι μόνο δεν το έχασαν, αλλά δεν έδωσαν και το δικαίωμα στους δικούς μας να το διεκδικήσουν. Υπάρχει εξήγηση και είναι λογική: όταν η μπάλα άρχισε να καίει βγήκαν μπροστά οι παίκτες με προσωπικότητα και αγωνιστικό εύρος. Σε αυτήν την αναγκαστική και αναπόδραστη σύγκριση οι Γάλλοι είχαν τον Πάρκερ και τον Μπατούμ με δαιμονιώδη αποφασιστικότητα και καλές επιλογές, τη στιγμή που εμείς... ψαρεύαμε στα ρηχά.

Θα μείνει αναπάντητο το ερώτημα αν έπρεπε να τρέξουμε λίγο περισσότερο, να βγάλουμε μεγαλύτερη ποσότητα ενέργειας στο ματς από το να καθηλωθούμε σε ένα σετ παιχνίδι που δεν μας πάει. Βέβαια, ενδέχεται αν ανεβάζαμε στροφές να χάναμε με μεγαλύτερη διαφορά, αλλά έτσι και αλλιώς με υποθέσεις δεν μπορείς να γράψεις ιστορία.

Η υπόθεση ενός μεταλλίου (δηλαδή μιας υπέρβασης ορίων) ολοκληρώθηκε με τη χθεσινή ήττα. Οι στόχοι, όμως, της Εθνικής δεν χάθηκαν ολοκληρωτικά. Πρέπει σήμερα κιόλας να βρούμε δυνάμεις και να διεκδικήσουμε μια θέση στην πρώτη εξάδα που είναι άκρως ουσιαστική και διόλου ατιμωτική.

Η συγκεκριμένη ομάδα δεν θα κριθεί από αυτό το Ευρωμπάσκετ, αλλά σε βάθος χρόνου. Δεν φτιάχτηκε (έστω και αναγκαστικά) μόνο για τη Λιθουανία, αλλά και για τα επόμενα χρόνια. Αρα χρειάζεται στήριξη και υπομονή.

Πηγή: Goal