Γράφει ο Νίκος Μπουρλάκης...

Ξέχωρα από το γεγονός ότι η ελληνική ομάδα σφράγισε με επιτυχία την αποστολή της στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας -με δεδομένο ότι εξασφάλισε την πρόκριση στο προολυμπιακό τουρνουά, εκεί όπου θα διεκδικήσει την παρουσία της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012-, υπήρχαν πολλά περισσότερα για να δει κάποιος πέρα από το αποτέλεσμα.

Αντικειμενικά η ελληνική ομάδα πέτυχε. Για το λόγο ότι "έπιασε" το στόχο που είχε θέσει από την πρώτη στιγμή, την παρουσία της δηλαδή στο προολυμπιακό. Μόνο που θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτό δεν έγινε τυχαία. Ο χαρακτήρας της ομάδας ήταν το βασικό στοιχείο που μέτρησε ώστε να "εξασφαλιστεί" το προολυμπιακό.

Μια ομάδα που έμαθε να πηγαίνει βήμα προς βήμα και κυρίως ουδέποτε αποπροσανατολίστηκε. Αυτό -κατά την ταπεινή μου άποψη- ήταν το πιο σημαντικό: Το γεγονός δηλαδή ότι μια ομάδα που δεν έχει -στην πλειονότητα των παικτών της- μεγάλη πείρα κατάφερε και διατήρησε τη συγκέντρωσή της στις κρίσιμες στιγμές: Μετά την ήττα από την ΠΓΔΜ, στο κρίσιμο ματς με τη Σλοβενία, αλλά και στην αναμέτρηση με τη Σερβία που έκρινε το στόχο της...

Είναι σημαντικό το πώς αντέδρασαν οι διεθνείς μας στο χθεσινό ματς. Παρά το γεγονός ότι προέρχονταν από έναν αγώνα (με τη Γαλλία) όπου η υπέρβαση ήταν κοντά για 32 λεπτά αλλά δεν ήρθε, οι παίκτες του Ηλία Ζούρου εμφανίστηκαν πανέτοιμοι και με υψηλό κίνητρο.

Αν συγκρίνουμε την εικόνα της ελληνικής ομάδας με την αντίστοιχη των Σέρβων (που πάντως είχαν και το μειονέκτημα ότι κλήθηκαν να παίξουν ελάχιστες ώρες μετά την ήττα τους από τη Ρωσία) θα καταλάβουμε πολλά. Η μία ομάδα -η Ελλάδα- είχε κίνητρο. Η άλλη ομάδα ήταν εμφανώς απογοητευμένη και γι' αυτό παρασύρθηκε από το... ποτάμι!

Την ίδια στιγμή οι "παλιοσειρές" (Μπουρούσης, Φώτσης και Ζήσης) έδιναν το ρυθμό και ο Νικ Καλάθης με τον Κώστα Παπανικολάου έδιναν τις εγγυήσεις για την επόμενη μέρα της Εθνικής.

Πηγή: Goal