Μπορεί να μην είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του ελληνικού μπάσκετ σε εθνικό επίπεδο (ούτε λόγος να γίνεται), αλλά στη συγκεκριμένη συγκυρία ήταν μια επιτυχία που ενδεχόμενα πριν από 20 ημέρες να μην πιστεύαμε ότι θα έρθει.

Κι όμως ήρθε και τώρα το προολυμπιακό είναι μπροστά μας. Πάνω απ' όλα στη Λιθουανία μπήκαν οι βάσεις, φτιάχτηκε η μαγιά για το μέλλον. Εγινε ένα βήμα σημαντικό, για να δημιουργηθεί η εθνική ομάδα των επόμενων ετών.

Συνέβη, βέβαια, με κάπως παράδοξο τρόπο, αλλά ακόμη και έτσι το τελικό αποτέλεσμα δικαιώνει τον Ηλία Ζούρο και τους παίκτες του, που αποφάσισαν να αφήσουν τη βολή τους και τις θερινές τους διακοπές και να φορέσουν τη φανέλα με το εθνόσημο.

Στην πραγματικότητα αυτή η Εθνική έτσι όπως είναι τούτη τη στιγμή δεν χρειάζεται τρομερές και φοβερές προσθαφαιρέσεις. Ενα δύο στοιχεία αν προστεθούν σε συγκεκριμένες θέσεις, μπορεί να περπατήσει ανέτως τα επόμενα πέντε χρόνια. Της λείπουν οι παραστάσεις μεγάλων αγώνων, ίσως ένας «καθαρόαιμος» ηγέτης (αλλά με τον Σπανούλη ενεργό λύνεται και αυτό το ζήτημα) και... τριβή για να βρει τα πατήματά της.

Η παρουσία του Ζούρου στον πάγκο κρίνεται απόλυτα θετική, καθώς πέραν της φιλοσοφίας του μετέδωσε ηρεμία και σοβαρότητα που τα είχαμε ανάγκη. Μένει πλέον να... μιλήσει και η ελληνική ομοσπονδία και να ξεκαθαρίσει ποιοι είναι οι στόχοι μας για τα επόμενα χρόνια, με ποιους θα προχωρήσουμε και ποιους θα αφήσουμε απ' έξω.

Το παράδειγμα της συγκεκριμένης ομάδας είναι άκρως σημαντικό, καθώς μας υπενθυμίζει πως η συμμετοχή στην εθνική ομάδα είναι πάνω απ' όλα μεράκι. Προϋποθέτει αγάπη, γι' αυτό και σε αυτήν πρέπει να αγωνίζονται παίκτες που πραγματικά το επιθυμούν και δεν το βλέπουν ως αγγαρεία.

Η εθνική ομάδα δεν μας ανέβασε στα ουράνια σε αυτό το Ευρωμπάσκετ, αλλά δεν μας λύπησε. Δεν μας έκανε να ντραπούμε ή να μη θέλουμε να τη δούμε. Αντιθέτως, μας πρόσφερε απλόχερα την ελπίδα και την απαντοχή για όσα μπορούν να συμβούν στο μέλλον.

Πηγή: Goal

Αρθρογραφίες Εθνική Ελλάδος Ευρωμπάσκετ