Το όνομά του έχει περάσει εδώ και μέρες από στόμα σε στόμα. Εχει γίνει τόσο πρόσκαιρα δημοφιλής που δεν υπάρχει ραδιόφωνο και εφημερίδα που να μην τον έχει φιλοξενήσει ασμένως και να μην τον έχει βάλει σε περίοπτη θέση. Τα καλά της ξαφνικής δημοσιότητας έρχονται μαζί με τα κακά. Το ένα κρατάει από το χέρι το άλλο.
Πώς αντιμετωπίζεται ο εν λόγω άνθρωπος; Ως μια περίεργη, αδιαφανής φιγούρα, σχεδόν καταγέλαστη. Οχι όμως γι' αυτό που είναι (ή μπορεί να είναι), αλλά γι' αυτό που δείχνει, γι' αυτό που φαίνεται. Πρόκειται για ένα σκληρό, ιδιότυπο και στα όρια του κοινωνικού ρατσισμού... face control, από το οποίο αναγκαστικά περνάει αυτές τις ημέρες ο Βλάσσης Τσάκας.
Δηλαδή, για να καταλάβω: αν ο Τσάκας προσερχόταν στο πρώτο ραντεβού με τον Δημήτρη Γόντικα φορώντας ριγωτό κοστούμι και μεταξωτή γραβάτα, θα ήταν περισσότερο έγκυρος; Αν αντί για ταξί έβγαινε από μια απαστράπτουσα λιμουζίνα, με οδηγό, μπράβο και όλα τα συναφή, θα θεωρούνταν αξιόπιστος συνομιλητής;
Αλήθεια, πόσοι γραβατωμένοι, καλοκουρεμένοι και με... κόντρα ξύρισμα έχουν αποδειχτεί λαμόγια με περικεφαλαία στη συνέχεια; Οχι μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά και στην κοινωνική ζωή. Υπάρχει άραγε ένα συγκεκριμένο dress code που να παραπέμπει ευθέως στην απατεωνιά και κάποιο άλλο στη σοβαρότητα; Ωραίος μικροαστικός καθωσπρεπισμός, μόνο που επί της ουσίας είναι περισσότερο καταγέλαστος από την όποια κρίση κάνει ο οποιοσδήποτε για τις στυλιστικές επιλογές του Βλάσση Τσάκα.
Θυμίζω μόνο πως και οι «τροϊκανοί», που το τελευταίο διάστημα μας επισκέπτονται συχνάκις, μπαίνουν και βγαίνουν από τα υπουργεία με τις γραβατούλες τους, την τέλεια τσάκιση στα παντελόνια τους και με καθαρά παπούτσια. Αυτό άραγε αφαιρεί κάτι από τη λογική του κατακτητή που έχουν μέσα στο κεφάλι τους ή τους μετατρέπει σε αξιόλογους και ευπρόσδεκτους επισκέπτες;
Αν το σκεφτούμε καλύτερα, ποιον θα αφήναμε να περάσει το κατώφλι του σπιτιού μας, τον Τσάκα ή τον Τόμσεν του ΔΝΤ; Και με ποιο κριτήριο θα παίρνατε την απόφασή σας;
Πηγή: Goal