Γράφει ο Δημήτρης Καναβαράκης...

Τελείως διαφορετική είναι η άποψη του Κλοντ Μακελελέ, που συνεργάστηκε με τον Ζοσέ Μουρίνιο στην Τσέλσι την τριετία 2004-’07. Ο Γάλλος παλαίμαχος υποστήριξε προ καιρού ότι «έχει ανάγκη να αισθάνεται αυτός ο σταρ της εκάστοτε ομάδας και ότι δεν προτίθεται να αφήσει ποτέ αυτόν τον ρόλο σε κάποιον άλλο».

Είτε το ένα ισχύει είτε το άλλο, η αλήθεια είναι ότι ο Ζοσέ έχει καταφέρει πολύ καλά όλα αυτά τα χρόνια να συσπειρώνει σε μια κατεύθυνση τα «βέλη», διευκολύνοντας τη δουλειά των παικτών του, με τα καμώματα των οποίων σπάνια ασχολούνται τα ΜΜΕ. Στο πλαίσιο αυτό απέφευγε πάντα να κατονομάζει κάποιον παίκτη του ως υπαίτιο για μια αποτυχία, εξού και προκάλεσε έκπληξη η απόδοση ευθυνών στον Σάμι Κεντίρα την περασμένη Κυριακή.

Δεν είναι η πρώτη φορά όμως, κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Μαδρίτη, που πηγαίνει κόντρα στα ειωθότα. Φαίνεται ότι οι διαστάσεις βεντέτας που έχει λάβει το «μπρα ντε φερ» με την Μπαρτσελόνα προκαλούν πρωτόγνωρη πίεση ακόμα και στον ίδιο, σε βαθμό που η διοχέτευση ενός μέρους της είναι μοναδική διέξοδος. Πιθανόν και οργανική πλέον ανάγκη. Το παράδειγμα του εξουθενωμένου Ραλφ Ράνκγνικ άλλωστε είναι πιο επίκαιρο από ποτέ…

Πηγή: Εξέδρα

Ρεάλ Μαδρίτης Primera Division