Μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά τέτοιες νίκες σαν τη χθεσινή είναι από εκείνες που δίνουν τίτλους. Και γιατί παραδοσιακά είναι «παγίδα» το Παγκρήτιο για τον Ολυμπιακό και γιατί πέρσι οι νίκες στο Καραϊσκάκη, αλλά και στην επαρχία έκαναν τη διαφορά και γιατί οι «ερυθρόλευκοι» δεν έχουν φορμαριστεί ακόμη (είναι φανερό αυτό) και γιατί σ' αυτό το γήπεδο δεν μπορείς να έχει πολλές απαιτήσεις.

Κανονικά δεν μπορείς να έχει καμία απαίτηση, αλλά τι να ψάχνει κανείς σε ένα κρατικό στάδιο μίας χώρας που δεν ξέρει αν θα πάρει την περίφημη έκτη δόση για να μην χρεοκοπήσει (και τυπικά);

Υπ' αυτήν την έννοια δεν μπορείς να κάνεις σοβαρή κριτική, αλλά επισημάνσεις. Θα σταθώ στον άξονα που παρουσιάζει γενικότερα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, διότι εκεί έχει τις περισσότερες λύσεις φέτος ο Ολυμπιακός και είναι «πονοκέφαλος» για τον Βαλβέρδε πως θα τους χωρέσει όλους. Εκεί εστιάζεται όμως και το μεγαλύτερο πρόβλημα στο ματς με τον Εργοτέλη. Οι πρωταθλητές δεν κράτησαν μπάλα, στο δεύτερο ημίχρονο ο Μοντέστο ήταν πολύ μακριά από τον καλό εαυτό του, με λάθη, έχανε τη μπάλα και έδινε επιθέσεις στον αντίπαλο και δείχνει να έχει νεύρα τον τελευταίο καιρό και αυτό δεν του επιτρέπει να έχει και καθαρό μυαλό. Ο Ορμπάιθ ήταν καλός, φαίνεται ότι δεν έχει σχέση με τον... Ουρτάδο, αλλά και ότι μπορεί να προσφέρει και δημιουργικά.

Σ' αυτόν το χώρο όμως υπήρξε το πρόβλημα και ο Βαλβέρδε αναγκάστηκε να βάλει στο παιχνίδι τον Ιμπαγάσα για να ηρεμήσει το παιχνίδι. Αντίθετα, ο Μακούν έμεινε στον πάγκο σε όλο το ενενηντάλεπτο. Ο Καμερουνέζος είναι ο πιο κλασικός αμυντικός μέσος απ' όλους (και από τον απόντα Φέισα), θέλει να παίζει μπροστά από τους κεντρικούς αμυντικούς και θα μπορεί να κριθεί καλύτερα όταν αγωνιστεί μπροστά από τους αμυντικούς. Διότι μέχρι τώρα έχει χρησιμοποιηθεί πιο μπροστά, χωρίς να έχει μάθει αυτόν το ρόλο ποτέ στην καριέρα του.

Ο Βαλβέρδε δείχνει καθαρά ότι θέλει να καθιερώσει τον Ορμπάιθ, ο Ιμπαγάσα θα είναι απαραίτητος στο πρωτάθλημα για να κάνει παιχνίδι από πίσω και μοιραία δεν θα μπορεί να τους χωράει όλους. Ούτε να τους βολεύει πάντα, όπως επιχείρησε να κάνει με τον Μοντέστο, όταν τον έβαλε ως αλλαγή στον αγώνα με την Ξάνθη, αλλά δεξί μπακ. Είναι και θέμα ισορροπιών, διότι όλοι θέλουν να είναι βασικοί, είναι και αναγκαίο να αποκτήσει η ομάδα ένα πιο μόνιμο σχήμα για να έχει ομοιογένεια κι αυτοματισμούς. Οπως κι αν το δει κανείς, είναι «πονοκέφαλος» για έναν προπονητή, γιατί δεν μπορεί να έχει όλους τους παίκτες ευχαριστημένους.

Ο άξονας θα είναι σημαντικός στο παιχνίδι με την Αρσεναλ, διότι αν είναι ευάλωτος, η πίεση θα μεταφερθεί ακόμη περισσότερο στην άμυνα και άκρη δεν θα βρεθεί. Θεωρητικά, είναι μία λύση να παίξει ο Ολυμπιακός με τρεις κεντρικούς μέσους. Ο Βαλβέρδε είναι λάτρης του 4-4-1-1, αλλά προ ημερών ανέφερα στην εφημερίδα ότι το 4-3-3, που δοκίμασε κατά τη διάρκεια του αγώνα με την Ξάνθη δεν έγινε τυχαία. Ισως γιατί έτσι μπορεί να χωρέσει έναν ακόμη παίκτη στον άξονα. Ενα γεμάτο κέντρο πάντως στο Λονδίνο θα μπορεί να προσφέρει μεγαλύτερη ασφάλεια στην αμυντική λειτουργία, που είναι και το ζητούμενο...

Πηγή: sday.gr

Βαλβέρδε Superleague Ολυμπιακός