Έχω γράψει αρκετές φορές ότι η σωτηρία του ελληνικού ποδοσφαίρου μπορεί να έρθει μόνον αν οι ομάδες μας φτάσουν στο σημείο να αξιοποιούν ποδοσφαιριστές.Η αξιοποίηση είναι διαφορετικό πράγμα από την παραγωγή: παραγωγή υπάρχει. Τα τελευταία χρόνια π.χ. μόνο ο Ολυμπιακός έβγαλε καμιά δεκαπενταριά ποδοσφαιριστές –για την ακρίβεια, δημιούργησε καμιά δεκαπενταριά νέους επαγγελματίες. Πόσοι από αυτούς αξιοποιήθηκαν; Οχι πιο πολλοί από τρεις! Το θέμα δεν είναι να ρίχνεις στο γήπεδο δεκαοκτάχρονα και εικοσάχρονα παιδιά, αλλά κάποια από αυτά να προοδεύουν, να μετεξελίσσονται, να γίνονται στα 23 τους παίκτες έτοιμοι να ηγηθούν της ομάδας. Ο Βιεϊρίνια δεν είναι απλώς ένας καλός ποδοσφαιριστής –είναι η απόδειξη ότι αυτού του τύπου η διαδικασία αξιοποίησης είναι κάτι που μπορεί να γίνει. Δεν πρόκειται για χάρτινη θεωρία.
Βάσεις
Θα πει κάποιος ότι ο Βιεϊρίνια ήρθε στον ΠΑΟΚ κουβαλώντας καλές βάσεις από το πορτογαλικό πρωτάθλημα: δεν αντιλέγω. Ωστόσο, η ίδια η μετεξέλιξή του και η πρόοδός του πιστώνονται στον ΠΑΟΚ και στους προπονητές που δούλεψαν μαζί του. Είναι δεδομένο ότι ο Σάντος που τον έφερε πιστεύοντας στο ταλέντο του τού έμαθε πολλά –ειδικά στο καθαρά τακτικό κομμάτι. Ο Βιεϊρίνια έμαθε να κινείται χωρίς την μπάλα, να παίζει για την ομάδα, να αποφεύγει τα περιττά στα οποία αρχικά είχε μια ροπή, όπως όλα τα εικοσάχρονα παιδιά που ξέρουν πολλή μπάλα. Χωρίς τα τακτικά μαθήματα του μαστρο-Σάντος ο Βιεϊρίνια δεν θα γινόταν ποτέ ο καλός παίκτης που χαιρόμαστε σήμερα, αλλά από την άλλη μόνο τα τακτικά μαθήματα δεν σε κάνουν σπουδαίο ποδοσφαιριστή! Ο Μάκης Χάβος π.χ., που του έδωσε ηγετικό ρόλο, έκανε εξίσου σπουδαία δουλειά. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης που τον προσέγγισε από την πρώτη στιγμή σαν προικισμένο και ξεχωριστό παιδί, επίσης. Κι όλοι όσοι τον έμαθαν να αγαπάει την ομάδα και τη Θεσσαλονίκη έκαναν κάτι εξίσου σπουδαίο.
Τιμή
Το καλοκαίρι ο Ζαγοράκης θα μπορούσε να πουλήσει τον Βιεϊρίνια και να πάρει τουλάχιστον 4 εκατομμύρια ευρώ: του τα εγγυούνταν οι μάνατζερ που έφεραν προτάσεις από την Αγγλία. Ο πειρασμός ήταν μεγάλος, το «όχι» δύσκολο. Είναι προφανές ότι κι ο ίδιος ο Βιεϊρίνια δεν ήθελε να φύγει. Εχει ανοίξει ένα σημαντικό κεφάλαιο στην προσωπική του ζωή, αγόρασε σπίτι στη Θεσσαλονίκη, πιθανότατα για να πει το «ναι» θέλει η πρόταση μεταγραφής του να προέρχεται από μια ομάδα μεγαλύτερη του ΠΑΟΚ κι όχι απλώς πλουσιότερη. Ας μην κρυβόμαστε: ο Βιεϊρίνια είναι έτοιμος να πάει σε ένα πρωτάθλημα καλύτερο από το δικό μας κι ο κίνδυνος να μείνει εδώ και να μείνει στάσιμος είναι υπαρκτός. Αλλά το στοίχημα του ΠΑΟΚ είναι από αυτά που άξιζε τον κόπο να μπουν: αν ο Βιεϊρίνια συνεχίσει τη σεζόν όπως την ξεκίνησε, δηλαδή σκοράροντας διαρκώς χωρίς να κάνει την παραμικρή κατάχρηση κατοχής μπάλας, τότε ο ΠΑΟΚ του χρόνου μπορεί από την πώλησή του να πάρει τα διπλά. Αυτό το δύσκολο στοίχημα δεν μπήκε τυχαία: ο Μπόλονι είναι η μεγάλη ελπίδα ότι ο παίκτης θα βελτιωθεί κι άλλο (θα γίνει π.χ. πολύ καλύτερος σκόρερ) και θα πουληθεί στη μέγιστη τιμή (αν πουληθεί) γιατί ο Ρουμάνος έχει και τις απαραίτητες γνωριμίες.
Μπόλονι
Πώς τον φαντάζομαι τον Βιεϊρίνια; Ετσι όπως τον βλέπω κάθε χρόνο και καλύτερο, τον φαντάζομαι να γίνεται ο Μέσι του ΠΑΟΚ. Να τον μετατοπίζει ο Μπόλονι στον άξονα, να του ζητάει να παίρνει την μπάλα και να τη σπάει στους ακραίους που κάνουν συγκλίσεις, να αξιοποιεί ακόμα πιο πολύ τον Αθανασιάδη, που είναι το νέο golden boy του ελληνικού πρωταθλήματος. Δεν ξέρω αν ο Μπόλονι έχει σκοπό να κάνει τίποτε από αυτά: τη φαντασία μου καταθέτω. Κι αν δεν τα κάνει, πάντως, είναι δεδομένο ότι ο Αντελίνο θα είναι στο τέλος της σεζόν ακόμα καλύτερος γιατί ωριμάζει κι αυτό φαίνεται. Πλέον έμαθε να τοποθετείται στην περιοχή, παίζει και για το γκολ, δεν χρειάζεται χώρους για να δείξει τι ράτσα επιθετικός είναι, δεν σταματιέται εύκολα στα ένας εναντίον ενός. Κι απολαμβάνει το ποδόσφαιρο που πλέον παίζει η ομάδα –πράγμα που θα κάνει και τη δική του απόδοση καλύτερη.
Σταρ
Οι καιροί που έρχονταν διάφοροι τριαντάρηδες για να κολλήσουν τα τελευταία ένσημα περάσανε. Οι παίκτες κλάσης, ακόμα κι αν είναι στα 32 ή στα 33, είναι χρήσιμοι –όμως για να υπάρχει μέλλον χρειαζόμαστε Ελληνες με προσόντα (σαν τον Παπασταθόπουλο, τον Παπαδόπουλο κ.ά.) και ξένους που να βλέπουν τη χώρα μας σαν σκαλί για την καριέρα τους. Τέτοιοι υπήρξαν τα τελευταία χρόνια ο Τουρέ, ο Αλβες, ο Ν'Ντόι, ακόμα κι ο Σκόκο. Ο Βιεϊρίνια είναι κάτι περισσότερο: η απόδειξη ότι ακόμα και το δικό μας ποδόσφαιρο μπορεί να φτιάξει έναν αληθινό σταρ.
Πηγή: sday.gr