Οι παίκτες δεν ήταν πολλοί. Οι Μήτρογλου, Νέμεθ και Γκαλίτσιος το Γενάρη έφυγαν δανεικοί, οι Ζαϊρί, Γ. Παπαδόπουλος δεν μίλαγαν, ο Νικοπολίδης είχε ήδη ουσιαστικά κρεμάσει τα παπούτσια του, ο Τζιμπούρ με τον Μανιάτη ήταν καινούργιοι, ο Ντουντού τραυματίας από τα Χριστούγεννα και μετά, ο Φετφατζίδης ακόμη ψαρωμένος, ο Χολέμπας άρτι αφιχθείς από Β΄ κατηγορία Γερμανίας…
Τι έμεναν; Ο Πάντελιτς που ψιλογκρίνιαζε επειδή δεν έπαιζε πολύ ειδικά στο β΄ μισό της σεζόν κι ο Ρόμενταλ, που όμως δεν ήταν ποτέ της φασαρίας. Άντε που κράταγε μούτρα καμιά φορά που θύμωνε πολύ!
Τώρα είναι αλλιώς. Το ρόστερ είναι πιο «βαρύ» στο Ρέντη με τις πολλές μεταγραφές. Και αν βγάλεις Μέγερι, Δασκαλάκη, Παπάζογλου, Ποτουρίδη, Βαλεριάνο και Γκρίμπιτς, όλοι οι άλλοι θεωρούν εαυτόν εν δυνάμει βασικό παίκτη. Κι είναι 20 τον αριθμό!
Σκέψου τώρα ο επί τριετία βασικός Αβραάμ, να κάθεται στον πάγκο στα δύο από τα τρία τελευταία ματς…Ολόκληρος Μακούν να μην έχει λεπτό συμμετοχής στα δύο πιο πρόσφατα παιχνίδια…Ο Μοντέστο που έβγαλε όλη την δουλειά εδώ και εννιά μήνες, να είναι μεταξύ ενδεκάδας και πάγκου…
Κι ακόμη ο Μανιάτης με τον Φετφατζίδη είναι από τραυματισμό κι ο Γέστε όλο τραυματίας.
Εδώ ο Μιραλάς γίνεται αλλαγή κι αρπάζεται!
Ο Ερνέστο εκτός από καλός στην προετοιμασία, στο διάβασμα των αγώνων και στο κουτσάρισμα, πρέπει να βάλει τα δυνατά του και στην…ισορροπία. Τα αποδυτήρια του Ρέντη χωρίς ισορροπία είναι πάντα προβληματικά.
Στις δύο προηγούμενες χρονιές του ο Βαλβέρδε τα είχε πάει γενικά καλά σε αυτό το κομμάτι. Με τον Λέτο και τον Μήτρογλου του ξέφυγε το πράγμα, αλλά πάντα θα υπάρχουν και παράπλευρες απώλειες. Αρκεί να μην είναι πολλές.
Φέτος είναι ακόμη πιο δύσκολο το έργο του. Θα πρέπει αφενός μεν να κρατάει ζεστούς πολλούς παίκτες, αφετέρου δε θα πρέπει οι ίδιοι οι παίκτες να φέρονται επαγγελματικά. Να κάθονται και στον πάγκο, να γίνονται κι αλλαγές κλπ, κλπ.
Α, ήρθαν κι ο Μόνχε με τον Ζαραδούκα. Τον πρώτο απαίτησε ο Βαλβέρδε, ο δεύτερος παίζει εθνική Ελλάδας.
Εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα…
Πηγή: sportfm.gr