Γράφει ο Βαγγέλης Μίχος...
Και εξηγούμαι: Στο ΟΑΚΑ, την Πέμπτη, επέτρεψε στην ανύπαρκτη Στουρμ να κλέψει από την ΑΕΚ μια νίκη που δεν άξιζε, με γκολ του Χάας σε... νεκρό χρόνο (93'). Στέλνοντας ουσιαστικά τον Χιμένεθ στην... πόρτα της εξόδου. Τρία βράδια αργότερα, στη Νέα Σμύρνη, σε ένα ματς Δ-Υ-Σ-Φ-Η-Μ-Ι-Σ-Η για το ποδόσφαιρο (κυριολεκτικά με μόλις δυόμισι φάσεις για γκολ), επιφύλασσε το ίδιο φινάλε, μόνο που αυτήν τη φορά επιβράβευσε την ΑΕΚ παρά την τραγική της εμφάνιση. Με παλικαρίσια γκολάρα του Μανωλά (πήδηξε μέχρι τον... Θεό για την κεφαλιά), πάλι στο 93', άφησε στον τόπο τον Πανιώνιο και... μέχρι νεωτέρας τον Χιμένεθ στον «κιτρινόμαυρο» πάγκο.
Ετσι βέβαια μας χάρισε και το κορυφαίο χάι λάιτ, με τις... τρελές αγκαλιές και τα φιλιά του σκόρερ στον αγαπημένο του προπονητή, θυμίζοντας κάτι ανάλογο με εκείνο που είχε κάνει ο Χουανφράν με τον Δώνη. Σημειολογικά, πάντως -για να το... γνωρίζει και ο Ισπανός τεχνικός-, τότε η απόλυση του Δώνη είχε πάρει παράταση, όχι πως τη γλίτωσε στο τέλος. Η αλήθεια είναι πως ο Μανόλο πριν από το ματς με τον Πανιώνιο έπαιξε το τελευταίο του χαρτί, ζητώντας σαν χάρη από τους παίκτες του να παίξουν και να κερδίσουν για αυτόν, ώστε να... αποτραπεί η «εποχή Κωστένογλου».
Εκ του αποτελέσματος μπορεί να πει κάποιος πως οι «κιτρινόμαυροι» ποδοσφαιριστές έδωσαν στον προπονητή τους... ψήφο εμπιστοσύνης. Μένει βέβαια κι αυτή της διοίκησης Αδαμίδη που βιάστηκε να διαρρεύσει τις επαφές της προκειμένου να πειστεί ο Νίκος Κωστένογλου, λες και επρόκειτο για τον... Μουρίνιο και όχι για προπονητή-μαθητευόμενο μάγο...
Αν, λοιπόν, η κατάσταση στην ΑΕΚ δεν ήταν τόσο αρρωστημένη, θα μπορούσε κάποιος να «κτίσει» πάνω στη χθεσινή νίκη ψυχολογίας που πήρε. Θυμίζω βέβαια πως κάτι ανάλογο επιχειρήθηκε μετά την 4άρα στην Ξάνθη, για να ακολουθήσει η «σφαλιάρα» από τον ΠΑΟΚ. Και τώρα την περιμένει ο Ολυμπιακός...
Στο διά ταύτα: η αναμέτρηση Πανιώνιος - ΑΕΚ αποτέλεσε τον ορισμό της λέξης (ποδοσφαιρική) Τ Ρ Α Γ Ω Δ Ι Α! Κανονικά πρέπει να απαγορευτεί η τηλεοπτική προβολή τέτοιων αγώνων σαν ακατάλληλη για ενήλικους και ανήλικους. Χωρίς τακτική, χωρίς φάσεις, χωρίς έμπνευση, χωρίς πάθος, χωρίς δημιουργία και με παντελή έλλειψη έστω ατομικής ποιότητας (με εξαίρεση κάποιες πινελιές του χαρισματικού με την μπάλα Εστογιανόφ)...
Πηγή: Goal