Ακόμα κι αν επί της ουσίας έχουν καθίσει στα ίδια ποδοσφαιρικά θρανία για να μάθουν την αλφαβήτα του επαγγέλματός τους. Πόσο διαφορετικοί είναι εν τέλει ο Ερνέστο Βαλβέρδε και ο Μανόλο Χιμένεθ.

Φυσικά δεν είναι παράξενο ή παράδοξο κάτι τέτοιο. Γιατί, δύο Ελληνες προπονητές μοιάζουν σε κάτι μεταξύ τους; Ο καθένας τραβάει το δικό του ολότελα προσωπικό δρόμο. Ναι, αλλά στα μέρη μας, που δεν είναι εμπεδωμένη μια συγκεκριμένη σχολή ποδοσφαίρου στην οποία όλοι να έχουν θητεύσει, είναι λογικό ο καθένας να κάνει του κεφαλιού του. Στην Ισπανία, όμως;

Τον Βαλβέρδε τον καταλάβαμε σχεδόν αμέσως τι επιδιώκει να κάνει στον Ολυμπιακό. Μια ομάδα που να πνίγει τον αντίπαλο, να μην του δίνει το δικαίωμα να διεκδικήσει κάτι καλό μέσα στο γήπεδο. Κατάφερε να προσαρμόσει το μοντέλο του στα ελληνικά μέτρα δίχως να χάσει την ισπανική χροιά του.

Διέγνωσε ευθύς εξαρχής πως στο ελληνικό ποδόσφαιρο σε εννιά από τα δέκα ματς, αν παίξεις καταιγιστικό ποδόσφαιρο για ένα ημίχρονο, αυτό μπορεί να αποφέρει τη νίκη. Εντάξει, στην Ευρώπη τα πράγματα είναι διαφορετικά, όμως το παν είναι το να πάρεις το πρωτάθλημα.

Από την άλλη τον Χιμένεθ ποτέ δεν τον καταλάβαμε τι ακριβώς ήθελε να κάνει στην ΑΕΚ. Εχει αλλάξει γνώμες, συστήματα και τακτικές με καταιγιστικούς ρυθμούς. Επί ημερών του η Ενωση δεν έχει παίξει ποδόσφαιρο που θα θυμάσαι έπειτα από καιρό. Συν τοις άλλοις, αντί να μας βάλει στη λογική του, σιγά σιγά μπολιάστηκε εκείνος από τα δικά μας στραβά. Το αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από προφανές: παρεξηγήσεις, παρερμηνεία δηλώσεων, αδιαφανείς σχέσεις με τον Τύπο και τους οπαδούς.

Φυσικά ο Βαλβέρδε έχει την ευτυχία να έχει πάνω από το κεφάλι του στιβαρή διοίκηση που του κάνει τα μεταγραφικά χατίρια, σε αντίθεση με τον Χιμένεθ που έχει μάθει να ζει με τα λίγα. Ακόμα κι έτσι, όμως, η διαφορά τους είναι εμφανής και καταγεγραμμένη.

Πηγή: Goal